به گزارش خبرنگار علمي باشگاه خبرنگاران؛ محققان اعلام کردند که توانسته اند از ذرات نانو درجلوگیری از پیشرفت بیماری ام اس در موش های آزمایشگاهی جلوگیری می کنند.

این ذرات حدود 200 بار باریک تر از ضخامت موی انسان هستند. ذرات به کار گرفته شده در این پژوهش، از مواد مشابه تشکیل دهنده ذرات نانو در ساخت بخیه های جذبی ساخته شده اند.

این ذرات با اضافه شدن یک نوع پروتئین خاص، قادر خواهند بود به بدن کمک  کنند تا به اجزای خود آسیب نرساند.

اگر این درمان جدید در مطالعات انسانی نیز به نتیجه برسد، می تواند از آن در درمان های هدفمند نه تنها در درمان ام اس بلکه در درمان دیگر بیماری های خود ايمنی از جمله دیابت نوع 1 و آرتریت روماتویید استفاده کرد.

در بیماری ام اس، بدن به میلین خود حمله می کند.مانند عایق اطراف سیم های برق، میلین ماده ای است که فیبرهای عصبی را می پوشاند و به آنها این امکان را می دهد که به طور موثر به حمل علائمی که درواقع قدرت بدن محسوب می شود بپردازند.

با گذشت زمان، افراد مبتلا به ام اس ممکن است با مشکلات مربوط به آسیب میلین از جمله مشکل هماهنگی عضلات، مشکلات حرکتی، بی حسی، درد و مشکلات بینایی مواجه شوند.

در این پژوهش نوع عود کننده و بهبود یابنده ام اس مورد بررسی قرار گرفت.

پژوهشگران در این زمینه از سیستم دفع زباله دفع استفاده کردند. یکی از مهمترین فعالیت های سیستم ایمنی بدن در مبارزه با موارد خارجی، دفع سلولهای مرده است.

وقتی سلول های مرده وارد طحال می شوند، سلول های بزرگ خونی سفید به نام ماکروفاژها آنها را جذب می کنند. در حین این عمل، ماکروفاژها علائمی به سیستم ایمنی بدن منتقل می کنند تا به بدن اطلاع دهند این سلولهای مرده یا در حال مرگ خطرناک نبوده و تنها زباله هستند.

برای اولین بار یک متخصص سیستم ایمنی بدن به نام دکتر استفن سیلر دریافت که می توان از این سیستم حمل زباله استفاده کرده و به بدن در شناخت و سپس چشم پوشی از دفع پروتئین هایی که به اشتباه، تهدید در نظر گرفته می شوند، کمک کرد.

وی در ابتدا از سلولهای در حال مرگ بدن انسان استفاده کرد. به این منظور پروتئین خاصی به همراه این سلولها به بدن این پیغام را می داد که به دفع آنها نپردازد.

در این روش دیگر پاسخ های ایمنی بدن از جمله محافظت در مقابل برخی عفونت ها فعال باقی مانده و مانند دیگر روش های درمانی، سرکوب نمی شود./ح