در آخرین روز جشنواره تئاتر فجر چه گذشت؟
سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر همراه با حاشیه‌هایش به پایان رسید.
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر هم تمام شد. این قدیمی‌ترین هنر در میان مجموعه رقابت‌های هنری فجر است که در شاخه‌های موسیقی، فیلم، تجسمی، شعر و نمایش برگزار می‌شوند. جالب است که قدیمی‌ترین جشنواره هنری دنیا در یونان باستان هم مربوط به تئاتر بوده است.
همانطور که قابل پیش‌بینی بود، روز آخر هم شلوغ برگزار شد. احمد مسجد جامعی که جزو وزرای پیشین ارشاد و نماینده فعلی شورای شهر است که برای دیدن آثار به تالارهای جشنواره آمد.
امروز نمایشی در تالار وحدت روی صحنه رفت که شاید بشود لقب شلوغ‌ترین اجرای طول جشنواره را هم به آن داد. «بازار عاشقان» به کارگردانی هادی مرزبان ، توانست مخاطبان انبوهی که برای تماشایش صف کشیده بودند را راضی به بیرون سالن بدرقه کند و یکی از این تماشاگران هم احمد مسجد جامعی بود، اما در عوض «زخمه» که یک اثر اسپانیایی بود و در تالار حافظ میزبان مخاطبان جشنواره شد، نه تنها به دل تئاتر دوستان نچسبید، بلکه آن‌ها را حتی شاکی و عصبانی هم کرد. مخاطبان حرفه‌ای تئاتر در حال بیرون رفتن از سالن پج پجه و غرولند می‌کردند که چرا اعضای هیئت بازبینی، این اثر را که کمتر از اندازه‌های شرکت در رقابت فجر است، روی پیشخوان تماشا قرار داده‌اند.
اما میان تمام ازدحام و شلوغی‌های امروز، یک اتفاق دیگر هم افتاد و آن هم مسأله جمع کردن دکورها بود. آثاری که دکور سنگینی داشتند برای جمع کردنش با مشکل مواجه شده بودند و وانت‌ها و کامیونت‌ها هم -اکثراً که نه، بلکه تقریباً همگی‌شان- با تأخیر می‌آمدند. این وسط بعضی تجهیزات دکور هم آسیب می‌دید که البته تعدادی از آن‌ها برای استفاده موقت ساخته شده بودند، اما عوامل کارها که خرد و خمیر شدن این ادوات را مقابل چشمشان می‌دیدند، بابت از بین رفتن دوست‌داشتنی‌ترین یادگاری‌هایی که داشت از بین می‌رفت خیلی ناراحت بودند.
هر چقدر از تاریک شدن هوا بیشتر می‌گذشت، جشنواره هم بیشتر بوی پایان می‌گرفت.
دو جوان در حال آخرین پرسه‌ها از سمت جشنواره به سوی منزلشان، راجع‌به خستگی لذت بخش این ده روزه صحبت می‌کردند و یکی‌شان می‌گفت که حالا تازه باید به جشنواره فیلم برود و خواهد توانست این دو رقابت -یعنی فیلم و تئاتر فجر- را با هم مقایسه کند. دوستش هم اشاره می‌کرد که این اصلاً مقایسه درستی نیست...
احتمالاً هر کسی قبول می‌کند که حضور این همه هنرمند برای اجرای کارها و آمدن این تعداد آدم هنردوست و هنرجو برای دیدن آثار، خیلی مهمتر از نتیجه گیری‌هایی است که در روز اختتامیه اعلام می‌شوند.
به هر حال در پایان یکشنبه شبی که یازدهمین روز از بهمن ماه سال ۱۳۹۴ بود، یک دوره دیگر از قدیمی‌ترین جشنواره هنری پس از انقلاب هم به ایستگاه آخرش رسید و این دفتر یک بار دیگر ورق خورد.
انتهای پیام/
همانطور که قابل پیش‌بینی بود، روز آخر هم شلوغ برگزار شد. احمد مسجد جامعی که جزو وزرای پیشین ارشاد و نماینده فعلی شورای شهر است که برای دیدن آثار به تالارهای جشنواره آمد.
امروز نمایشی در تالار وحدت روی صحنه رفت که شاید بشود لقب شلوغ‌ترین اجرای طول جشنواره را هم به آن داد. «بازار عاشقان» به کارگردانی هادی مرزبان ، توانست مخاطبان انبوهی که برای تماشایش صف کشیده بودند را راضی به بیرون سالن بدرقه کند و یکی از این تماشاگران هم احمد مسجد جامعی بود، اما در عوض «زخمه» که یک اثر اسپانیایی بود و در تالار حافظ میزبان مخاطبان جشنواره شد، نه تنها به دل تئاتر دوستان نچسبید، بلکه آن‌ها را حتی شاکی و عصبانی هم کرد. مخاطبان حرفه‌ای تئاتر در حال بیرون رفتن از سالن پج پجه و غرولند می‌کردند که چرا اعضای هیئت بازبینی، این اثر را که کمتر از اندازه‌های شرکت در رقابت فجر است، روی پیشخوان تماشا قرار داده‌اند.
اما میان تمام ازدحام و شلوغی‌های امروز، یک اتفاق دیگر هم افتاد و آن هم مسأله جمع کردن دکورها بود. آثاری که دکور سنگینی داشتند برای جمع کردنش با مشکل مواجه شده بودند و وانت‌ها و کامیونت‌ها هم -اکثراً که نه، بلکه تقریباً همگی‌شان- با تأخیر می‌آمدند. این وسط بعضی تجهیزات دکور هم آسیب می‌دید که البته تعدادی از آن‌ها برای استفاده موقت ساخته شده بودند، اما عوامل کارها که خرد و خمیر شدن این ادوات را مقابل چشمشان می‌دیدند، بابت از بین رفتن دوست‌داشتنی‌ترین یادگاری‌هایی که داشت از بین می‌رفت خیلی ناراحت بودند.
هر چقدر از تاریک شدن هوا بیشتر می‌گذشت، جشنواره هم بیشتر بوی پایان می‌گرفت.
دو جوان در حال آخرین پرسه‌ها از سمت جشنواره به سوی منزلشان، راجع‌به خستگی لذت بخش این ده روزه صحبت می‌کردند و یکی‌شان می‌گفت که حالا تازه باید به جشنواره فیلم برود و خواهد توانست این دو رقابت -یعنی فیلم و تئاتر فجر- را با هم مقایسه کند. دوستش هم اشاره می‌کرد که این اصلاً مقایسه درستی نیست...
احتمالاً هر کسی قبول می‌کند که حضور این همه هنرمند برای اجرای کارها و آمدن این تعداد آدم هنردوست و هنرجو برای دیدن آثار، خیلی مهمتر از نتیجه گیری‌هایی است که در روز اختتامیه اعلام می‌شوند.
به هر حال در پایان یکشنبه شبی که یازدهمین روز از بهمن ماه سال ۱۳۹۴ بود، یک دوره دیگر از قدیمی‌ترین جشنواره هنری پس از انقلاب هم به ایستگاه آخرش رسید و این دفتر یک بار دیگر ورق خورد.
انتهای پیام/
