وی از افراد موثر در تاسیس «ناوگروهِ دریایی ذوالفقار» در سال 1364 شمسی بود که خود نیز فرماندهی آن را بر عهده گرفت. این ناوگروه، طی ماه های بعد و در جریان نبردهای دریایی با ناوگانِ متجاوز ایالات متحده در خلیج فارس، نقش اصلی را بر عهده داشت و ضربات دردناکی به هیثیت و ابهت «شیطان بزرگ» وارد ساخت.

«نادر مهدوی» و تنی چند از هم رزمانش، شامگاه روز 16 مهر 1366 شمسی، پس از رویارویی سختی با نیروی دریایی آمریکا، در حوالی جزیره فارسی، بال در بال ملائک گشودند. گفته می شود که «نادر مهدوی»، با جراحاتی سخت و نیمه جان، به دست تفنگداران دریایی آمریکا افتاد و در عرشه ی ناو جمگی «یو اس اس چندلر» بر اثر فشارهای وارده تحت عنوان بازجویی و عدم رسیدگی به جراحات، به شهدت رسید.

پیکر پاک او، روز 22 مهرماه، از مسقط پايتخت «عمان» تحويل گرفته شد و از مرز هوايي وارد «فرودگاه مهرآباد» تهران گرديد. جسمِ خونینِ «نادر مهدوی» بر دوش هزاران تن از مردم، در مقابل «لانة جاسوسي آمريكا» تشييع و سپس به «بوشهر» انتقال يافت. در آن جا نيز پس از تشییع مجدد، در روستاي «بحــيري» تا ظهور مولایش، به امانت گذاشته شد.

«نادر مهدوي» به سال 1361 شمسی، با دختري از روستاي «بحـيري» به نام خانم « سكينة جوكار» ازدواج كرد. مدت اين زندگي مشترك، پنج سال بود و حاصل آن، دخـتري است که در اربعین شهادت پدرش به دنيا آمد و طبق وصیت او، نامش را «زهرا» گذاشتند.

تصویری که مشاهده می کنید، نمایی است از مراسم ازدواج «نادر مهدوی» و سرکار خانم «جوکار». «نادر مهدوی» لباس رسمی سپاه را به عنوان «لباس دامادی» بر تن دارد.

روحمان با یادش شاد
نثار روح بلند پروازش، صلوات