*اگر صدقات و بخشش‌های خود را بر مردمان آشکار کنید چه بسیار نیکوست اما اگر آن صدقات را پنهان به نیازمندان برای شما نیکوتر است و خداوند به سبب این رفتار بدی‌ها و کارهای زشت شما شما را می‌پوشاند و خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است*

*چه خوش است عطا و بخشش و صدقات اگرچه آشکار باشد زیرا آن آشکاری که خود نوعی امر به معروف است و آن صدقات نیاز کسانی را بر می‌آورد و دل‌هایی را شاد می‌کند اما چون اکثر آدمیان شوق به خودنمایی دارند و ممکن است آشکار کردن صدقات ایشان را به غرور و عُجب بکشاند یا گیرندگان را شرمسار کند. از این رو اگر صدقات را پنهان از چشم دیگران به نیازمندان دهند برای ایشان بهتر است.

*این صدقه پنهانی بر دو نوع است: یکی اینکه بخشنده دور از چشم دیگران صدقه می‌دهد اما گیرنده صدقه از آن با خبر است و یکی دیگر آنکه هم دیگران بی خبرند و هم گیرنده، که و این نوع دوم اشرف و اتمّ صدقات است و این بخشش علاوه بر پاداشی که خداوند برای صدقات معین فرموده، که اگر صدقه ای بدهید خداوند ده برابر آن را به شما باز می‌دهد، همچنین موجب بخشش گناهان عطا کننده می‌شود.

*شاید بدین نگاه است که خداوند صدقات را زکات خوانده یعنی آنچه موجب پاکی مال می‌شود به تعبیر امروز می‌توان زکات را نوعی پول شویی عادلانه و پسندیده است بر خلاف پول شویی ها که دزدان و غارتگران اموال جامعه می‌کنند که آن مکر و حیله ای است برای تسهیل در استفاده از اموال حرام خویش.

*در قرآن دو بار در صفات اهل ایمان آمده است که ایشان در اموالشان حقی برای سائل و محروم قائلند و آنچه را صدقه می‌دهند حق آن نیازمندان می‌دانند.

*هدف نهایی از زکات و صدقات و خیرات و مبرات این است که در جامعه، کودک خردسالی گدایی نکند و وامداری به سبب ناتوانی در ادای دین به زندان نیفتد و یتیمی بی سرپرست و محروم نماند و در نهایت تدبیری اتخاذ شود که همه مردم از حداقل زندگی شایسته و رفاه برخوردار باشند و این بر عهده دولت است که با تأسیس یک نظام تأمین اجتماعی همه این نیازها را بر آورد و بار آن را بر دوش افراد مرفه جامعه بگذارد.