هیچ انسان عاقلی دنیای نقد خود را قربانی نسیه فریبنده اخرت نمیکند. درحالی عبادت را تنها راه نجات میدانند که خداوند بی نیاز از هرچیز و بندگان منفعت دنیوی از عبادات خود ندارند و در اخلاق انسانی و خدمت به بشریت، بی دینها بر متدینها ارجحند. خدایی که متصف به عدالت و رحمانیت و فریادرس مظلومان محسوب میشود اما بشریت را در چنگال اهریمنان دین شعار طالبانی و داعشی رها کرده، سزاوار پرستش نیست. چرا باید به خدایی اعتماد کنیم که در دنیا اثری از حضور فعالش در رفع ظلم و نابودی ظالم نیست و دین بی صاحب باعث شده عده ای فرصت طلب خودباور با علم ناقص و تفسیر قدرتگرایانه از دین مدعی رهبری و نجات بشریت در قدرت مطلق و غیر مسئول با خشونت مرگبار، بر مردم خدائی کند. زمانی باورها رنگ حقیقت میگیرند که خداوند حلال مشکلات لاینحل باشد. قدرتی که بر خشونت و ظلم و دروغ و فریب و حمایت افراد ناصالح و جاهل پایه ریزی شده در تضاد با انسانیت و معنویت، و ماهیت اهریمنی دارد. حق هیچگاه بر باطل پیروز نمیشود مگر اینکه تغییر ماهیت دهد لذا نبرد حق و باطل تا پایان جهان همواره ادامه دارد و حقگرایان دیروز با رسیدن بقدرت، به حق ستیزان امروز تبدیل میشوند.