بهمنی که باور خود را در حوزه ی شعر گاه ترانه ای بی مانند دانسته و جام عشق را در اکثر اشعارش تا انتها نوشیده و درد دلشدگان را در تار و پود سروده هایش به رخ معشوق ازلی کشیده است.
یار که از کهنسال ترین واژگان جای افتاده در گوشه گوشه شعر فارسی به حساب آمده گاه و بی گاه شاعران را در پی خود کشانده و با نشانه های مختلف آنها را شیفته خود می کند.