شام ایرانی و پروژه «بیرنگ‌سازی» اسلام!
ظاهرا بیژن بیرنگ سالهای سال از محارم خانم های بازیگر بوده است!
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، بر کسی پوشیده نیست " شام ایرانی" کپی نمونه
غربی " Come Diner with Me " شبکه های ماهواره ای می باشد و شاید مساله کپی
برداری از نمونه های غربی امر عادی و روتین جامعه هنری ما به حساب آید.
با دید مماشات از پرداخت به این مساله می گذریم. اما کپی برداری از روابط زن و مرد دیگر برای ما قابل اغماض نیست.این کپی برداری و غربی سازی عرف روابط زن و مرد از جمله خیانت های فرهنگی است که در سایه بی توجهی برخی از مسئولین دست اندرکار در امر فرهنگ صورت میپذیرد و به هیچ عنوان قابل انکار نبوده و نیست.
بیژن بیرنگ -کارگردان این اثرِ به اصطلاح هنری- کپی برداری به معنای تمام کلمه را در اثرش به کار برد و تقریبا در اکثر صحنه ها ، دیالوگ ها و برنامه ریزی ساخت و اجرا ، هیچ منع اخلاقی و شرعی را در انجام این رسالتش مانع ندید.
تجمل گرایی از درو دیوار این اثر می ریزد به کنار! وضعیت پوشش بازیگران نیز همچنین،ترویج فرهنگ غربی و الگوسازی این اثر را هم نادیده می گیریم .اما از ترویج فرهنگ غربی در لودگی ها و آزادی بیش از حد روابط زن و مرد دیگر نمی توان براحتی چشم پوشی کرد ، آنهم در کشوری که قرار است پایتخت فرهنگی اخلاق و معرفت اسلامی باشد.
بیرنگ به قدری از جایگاه خود به عنوان کارگردان و مجری فاصله گرفته است که احساس می کنیم سالهای سال از اقوام و محارم خانم های بازیگر بوده است . شوخی ها و دلبری هایی که – در فرهنگ ایرانی اسلامی- بین زن و مرد بسیار مذموم است با کپی برداری جناب بیرنگ از نمونه غربی آن ممدوح می شود.
الفاظی چون عزیزم جانم و لفاظی های دلبرانه ، در سر تا سر فیلم به چشم می خورد.
هنگامی که بازیگر زن از دیدن صحنه ای غمگین شده و اشک می ریزد جناب بیرنگ با صدایی کودکانه در صدد دلداری او بر می آید .
بیرنگ در"شام ایرانی" عقاید و عرفیات جامعه ایرانی را بیرنگ کرد. خطاب کردن بازیگران با نام کوچک- دریغ از یک پسوند خانم در انتهای آن- در محیط کار و در فیلمی مستند قابل چشم پوشی نیست.
فرهنگ اصیل مردم این مرز و بوم هرگز اجازه نمی دهد که همسرانمان را -در محیط کاریشان ، خارج از روابط و ضوابط کاری مشغول لودگی های جنس مخالفی ببینیم.
مگر اینکه عده ای، روابط بازیگران را در صحنه های فیلم برداری ، روابط کاری و شغلی آنان به حساب نیاورند!
از جناب بیرنگ قطعا تشکر خواهند کرد کسانی که در صدد بیرنگ کردن غیرت و حیای مردمان خوب سرزمینمان هستند.
با دید مماشات از پرداخت به این مساله می گذریم. اما کپی برداری از روابط زن و مرد دیگر برای ما قابل اغماض نیست.این کپی برداری و غربی سازی عرف روابط زن و مرد از جمله خیانت های فرهنگی است که در سایه بی توجهی برخی از مسئولین دست اندرکار در امر فرهنگ صورت میپذیرد و به هیچ عنوان قابل انکار نبوده و نیست.
بیژن بیرنگ -کارگردان این اثرِ به اصطلاح هنری- کپی برداری به معنای تمام کلمه را در اثرش به کار برد و تقریبا در اکثر صحنه ها ، دیالوگ ها و برنامه ریزی ساخت و اجرا ، هیچ منع اخلاقی و شرعی را در انجام این رسالتش مانع ندید.
تجمل گرایی از درو دیوار این اثر می ریزد به کنار! وضعیت پوشش بازیگران نیز همچنین،ترویج فرهنگ غربی و الگوسازی این اثر را هم نادیده می گیریم .اما از ترویج فرهنگ غربی در لودگی ها و آزادی بیش از حد روابط زن و مرد دیگر نمی توان براحتی چشم پوشی کرد ، آنهم در کشوری که قرار است پایتخت فرهنگی اخلاق و معرفت اسلامی باشد.
بیرنگ به قدری از جایگاه خود به عنوان کارگردان و مجری فاصله گرفته است که احساس می کنیم سالهای سال از اقوام و محارم خانم های بازیگر بوده است . شوخی ها و دلبری هایی که – در فرهنگ ایرانی اسلامی- بین زن و مرد بسیار مذموم است با کپی برداری جناب بیرنگ از نمونه غربی آن ممدوح می شود.
الفاظی چون عزیزم جانم و لفاظی های دلبرانه ، در سر تا سر فیلم به چشم می خورد.
هنگامی که بازیگر زن از دیدن صحنه ای غمگین شده و اشک می ریزد جناب بیرنگ با صدایی کودکانه در صدد دلداری او بر می آید .
بیرنگ در"شام ایرانی" عقاید و عرفیات جامعه ایرانی را بیرنگ کرد. خطاب کردن بازیگران با نام کوچک- دریغ از یک پسوند خانم در انتهای آن- در محیط کار و در فیلمی مستند قابل چشم پوشی نیست.
فرهنگ اصیل مردم این مرز و بوم هرگز اجازه نمی دهد که همسرانمان را -در محیط کاریشان ، خارج از روابط و ضوابط کاری مشغول لودگی های جنس مخالفی ببینیم.
مگر اینکه عده ای، روابط بازیگران را در صحنه های فیلم برداری ، روابط کاری و شغلی آنان به حساب نیاورند!
از جناب بیرنگ قطعا تشکر خواهند کرد کسانی که در صدد بیرنگ کردن غیرت و حیای مردمان خوب سرزمینمان هستند.
