رازهای موفقیت جهانی عکاس قمی؛ نگاه متفاوت از پشت لنز به قلب زیبایی‌ها
وحید قاسمی زرنوشه، نامی که به عنوان یک عکاس برجسته شناخته میشود هر عکس او داستانی است از زندگی، امید و عشق به طبیعت، که در قاب تصاویرش به تصویر کشیده شده است.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهره شعبانی ـ در قلب شهر قم، میان ازدحام و زندگی روزمره، هنرمندی زندگی میکند که با لنز دوربین خود به تصویرگر زیبایی‌های طبیعی و زندگی ساده مردم تبدیل شده است. وحید قاسمی زرنوشه، عکاسی که توانسته است با نگاه خاص و هنری خود، جهانی از تصاویر را به نمایش بگذارد و در جشنواره‌های بین‌المللی عکاسی از جمله آساهی شیمبون ژاپن بدرخشد.
وحید قاسمی زرنوشه،متولد ۱۳۶۶ دارای تحصیلات کارشناس عکاسی از دانشکده خبر تهران با سابقه ۲۰ ساله عکاسی و مدرس دانشگاه و حضور و کسب مقام در بیش از ۱۰۰ جشنواره بین المللی نامی است که اکنون نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان به عنوان یک عکاس برجسته شناخته میشود. این هنرمند قمی با دل و جان به هنر عکاسی پرداخته و با نگاه خاص و منحصربه‌فرد خود، تصاویری خلق کرده که هر بیننده‌ای را به تحسین واداشته است.
موفقیت در جشنواره بین‌المللی عکاسی آساهی شیمبون ژاپن تنها یکی از دستاوردهای بزرگ اوست. او با پافشاری بر اصول صداقت و زیبایی‌شناسی طبیعی، توانسته است جایگاه ویژه‌ای در میان هنرمندان جهانی پیدا کند. هر عکس او داستانی است از زندگی، امید، و عشق به طبیعت، که در قاب تصاویرش به تصویر کشیده شده است.
جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره آساهی شیمبون، تاییدی بر استعداد و تلاش‌های بی‌وقفه‌ی این هنرمند بود. وحید با این موفقیت‌ها نشان داد که با عشق و پشتکار می‌توان به رویاهای بزرگ دست یافت. او برای تمام عکاسان جوان و علاقه‌مند به هنر، نمادی از الهام و انگیزه است که نشان می‌دهد هیچ مرزی برای هنر و خلاقیت وجود ندارد.
ایرانی بودن او، برایمان افتخاری بزرگ است و موفقیت‌های او در عرصه بین‌المللی، نمایانگر قدرت و عظمت هنر ایرانی در سطح جهان است. وحید قاسمی زرنوشه، با هنر خود، پیامی از عشق و زیبایی به سراسر جهان می‌فرستد و ثابت میکند که هنر واقعی، زبانی جهانی دارد.
جشنواره بین‌المللی عکس آساهی شیمبون یکی از معتبرترین و قدیمی‌ترین جشنواره‌های عکاسی جهان است که توسط انجمن عکاسی ژاپن و مؤسسه انتشاراتی آساهی شیمبون به عنوان دومین روزنامه پرتیراژ جهان، اجرا و نمایشگاه آن در شهرهای توکیو، ناگویا، اوزاکا و سایر شهرهای بزرگ کشور ژاپن برگزار میشود.
امسال، در مجموع حدود ۷۲۴۶ اثر از ۶۴ کشور به این رویداد ارسال شد که در این میان، ایران با بیش از یک‌هزار عکس بیشترین تعداد آثار ارسالی را داشت.
داوری برای هشتاد و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی عکاسی ژاپن با حمایت روزنامه آساهی و انجمن سراسری انجمن‌های عکاسی ژاپن و با حمایت جوایز شرکت کانن Canon به پایان رسید و در مجموع ۸۶ اثر برنده انتخاب شدند که شامل ۴۸ اثر در بخش بین‌المللی و ۳۸ اثر از بخش ژاپن است.
وحید قاسمی زرنوشه،بهرام بیات، محمدرضا علیزاده، محمدرضا معصومی، وجیهه کاسب مجاور، محمدرضا پوریان، سید حسین تهوری، بهرنگ رنجبر، و علیرضا باقری ثانی در میان ۴۸ عکس منتخب این رویداد هستند ، که در نهایت عکسی از وحید قاسمی زرنوشه به عنوان یکی از سه برنده اصلی این رقابت جهانی از سوی داوران معرفی شد.
امروز فرصتی داریم تا با وحید قاسمی زرنوشه عکاس قمی برگزیده جشنواره جهانی ژاپن درباره مسیر هنری‌اش، چالش‌ها و موفقیت‌هایش صحبت کنیم.
* چه عاملی شما را به سمت عکاسی کشاند؟
در سنین نوجوانی دنبال گمشده ای بودم که نمی دانستم چیست تا اینکه با عکس و عکاسی آشنا شدم ، تمام ذهنم رو به خودش مشغول کرد و دلباخته‌ی این هنر شدم.
*چگونه موفق به شرکت در جشنواره بین‌المللی عکس آساهی شیمبون ژاپن شدید؟
من سالهاست که جشنواره های حرفه ای رو دنبال میکنم ، و جشنواره آساهی، سومین اتفاق بین المللی امسال است که تجربه میکنم ، من در بیش از ۱۰۰ جشنواره جهانی آثار نمایشگاهی و مقام داشته ام.
* آیا در انتخاب سوژه‌های خود از معیار خاصی پیروی می‌کنید؟
بله ، من بیشتر از جذابیت سوژه ها ، به حس های درونی خودم اعتماد میکنم و زمانی که بتوانم با دیدن سوژه مورد نظر ارتباط درونی ای رو شکل بدم ، شروع به برقراری ارتباط و همدلی و بعد از کسب اعتماد سوژه شروع به عکاسی میکنم،این ارتباط لزوما و همیشه،به شکل گفتاری اتفاق نمی افتاد و گاهی با تغییر فرم صورت ( ایجاد لبخند ) ارتباط برقرار میشود.
*برای رسیدن به این موفقیت‌ها چه چالش‌ها و موانعی را پشت سر گذاشتید؟
می توانم بگویم همه ی عکاسی، چالش و موانع است! اما نگاه و طرز برخورد با این چالش ها اهمیت دارد ، اتفاقات عجیب و غریب ، دلسردی ها ، برخورد های متعدد و اتفاقات این چنینی بسیاری بر سر راه هر عکاسی وجود دارد ، مهم این است که به شکل حل مسئله به آن نگاه کنیم و بر سر انتخاب هایمان بمانیم.
*از نظر شما، چه ویژگی‌هایی در عکس‌هایتان باعث جلب توجه داوران جشنواره شد؟
نظر ارسالی داوران جشنواره در مورد عکس من : حالت چهره ی کودکان و منظره ی تارِ و ملایم پس زمینه ، زیباست و همین امر عکس را به عکسی ساده و در عین حال بسیار گیرا تبدیل کرده است، با دیدن این اثر مخاطب احساس میکند خاطره ای دور برایش زنده و تداعی میشود ، و با انتخاب عمدی رنگهای قهوه ای و نه رنگی ، حس نوستالژی و گذشته را بر می انگیزد.
و در آخر بیان سوژه ، منظره تار ملایم پس زمینه یک عکس زیبا و کلاسیک را ایجاد کرده است که گویی خاطره ای دور را به یاد می آورد.دیدگاه شخصی خودم هم دقیقا همین مواردی هست که داوران متذکر شدند.
*آیا تجربه حضور در این جشنواره بین‌المللی روی دیدگاه و سبک عکاسی شما تاثیری گذاشته است؟
بله ، به نظرم هر جشنواره معتبری تاثیر خودش را روی عکاس می‌گزارد ، تاثیری که نگاه داروان روی من گذاشت ، اهمیت مجدد به ترکیب بندی های کلاسیک و تاکید بیشتر به حس و احساس در هر سوژه انسانی است.
* برنامه‌های آینده شما در زمینه عکاسی چیست و چه پروژه‌هایی را در دست اجرا دارید؟
در حال حاضر روی چند پروژه در حال پژوهش و پیگیری هستم ، و چند موضوع هم در حال عکاسی ، که به مرور به شکل های نمایشگاه ، چاپ کتاب و شرکت در جشنواره های معتبر بین المللی ارائه خواهم کرد.
* چه توصیه‌ای برای عکاسان جوان و تازه‌کار دارید که می‌خواهند به موفقیت‌های مشابه دست یابند؟
بزرگترین توصیه من اینست که برای رسیدن عجله نکنند! باید بارها و بارها یاد بگیرند ، تجربه کنند ، با شکست مواجه شوند تا به زمان خودش، پختگی و آن رویش ناگزیر اتفاق بیفتد ، به جای منتظر ماندن حرکت کنند ، چون فقط در حرکت کردن است که رشد انجام میشود ، نیازی به فکر کردن به مقصد نیست چون مقصدی وجود ندارد ، هنر راهی است که تا ابد ادامه دارد.
*آیا در میان کارهای خود عکسی دارید که برایتان بیشتر از دیگران خاص باشد؟ چرا؟
بله ، عکسهایی دارم که برایم بسیار ارزشمند هستند ، دلیل آن هم اینست که من در آن لحظه حضور داشته ام و با تمام وجود آن لحظه را زیست کرده ام ، و آن تجربه و زیست را هرگز نمیشود با تعریف کردن برای فردی دیگر کاملا بازسازی کرد.
*چه چیزی در فرآیند عکاسی شما را بیشتر جذب میکند؟ (مثلاً یافتن سوژه، گرفتن عکس، یا ویرایش)
در واقع هر سه موردی که گفتید شامل میشود ، چون مثل یک پازل عمل میکند تا عکس نهایی به بهترین شکل به بار بنشیند ، اما حقیقتا برقراری ارتباط با سوژه یکی از بهترین لحظه هایی است که تجربه میکنم.
*آیا تا به حال تجربه‌ای داشته‌اید که به طور خاص به شما انگیزه داده یا الهام بخشیده باشد؟
بله ، برای مثال ، چاپ و تحویل بعضی از عکسهای سوژه هایی که عکاسی کرده ام به خودشان ، دیدن ذوق و شوق در چشمانشان در لحظه ای که با عکس خودشان مواجه می‌شوند بسیار لذت‌بخش و شیرین است و باعث میشود انگیزه ای مضاعف پیدا کنم برای ادامه مسیر.بارها این کار را انجام داده ام ، حتی برای بعضی از سوژه ها که به سختی به ایشان دسترسی داشته ام و همین کار باعث ایجاد دوستی و ارتباطی مداوم شده است ، در حال حاضر تقریبا دربیش از ۸۰ درصد شهرهای ایران ارتباط های خوبی به این واسطه دارم.
* نقش فناوری‌های نوین و ابزارهای دیجیتال در عکاسی شما چگونه است؟ آیا از آنها بهره می‌برید؟
شخصا استقبال میکنم و تا جایی که امکان داشته باشد از آنها استفاده میکنم ، برای مثال از دوربین ها و لنز های جدید که توانایی زیادی برای عکاسی دارند ، و همچنین نرم افزارهایی که توانایی خود را به روز کرده اند.هر چند که بخاطر قیمت های بالا دسترسی به ایشان کمی سخت شده است.
* آیا همکاری‌های خاصی با دیگر هنرمندان یا عکاسان داشته‌اید؟ اگر بله، چه تجربه‌ای از آنها گرفته‌اید؟
بله ، من با توجه به اینکه حدودا ۷ سال مسئولیت ارسال آثار عکاسان ایرانی را به جشنواره های بین المللی داشتم، همکاری های بسیاری شکل گرفته است ، از جمله برگزاری چندین نمایشگاه گروهی در شهر های مختلف ایران و خارج از کشور و کتاب گروهی با همکاری ۵۰ هنرمند عکاس از سراسر ایران در سال ۹۲ به نام در همین حوالی به چاپ رسید.
*چگونه با انتقادات و پیشنهادهای دیگران مواجه می‌شوید و آیا این بازخوردها تأثیری روی کار شما دارد؟
به نظرم هر انتقاد و پیشنهادی که با احترام مطرح شود قابل شنیدن و فکر کردن است ، بله انصافا بعضی از انتقادات و پیشنهاد ها تاثیر بسیار خوبی در ادامه روند هنری من داشته است.
* آیا به موضوعات اجتماعی یا فرهنگی خاصی در عکاسی خود توجه دارید؟ اگر بله، کدام موضوعات و چرا؟
بله ، یکی از موضوعاتی که علاقه بسیاری به آن دارم و سالهاست که به آن می‌پردازم ، عکاسی از کودکان است ، (کودکان سرزمین مادری) نام یکی از پروژه های طولانی مدت من است که عاشقانه به آن می‌پردازم.
موضوع دیگری که به طور جدی دنبال میکنم ، عکاسی از رسوم اقوام ایرانی است ، مثل عروسی های متنوعی که به شکل های مختلف در سراسر ایران عزیز انجام میشود.
یکی از دلایل پرداختن به چنین موضوعی ، ثبت مدل لباس ها ، ثبت رسوم مختلف و متنوع برای آیندگان است ، دوست دارم آدم ها در ۲۰۰ سال آینده بدانند که چه رسوم زیبا و فرهنگ غنی داشته ایم.
*آیا در آموزش یا انتقال تجربیات خود به نسل‌های آینده نقش دارید یا برنامه‌ای برای این کار دارید؟
باید اعتراف کنم که آموزش امر بسیار سختی است ، اما با این وجود باید این اتفاق بیفتد ، من در حال حاضر مشغول تدریس در دانشگاه فرهنگ و هنر قم هستم.امیدوارم بتوانم هر چه آموخته ام را با عشق در اختیار علاقه مندان به این هنر قرار بدهم.
