مطالعه‌ی کهکشان‌های گازی دور دست به کمک طیف نگار هابل + عکس
محققان دانشگاه جان هاپکینز توانستند، میزان انتشار اشعه را برای فهمیدن اینکه چگونه در جهان نخستین ستاره ها تکامل یافتند مشاهده و اندازه گیری کنند.
به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ ضخامت گازی متراکم و سرد، پوششی است که در اطراف یک کهکشان مانند یک پتو گسترده شده، در حالی که ابزاری موثر برای کمک به ایجاد ستارگان است.
دانشمندان برای چند دهه سوالاتی را درباره‌ی کاراکتر و نقش کهکشان‌ها مطرح کرده‌اند. با تمرکز روی شکل گیری ستاره های بزرگ در کهکشان ها محققان دانشگاه جان هاپکینز قادر بودند، انتشار اشعه را برای فهمیدن اینکه چگونه در جهان نخستین ستاره ها تکامل یافتند مشاهده و اندازه گیری کنند.
دانشمندان با استفاده از انتشار اشعه‌ها برای یافتن ایده شکل گیری کهکشان ها که شامل سیاهچاله ها در پوشش گازهای سرد می‌باشد کمک گرفتند.
در چند سال گذشته مطالعه روی انتشار تشعشات از طریق سیاهچاله‌ها یک معمای مداوم برای دانشمندان بود. این گازها شبیه لایه اوزون هستند اما بصورت معکوس، لایه اوزون از ما در برابر اشعه های خورشید حفاظت می‌کند اما ما می خواهیم پوششی را در یک مسیر دیگر ایجاد کنیم. نواحی شکل گیری ستاره‌ها در کهکشان ها با پوشش گاز سرد پوشیده شده بطوری که تابشی از آنها نمی‌تواند به بیرون راه پیدا کند. اگر بتوانیم کشف کنیم که چگونه تشعشات از کهکشان‌ها بیرون می‌رود، می توانیم مکانیسم یونیزه شدن در جهان را درک کنیم.
دانشمندان این را می‌دانند که کهکشان‌های رخنه دار(سوراخ دار) وجود دارند، اما یافتن یکی از آنها بسیار مشکل است. در این مرحله درک واضح از فرآیند چگونگی بازیونیده شدن برای ستاره‌های گازی دشوار است، باز یونیده شدن هسته‌ای نخستین ستاره ها را در کیهان به وجود آورد. چند صد هزار سال بعد از بیگ بنگ،ستاره‌های داغ تازه متولد شده شروع به گسترش سریع و سرد شدن خود کردند. پیش از آن، پروتون‌های آزاد و ذرات الکترون در جهان با یکدیگر ارتباط بر قرار کردند و ذرات خنثی اتم‌های هیدروژن را تشکیل دادند، سپس گاز خنثی نیز شروع به شکل گیری نخستین ستاره ها کرد.
با استفاده از مشاهدات طیف نگار تلسکوپ هابل تیم محققان کهکشانی را برای مطالعه یافت.
محققان ترکیبی از بادهای غیر عادی قوی، با اشعه های بزرگ و پرجرم را در منطقه ی ستاره سازی تایید کردند. این تئوری برای اولین بار توسط هکمان در ۲۰۰۱ مطرح شد، که می توان بر اساس گاز موجود کهکشان‌ها و همچنین دقت اندازه گیری میزان درصد پوشش گازی را مشخص کرد. تایید این شاخص بسیار کلیدی است، زیرا دانشمندان می توانند در طول موج های دیگر به مطالعه ی کهکشان های دور دست بپردازند.
تصویری از کهکشان آندرومدا که در سال ۲۰۰۲ گرفته شده و گازها و گرد غبار اطراف آن بخوبی مشخص است.
دانشمندان برای چند دهه سوالاتی را درباره‌ی کاراکتر و نقش کهکشان‌ها مطرح کرده‌اند. با تمرکز روی شکل گیری ستاره های بزرگ در کهکشان ها محققان دانشگاه جان هاپکینز قادر بودند، انتشار اشعه را برای فهمیدن اینکه چگونه در جهان نخستین ستاره ها تکامل یافتند مشاهده و اندازه گیری کنند.
دانشمندان با استفاده از انتشار اشعه‌ها برای یافتن ایده شکل گیری کهکشان ها که شامل سیاهچاله ها در پوشش گازهای سرد می‌باشد کمک گرفتند.
در چند سال گذشته مطالعه روی انتشار تشعشات از طریق سیاهچاله‌ها یک معمای مداوم برای دانشمندان بود. این گازها شبیه لایه اوزون هستند اما بصورت معکوس، لایه اوزون از ما در برابر اشعه های خورشید حفاظت می‌کند اما ما می خواهیم پوششی را در یک مسیر دیگر ایجاد کنیم. نواحی شکل گیری ستاره‌ها در کهکشان ها با پوشش گاز سرد پوشیده شده بطوری که تابشی از آنها نمی‌تواند به بیرون راه پیدا کند. اگر بتوانیم کشف کنیم که چگونه تشعشات از کهکشان‌ها بیرون می‌رود، می توانیم مکانیسم یونیزه شدن در جهان را درک کنیم.
دانشمندان این را می‌دانند که کهکشان‌های رخنه دار(سوراخ دار) وجود دارند، اما یافتن یکی از آنها بسیار مشکل است. در این مرحله درک واضح از فرآیند چگونگی بازیونیده شدن برای ستاره‌های گازی دشوار است، باز یونیده شدن هسته‌ای نخستین ستاره ها را در کیهان به وجود آورد. چند صد هزار سال بعد از بیگ بنگ،ستاره‌های داغ تازه متولد شده شروع به گسترش سریع و سرد شدن خود کردند. پیش از آن، پروتون‌های آزاد و ذرات الکترون در جهان با یکدیگر ارتباط بر قرار کردند و ذرات خنثی اتم‌های هیدروژن را تشکیل دادند، سپس گاز خنثی نیز شروع به شکل گیری نخستین ستاره ها کرد.
با استفاده از مشاهدات طیف نگار تلسکوپ هابل تیم محققان کهکشانی را برای مطالعه یافت.
محققان ترکیبی از بادهای غیر عادی قوی، با اشعه های بزرگ و پرجرم را در منطقه ی ستاره سازی تایید کردند. این تئوری برای اولین بار توسط هکمان در ۲۰۰۱ مطرح شد، که می توان بر اساس گاز موجود کهکشان‌ها و همچنین دقت اندازه گیری میزان درصد پوشش گازی را مشخص کرد. تایید این شاخص بسیار کلیدی است، زیرا دانشمندان می توانند در طول موج های دیگر به مطالعه ی کهکشان های دور دست بپردازند.
انتهای پیام/
