به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران، شاید تاکنون کم‌تر فیلم ایرانی تا این حد از درون به یک معتاد نگریسته بود. با فیلم "لامپ 100" ، ما هم دچار سرگیجه و توهم می‌شویم و از ذهنیت عجیبی که درگیرش شده‌ایم، حیرت می‌کنیم، فیلم نظر بسیاری از روان‌پزشکان را تأیید می‌کند که اعتیاد یک مشکل ذهنی است، نه جسمی، اعتیاد یک بیماری نیست بلکه مشکل آدم‌های تنبل و بی‌خاصیت است؛ ترک اعتیاد برای عده زیادی از معتادان فقط برای افزایش لذت مصرف مواد در برگشت به اعتیاد است و سرانجام این‌که اعتیاد قابل ترک نیست، مگر در شرایطی استثنایی و با وجود اراده‌ای استثنایی در آدمی استثنایی!  

فیلم شروع و پایان درستی هم دارد با ورود فرزین معتاد به بیابان شروع می‌شود و چرخش او با اتوموبیلش به شکل یک دایره است. در پایان پس از ساخت چند سریال و فیلم تلویزیونی، آقاخانی فیلمی ساخته که قالب درستی دارد و محتوایش کاملا با این قالب هم‌خوانی دارد. محسن تنابنده مثل همیشه خوب و خلاق است و ساره بیات به درستی انتخاب شده و از همه این‌ها جالب‌تر اسم فیلم است که تا تمایشایش نکنید، نمی‌توانید حدس بزنید چه اسم بامسمایی است. جالب است که- به شکلی کاملا اتفاقی!- گریم محسن تنابنده در لامپ صد شبیه گریم او در سریال در حال پخش شاه گوش (داود میرباقری) است؛ به ویژه دندان‌ها و شکل فک‌اش.  

نویسنده: محسن آقا بیگ

انتهای پیام/ اق