امروزه تأمین نیازهای آبی برای مصارف مختلف در بسیاری از نقاط دنیا، بهویژه در ایران، یکی از اساسیترین چالشهای پیشروی سیاست مداران و برنامهریزان در این حوزه حساس است. در ایران، استفاده بیش از حد از منابع آبی برای کشاورزی که بیش از نود درصد از مصرف آب کشور را در بر میگیرد، منجر به کاهش شدید سطح آبهای زیرزمینی و خشکی بسیاری از دریاچهها و تالابها شده است و همچنین عدم استفاده از روشهای آبیاری مدرن و ناکارآمدی سیستمهای آبیاری سنتی نیز به تشدید این بحران کمک میکند.