به گزارش
خبرنگار ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران، گاهی کلمات در زبان فارسی به صورت «صفت مغلوب» ساخته می شود. در این گونه کلمات جابه جایی موصوف و صفت را می بینیم به نحوی که صفت در اول کلمه و موصوف پس از آن می آید. اینگونه کلمات در زبان فارسی به گونه ای هستند که شاید در نگاه اول این ویژگی در آنها بارز نباشد اما پس از مدتی می توان آن را دریافت اما این مسئله تا چه حد در کلمات «آیفون»، «اشل» و «بن» وجود دارد ؟
1- «آیفون» : معادل «آوابر» را برای آن ساخته اند. این واژه از دو جزء اسم و بن مضارع «بردن» ساخته شده است این معادل درمتون قدیم زبان فارسی دیده نمی شود و نمونه های آن را نمی توان در این متون مشاهده کرد. کلمه «آوابر» از کلمات جدید فرهنگستان زبان و ادب فارسی به شمار می رود. معادل لاتین این کلمه بیشتر در زبان فارسی به کار می رود هرچند تک تک اجزاء کلمه «آوابر» در زبان امروز نامانوس نیست. اما ترکیب این دو با یکدیگر چندان مورد پسند مردم قرارنگرفته است.
2- «اشل»: معادل «پایه» را برای آن قرار داده اند. این کلمه را می توان برای بیان پایه و اساس یک مسئله مشاهده کرد. اما کاربرد آن در معنای «اشل» کمتر دیده می شود این به معنای به کارنبردن کامل کلمه «پایه» نیست. کلمه «پایه» از اسم و «های» تصغیر ساخته شده است. ترکیب این کلمه را می توان با فعل نیز درکلمه «پای بست » مشاهده کرد. نمونه کلمه «پای بست» را می توان در گلستان سعدی نیز دید:
خانه از پای بست ویران است خواجه در بند نقش ایوان است
3- «بن»: معادل «بهابرگ» را برای آن قرار داده اند. این کلمه صفت مغلوب محسوب می شود. در این کلمه جای دو واژه بها و برگ تغییر کرده است هردو جزء آن در زبان امروز به کارمی رود جزء دوم آن در معنای «ورق» است و آن را به صورت « برگه » نیز در زبان امروز مشاهده می کنیم و در قدیم این کلمه در معنای «توشه» به کار می رفته اما این معنا امروز در زبان فارسی متروک شده است و به کار نمی رود.
انتهای پیام/