باشگاه خبرنگاران -زندانی اختیاری علی بابا چاهی در توجیه مردی است که به طور اختیاری خود را محبوس کرده است و در این شعر به پشتیبانی از انسانی برخواسته که توانایی رویارویی با مسایل را ندارد.
او را انار متراکم و پیاز متورم می نامد، تصور این انسان محبوس در خود را مانند تصور پلنگ در قفس از آزادی و تنها راه خود و انسان محبوس در اتاق را  فرار بیان می کند میخکوب شدن چند تابلوی دور و برش، نشانه بی روح بودن فضا است و با تردید در دریافت احساس، نشان دهنده انسانی ضعیف است که لاک تنهایی و به قول شاعر هدف خودش را ترجیح می دهد که امیدواری خود را نسبت به مرد محبوس در اتاق و مرده روی تختخواب نشان می دهد.
شعر در قالب سپید سروده شده است و در آن به ندرت تصویرآفرینی دیده می شود و متناقض نمایی در تشبیه مرد محبوس در اتاق با پلنگ دیده می شود.
عبارات عامیانه مانند جا خوش کردن، پا به فرار گذاشتن شانه به شانه، دراز به دراز، کشته مرده و عبارت کنایی پرده برداشتن را بیان کرده است. برای فهم شعر نیاز بر چند بار خواندن پیدا می کنیم فکر می کنید این پیچیدگی ضروری باشد؟!/ص

يادداشت از :محدثه محمدپور