به گزارش خبرنگار باشگاه خبر نگاران اراک کودکان به فعاليت نياز دارند تا از آن طريق ابراز وجود کنند ، مهارتهايي را بياموزند تا بر احساس اعتماد به نفس و شايستگي هاي اجتماعي خويش بيفزايند و با انجام مهارتهاي گوناگون حرکتي و بدني شالوده زندگي فعال بزرگسالي خود را پي ريزي کنند .
بنابر اهميت اين موضوع کشورهاي پيشرفته جهان معتقدند که پايه هاي اصلي يادگيري و شخصيت و افراد در دوران کودکي شکل مي گيرد و حرکت و فعاليتهاي بدني و ورزش به عنوان يک نياز اسامي براي بهزيستي افراد بشري و جوامع علمي پذيرفته شده است .
نقش ورزش در رشد مناسب جسمي کودکان کودک در ابتدا به علت ناتواني ، متکي به ديگران است اما در او امکان رشد وجود دارد ، تغيير وضعيت او از بي تعادلي و ناتواني به سوي استقلال عملي بسيار کند است و در طول مراحل صورت مي گيرد و رشد دستگاه عصبي و عضلات و شکل گيري آنها با گذشت زمان تکامل مي يابد وقتي کودک بياموزد چگونه دستورالعمل ها و قوانين را اجرا کند با ديگران چگونه همکاري کند ، چگونه نوبت را رعايت کرده و يا از قوانين اطاعت کند و به چه ترتيب با ديگران تشريک مساعي نمايد . همگي قواعد اجتماعي و قوانيني هستند که کودک فقط به هنگام بازي و ورزش آنها را فرا مي گيرد ، از طريق ورزش کردن است که کودک خلاقيت ها و مهارت ها و توانمندي هاي جسمي لازم را در زندگي اش تقويت مي کند
و بزرگ مي شود .
نقش ورزش در رشد رواني کودکان يکي از متمايزترين جنبه هاي حيات معنوي هر فرد شخصيت او مي باشد و يکي از گستره ترين عقايد اين است که ورزش از راههاي گوناگون در روحيه و شخصيت ورزشکاران اثر مثبت مي گذارد تلاش و کوشش کودکان براي به دست آوردن موفقيت ورزشي اعتماد به نفس او را بالا مي برد و چون ورزش هميشه با پيروزي قرين نيست کودکان با اين واقعيت از زندگي آشنا مي شوند و مي فهمند که هميشه نمي توان در هر شرايطي پيروز بود بلکه شکست هم واقعيتي است که بايد آن را شناخت و تحمل پذيرش آن را داشت و همين الگوهاي حرکتي و مهارتي در سنين کودکي زمينه ساز اصلي رشد در ابعاد رواني و معنوي است .
تأثير ورزش در روند يادگيري کودکان بازي و ورزش لذت اصلي دوران کودکي است و در عين حال اين اولين راهي است که کودک به کمک ان در مورد خودش ، ديگران و دنياي اطرافش مي آموزد و بسياري از دانشمندان علوم تربيتي و تربيت بدني معتقدند که پايه هاي اصلي يادگيري از حرکت آغاز مي شود و تربيت بدني را تعليم و تربيت کل انسان از طريق بدن مي دانند اما تحليلي وجود ندارد که روشن کند کودکان چگونه يک مهارت را مي آموزند . از آنجائيکه خصوصيات بارز کودکان عضلات ضعيف ، قدرت تمرکز پايين ، حرکات و حالات بچه گانه و انعطاف پذيري خوب مي باشد ، حوزه تخصص کودک چندان محدود و روشن نيست ، ورزش براي اين گروه بايد بيشتر جنبه بازي و سرگرمي داشته باشد هر کودکي ممکن است ساعتها در حياط بازي کند بدون آنکه مشکل خاصي بر او عارض شود ولي وقتي تمرينات سازمان يافته انجام دهد دچار انواع دردهاي زانو ، ساق پا ، پشت پا و .... مي شود .
نقش مادران در تشويق کودکان به ورزش والدين اولين همبازي کودکانشان هستند و تحقيقات در اين زمينه نشان ميدهد کودکاني که بيشتر با والدينشان بازي مي کنند از رشد عقلي بيشتري برخوردارند اعتقاد والدين در مورد ورزش ، تشويق مستقيم آنها و مهمتر از آن نقش و نيروي والدين به عنوان الگوي رفتار است که در سطح فعاليت کودکان تأثير مي گذارد . نقش اوليا در درگير شدن کودکان در ورزش بسيار حياتي است و اوليا مي توانند ميزان توانايي هاي بچه هاي خود را در رقابتهاي ورزشي بسنجند و بشناسند .
نقش مربيان مهدکودک در ورزش کودکان بعد از خانواده مربي آموزش دهنده اصلي کودک است کودکاني که بغير از پدر ، مادر با مربيان مهدکودک بازي و ورزش مي کنند و مي توانند بازيهايشان را با آنها سهيم کنند طبيعتاً از هوش بالاتري برخوردارند . بنابراين مربيان بايد شخصيت مطلوب ، هوشمند و قوي داشته باشند و پيشرفت در ورزش به ميزان بسيار بستگي به توانائيها و صلاحيت هاي کادر آموزشي و به طور کلي و کيفيت فني و آموزشي مربيان دارد .
آموزش نرمشهاي مناسب و بازيهاي ورزشي در سنين کودکي کودکان پس از خواب بيشترين وقت خود را صرف بازي ميکنند ،کودکان بيشتر به اين دليل به بازي مي پردازند که لذتبخش است و در واقع بخش فطري از آموزش آنهاست زيرا کودک در بازي مي آموزد و قمست مهمي از شخصيتش تکوين مي يابد کودک در بازي براحتي مي سازد ، خلق مي کند و براحتي مي تواند بازي ديگري را جايگزين کند . در بازي حوزه تخصص کودک چندان محدود و روشن نيست زيرا کودک براي تسلط يافتن بر بازي به آموزش خاصي نيازمند نيست ، شايد مهمترين تعريف بازي اين باشد که « بازي يک لذت است »/س
