به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از خبرگزاری فرانسه، تا-نِهیسی کوتس، زادهٔ ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵ است که کتاب و مقالات متعددی نوشته است. کوتس خبرنگار نشریه آتلانتیک است که در آن دربارهٔ مسائل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به‌ویژه دربارهٔ مشکلات سیاهپوستان آمریکا مطلب می‌نویسد.
این خبرگزاری کوتس را یکی از وجدان‌های بزرگ آمریکای معاصر دانست و نوشت: تا نهیسی کوتس که به خاطر مقاله‌های پر فروشش در آمریکا معروف شده است، مقاله‌هایی که میلیون‌ها نسخه از آن‌ها فروخته شده است، یافته‌های خود را در مورد وضعیت سیاهان در کشورش از طریق اولین داستانش درباره برده‌داری بیان می‌کند که به باور او، این پدیده و روی آوردن به آن بخشی از روح آمریکایی است.
این نویسنده ۴۵ ساله در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه به مناسبت انتشار اولین رمانش به زبان فرانسه تحت عنوان «رقص آب» چاپ شده در انتشارات فایارد Fayard گفت: من چارچوب را تغییر داده ام نه مبارزه را. رمان رقص آب که در سال ۲۰۱۹ در آمریکا منتشر شد، موفقیتی عمومی و در عین حال انتقاداتی عمومی به دنبال داشته و تاکنون به ۱۴ زبان ترجمه شده است.
مانند نویسنده تونی موریسون (۱۹۳۱-۲۰۱۹) در فیلم معشوق، تا-نِهیسی کوتس نیز داستان خود را در ژانری خاص روایت می‌کند: داستان رئالیسم جادویی برای بیان زندگی هیرام، برده جوانی که دارای استعداد فوق طبیعی بود، ژانری که به او اجازه می‌دهد به فرهنگ فولکلور آمریکایی‌هایی آفریقایی تبار ادای احترام کند، نثری که در آن جادو و ماوراء الطبیعه همه جا حضور دارند.
با این اولین داستان، کوتس ادامه دهنده سبکی است که به طور مداوم نژادپرستی هدفمند جامعه‌ای را محکوم می‌کند که هنوز با گذشته برده داری خود، بیش از دو قرن پیش، گسست ایجاد نکرده است.
وی تاکید می‌کند: برده داری بخشی از روح آمریکایی‌ها است و من تعجب می‌کنم که کسی حاضر نیست در این باره چیزی بنویسد.
وی در تایید این گفته خود به حافظه گزینشی کشورش اشاره می‌کند که اذعان دارد به اینکه جرج واشنگتن، نخستین رئیس جمهور آمریکا، فرد مهمی در تاریخ این کشور بوده است، اما به این واقعیت اذعان نمی‌کند که خود همین جرج واشنگتن داشتن برده را مهم می‌دانسته است.
تا-نِهیسی کوتس متولد ۱۹۷۵ در بالتیمور (مریلند) از یک مادر آموزگار و پدر کتابدار و معلم، یکی از اعضای سابق پلنگ‌های سیاه، به دنیا آمد. وی خیلی زود وجدان سیاسی پیدا کرد و به مسائل اجتماعی پرداخت که مردم کشورش در گیر آن هستند. وی که جذب روزنامه نگاری شده بود، به دانشگاه هووارد (دانشگاه معتبری که تا پایان، قوانین جداسازی نژادی آمریکایی‌های آفریقایی تبار را آموزش می‌داد) در واشنگتن پیوست، اما بدون آنکه تحصیلات خود را به پایان برساند، دانشگاه را رها کرد. زندگی او در سال ۲۰۰۸ با انتشار اولین مقاله اش تحت عنوان مبارزه زیبا در انتشارات Le grand fight، ed. Autrement تغییر کرد. مجله آتلانتیک با توجه به قلم جذاب کوتس، به او پیشنهاد کرد که وبلاگی در وب سایتش راه اندازی کند.
این نویسنده به همه مسائل از فرهنگ عامه گرفته تا موضوعات سیاسی و اجتماعی می‌پردازد، اما در این مسیر هرگز اوضاع و شرایط سیاهان را در کشورش هرگز فراموش نکرده است.
در سال ۲۰۱۴، مقاله (۴۵ صفحه‌ای) وی تحت عنوان ”دفاعیه‌ای برای جبران“ بازتاب خیلی زیادی در جامعه داشت. او در این کتاب خواستار جبران خسارت به بازماندگان سیاهپوستی شده بود که به علت شکاف ثروت میان سفید پوستان و سیاهپوستان طی نسل‌های گذشته متضرر شده‌اند.
کتاب‌های وی باعث برانگیخته شدن بحث‌های داغ انتقادی در جامعه آمریکایی شد. موضع گیری‌های وی انتقادات زیادی در جامعه آمریکا ایجاد کرد. وی در یکی از موضع گیری‌های خود به روشنی اعلام کرد ساختار سیاسی و اجتماعی آمریکا به گونه‌ای شکل گرفته است که همیشه سفید پوستان در کشور حاکم باشند. وی گفته است میان سفید پوستان نیرو‌های واپس‌گرایی هستند که مانع هر گونه تغییر در کشور می‌شوند. به باور این نویسنده جوان آمریکا، یکی از نیرو‌های مرتجع دونالد ترامپ، رئیس جمهور پیشین آمریکا بود که آسیب‌های زیادی به کشور وارد کرد که جبران این آسیب ها، به زمان زیادی نیاز دارد.
انتهای پیام/
