به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران شیراز؛ حتما در بازدید خود از آثار تاریخی با یادگارنویسی های زیادی روبرو شده اید که برخی آگاهانه نوشته شده اند مثل یادگارنویسی های بزرگان، مقامات و افراد خاص، بعضی آنقدر قدیمی هستند که به تاریخ پیوسته اند مثل کتیبه ای مربوط به دوره ساسانیان از شاپور سکان شاه در تخت جمشید، برخی نیز به دوران اسلامی و معاصر تعلق دارند، اما بعضی ها این آثار ارزشمند را با تخت سیاه اشتباه گرفته اند و ناآگاهانه روی آن یادگاری می نویسند.
سرپرست مجموعه جهانی تخت جمشید گفت: یکی از علل یادگارنویسی این است که فرد خواهان ماندگاری اسم خود است و دلیل دیگر این اقدام را نوعی بیماری دانست.
هر ساله با افزایش حجم سفرها و تعداد بازدیدکننده ها شاهد افزایش تخریب در سایتهای تاریخی هستیم این در حالی است که جز آمار افزایش سفر یا آمار تصادفات هیچ گزارشی از میزان و هزینه تخریبها ارائه نمی شود.
مسعود رضایی منفرد در خصوص خسارات ناشی از یادگارنویسی بر آثار تاریخی و نابودی تدریجی آنها با پاکسازی افزود: گاهی با استفاده از رنگ روی آثار تاریخی نوشته می شود که این به راحتی قابل پاک شدن است اگر چه اثر آن همچنان باقی می ماند اما گاهی اثر تاریخی را با الهام از گذشتگان حجاری می کرده اند و اگر بخواهیم آن را پاکسازی کنیم خسارت آن خیلی بیشتر است.
هر اثر تاریخی برای پاکسازی، بایستی با توجه به ماهیت و موقعیتش تصمیم گیری شود اگر چه گاهی خسارت آن غیرقابل جبران است و نمی توان گفت: که به شکل ریالی چه میزان برای پاکسازی هزینه می شود.
این مقام مسوول همچنین بیان کرد: برای پیشگیری و برخورد با یادگارنویسی بر آثار تاریخی باید از طریق ارگانهای فرهنگی، آموزش و پرورش، نوع مسیر بازدیدی که تعیین می شود به گونه ای باشد که مردم به نقشها دسترسی نداشته باشند، همچنین راهنماهایی که آثار تاریخی را توضیح می دهند کمک زیادی به ما می کنند و ریشه همه اینها به فرهنگ سازی می رسد و این موضوع را مهمترین عامل در پیشگیری و برخورد با یادگارنویسی دانست.
وی ادامه داد: قرار دادن مکانی برای نوشتن یادگاری نیز از جمله مواردی است که می تواند از یادگارنویسی بر آثار تاریخی خودداری کند.
این مجسمه ها و حکاکی های بی نظیر فقط سکوت نیست، دیوان شعری است که نیاکانمان با سنگ سروده اند.
