انگلیسی ها برای مراسم افتتاحیه ی المپیک 2012 قیامت به پا کردند! مراسم هنوز در جریان است و کاروان ها دارند رژه می روند. تفاوت نمایش انگلیسی ها با نوع خیره کننده ی چینی آن در تفاوت دمکراسی با دیکتاتوری است.
توجه به فردیت و آزادی های فردی به خصوص در قسمت های "مستر بین" و نوجوانان نسل الکترونیک، وب و رقص و عشق به خوبی نمایان بود اما آنچه چینی ها 4 سال پیش به نمایش گذاشته بودند پر از عظمت توده ها و دیکتاتوری خلق بود که البته بسیار رعب انگیز و باشکوه هم بود.
اما تاریخ انگلیس پر است از شخصیت های تاثیر گذار در هنر، ادبیات، علم، صنعت، ورزش،...در این مراسم به بسیاری از آنها مراجعه شد. همین طور به مبارزه ی زنان برای حق رای، سیستم بهداشتی درمانی انگلیسی، انقلاب صنعتی، هری پاتر، چارلی چاپلین،....
درود بر المپیک! حد اقلش این است که در مراسم افتتاحیه ی آن هر چهار سال یک بار اشکی هم از چشمان من جاری می کند. بغضی که از دلتنگی برای غربت انسان و انسانیت در دنیای پر آشوب امروز ناخود آگاه می ترکد. ای کاش انسان همیشه همین گونه بزرگی و عظمت داشته باشد. درود بر انسان!
