به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ، واشنگتن پست در شماره امروز خود در اينترنت در مطلبي به قلم ريچارد کوهن نوشت: تصور کنيد شش مدير سابق سيا در گفتگو با يک فيلم ساز برجسته به قتل دو مظنون به اقدامات تروريستي و دستور ترور ديگران اقرار و ادعا کنند رابطه واقعي با رئيس جمهور وجود ندارد و در مقابل دوربين و کل جهان بر ضد جنگ افغانستان سخن بگويند. وقوع چنين چيزي البته هرگز در آمريکا ممکن نيست. گرچه در اسرائيل روي داده است.
درور موره فيلم ساز بر مبناي سخنان شش تن از روساي سابق شين بت آژانس امنيتي اسرائيل، يک فيلم مستند با عنوان دروازه بان ها ساخت که قرار است جايزه آکادمي دريافت کند.
اين مقامات در اين فيلم با اقرار به کشتار غيرنظاميان درباره عملکرد خود اظهار نظر و رهبرانشان را متهم مي کنند که ضعيف و فاقد خلاقيت اند.
دوره تصدي اين شش نفر سالهاي 1980 تا 2011 را در بر مي گيرد. آنها تحت نظر هشت نخست وزير مختلف کار کردند و طي دوره تصدي آنها انتفاضه هاي پي در پي فلسطينيان در کرانه باختري و غزه و يک سري حملات تروريستي بر ضد اهداف غيرنظامي روي داد. پس از بمب گذاري در يک اتوبوس در سال 1984 ، سربازان اسرائيلي دو تروريست بازداشت شده را تقريبا تا سر حد مرگ مورد ضرب و جرح قرار دادند و با دستور آوراهام شالوم رئيس وقت شين بت کارشان را تمام کردند. وي گفت: به آنها گفتم باز هم آن نفر را بزنند و کار را تمام کنند. فکر کنم با کوبيدن يک تکه سنگ بر سرشان، کارشان را تمام کردند.
برخي ديگر از روساي شين بت از انفجارهاي به شيوه جيمز باند- مثلا منفجر کردن تلفن همراه- و بازجويي هاي سختي سخن گفتند که ممکن است به مثابه شکنجه باشد، معلوم نيست. اما آنچه روشن است اين است که برخي از اين روساي سابق آژانس جاسوسي اسرائيل ستيزه جويي يهوديان راست گرا را براي اسرائيل خطرناک تر از فلسيطينيان ياغي و خروشان در کرانه باختري مي دانند. هر چه باشد يک يهودي بود که در سال هزار و نهصد و نود و پنج اسحاق رابين نخست وزير وقت اسرائيل را کشت چون مصمم به برقراري صلح بود. همه آنها اذعان دارند که آن رويداد تاريخ را تغيير داد.
فيلم مستند دروازه بان ها درواقع کيفرخواست سختي در مورد سياست اسرائيل، به ويژه ادامه اشغال کرانه باختري و توسعه شهرکهاي يهودي نشين است. همه اين مقامات سابق سکولارهاي سنتي اسرائيل اند و به شدت از شبه نظاميان مذهبي که دولت هاي اسرائيل پيوسته تسليم خواست آنها شده اند، منزجرند. آنها از دولتهاي پي در پي اسرائيل انتقاد دارند که فاقد راهبردي روشن براي خروج از کرانه باختري اند و در عوض به سياست سرکوب متکي اند. آوي آيالون رئيس شين بت از سال هزار و نهصد و نود و شش تا دو هزار و کماندوي سابق نيروي دريايي اسرائيل مي گويد که نمي توان بوسيله ابزارهاي نظامي صلح برقرار کرد.
همه اينها منعکس کننده يک حقيقت است. اينکه نبود ابتکارعمل، خودداري از اذعان به اينکه زمان به نفع فلسطينيان است نه اسرائيلي ها، اينکه جهان با خشم فزاينده (و مطمئنا يهودستيزانه) به اين مسئله مي نگرد، همگي بخشي از واقعيت است. سنگيني حقايق دردناک ژئو پلتيکي (کثرت اعراب، قلت يهوديان، هراس بسيار و اميد کم) در واقع ابتکار عمل اسرائيل را از بين مي برد. براي کساني که اسرائيل را تحسين مي کنند، فيلم دروازه بان ها يک فيلم مستند نود و هفت دقيقه اي آزاردهنده است.
