مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،
*قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ*


*سخن از عشق خدا و راه رسیدن به معشوق است، پس این جمله شرطیه نیست، بلکه تقریر و بیان حال است و اصطلاحا آن را شرط تقریری گویند و چنانکه وحشی گوید:

*دز اینجا بدیهی است که هر کس در آرزوی آن است که از ظلم وارهد و به کمال رسد. و بدین سان خداوند به پیامبرش می فرماید با ایشان بگو شما که بدون شک پروردگار خود را دوست می دارید و جویا و طالب و عاشق او هستید اگر می خواهید او نیز شما را دوست داشته باشد، که البته می خواهید، پس از من پیروی کنید یا به دنبال من بیایید. چون من به سوی او می روم و رفتار و کلمات من شما را به سوی او دلالت می کند. اگر نگران گناهان گدشته خود هستید که مبادا از محبت الهی بدان سبب محروم شده باشید مژده باد شما که خداوند آمرزنده و مهربان است و اگر به سوی او آیید بی گمان از گناهان شما در می گذرد.


در این بیت شیخ محمود شبستری در بحث انسان و مسافر و سالک رته حق گوید که مسافر از طریق عشقی که به پروردگارش دارد یعنی مقام «مُحبیت» به حریم وصال و «محبوبیتِ» او می رسد.


*گله معشوق این است که تو با گناهان خود به حقیقت غیر از من معشوق دیگری را انتخاب کرده ای اما با این حال من تو را چنان دوست دارم که اگر آن معشوق باطل را که توسط شیطان در چشم تو زیبایی یافته طلاق دهی و بار دیگر به خواستگاری من آیی خواهم پذیرفت.

*در ادب پارسی دین رسمی و مقبول، همان دینِ عشق است که از آیه حاضر و آیات دیگر قرآن کریم الهام گرفته شده است. خداوند خوش آمد و ناخوشامد های خود را مکرر در قرآن بیان کرده است که: خدا پاکان را دوست داردو صادقان را و دادپیشگان را و ... و خدا دوست ندارد متکبران را و دروغ گویان را و ... . مولانا در داستان نبرد حضرت امیر(ع) با آن کافر دانا و مستعد از قول حضرتش می گوید: