سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب الله روز جمعه در اقدامی تروریستی و با حمایت‌های تمام قد آمریکا و متحدان غربی رژیم صهیونیستی به درجه والای شهادت رسید و پرچم مقاومت را به دست کسانی داد که قرار است این راه را ادامه دهند. اما همان طور که این روز‌ها شاهدیم دشمنان مقاومت با ساده انگاری تصور می‌کنند این اقدامات می‌تواند خللی در مقاومت و جبهه‌های آزادی بخش از دست استعمار و امپریالیسم وارد کند.

 از این رو باشگاه خبرنگاران جوان به منظور بررسی جزئی‌تر این موضوع مصاحبه‌ای ترتیب داده با رابرت فانتینا، استاد دانشگاه از تورنتوی کانادا که مشروح آن در ذیل از نظرتان می‌گذرد.

-با توجه به اتفاقات اخیر شما شرایط منطقه را چگونه تحلیل می‌کنید؟

رابرت فانتینا: وضعیت به سرعت در حال تحول و سیل به سوی احساسات ناشی از یک سال نسل کشی اسرائیل در غزه است که اکنون به لبنان سرایت کرده است، این وضعیت کنونی دیدن چشم انداز بلندمدت را دشوار می‌کند. با این حال، لازم است تحلیل خوبی از رویداد‌ها ارائه شود.

در ابتدا مهم است که این را به خاطر بسپاریم: تقریباً در تمام جنگ‌های نامتقارن، وقتی قوی‌ترین طرف - یعنی مهاجم یا استعمارگر - حمله می‌کند، اغلب به نظر می‌رسد که به موفقیت سریع و چشمگیری از پیروزی دست یافته است.

شوک و هیبت: این نام دکترین نظامی غربی، در واقع آمریکایی است که در دهه ۱۹۹۰ توسعه یافت و در زمان حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ به صراحت مورد تحسین قرار گرفت. این دکترین که «تسلط سریع» نیز نامیده می‌شود، هدف آن تضعیف روحیه و فلج کردن طرف مقابل از طریق استفاده از نمایش‌های قاطع و تماشایی خشونت است.

به گفته نویسندگان این دکترین، هدف این است که درک و ادراک طرف مقابل از رویداد‌ها به گونه‌ای بارگذاری شود که دشمن قادر به مقاومت در سطوح تاکتیکی و استراتژیک نباشد.

این را بار‌ها و بار‌ها در دهه‌های گذشته دیده‌ایم و امروز نیز شاهد آن هستیم. تنها چند هفته پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، آمریکا به افغانستان حمله کرد و به سرعت حکومت طالبان را به این دلیل که اسامه بن لادن را پناه داده بود، سرنگون کرد. اعتماد آمریکایی‌ها پس از این موفقیت آشکار و سریع، بدون شک واشنگتن را به برداشتن گام بعدی ترغیب کرد: حمله به عراق در مارس ۲۰۰۳. صدام حسین به سرعت سرنگون شد و تانک‌های آمریکایی کنترل بغداد را به دست گرفتند. جورج دبلیو بوش سپس سخنرانی بدنام خود را با عنوان "ماموریت انجام شد" در ۱ می‌همان سال انجام داد. زمانی که آمریکا در جنگ فرسایشی علیه مقاومت، هم در افغانستان و هم در عراق، گرفتار می‌شود، این سخنان همچنان او را آزار می‌دهد.

این پیروزی‌های سریع، یا دست‌کم آن چیزی که به نظر می‌رسید، باعث ایجاد ترس واقعی در آن زمان شد که نیرو‌های آمریکایی به سمت دمشق و تهران یا شاید دیگر دولت‌ها در فهرست ضربه‌خوردگان آمریکا حرکت کنند. ما امروز به لطف اسناد موجود از افغانستان می‌دانیم که جنگ طلبان در واشنگتن برای مدت طولانی می‌دانستند که در جنگ شکست خورده اند. اما آنها نزدیک به بیست سال به مردم آمریکا دروغ گفتند که بر آنها پیروز شده اند؛ و هنگامی که آمریکایی‌ها در اوت ۲۰۲۱ از افغانستان خارج شدند، خروج تحقیر آمیز آنها از فرودگاه کابل به طور گسترده‌ای با صحنه‌های آشفته تخلیه آمریکایی‌ها با هلیکوپتر از پشت بام سفارت آمریکا در سایگون، ویتنام مقایسه شد.

این الگو برای اسرائیل نیز مشهود بود. هنگامی که او در سال ۱۹۸۲ به لبنان حمله کرد - حمله‌ای به نام "عملیات صلح برای الجلیل" - نیروهایش به سرعت به سمت شمال بیروت رفتند و برای اولین بار در تاریخ رژیم استعمارگر صهیونیستی یک پایتخت عربی را محاصره کردند.

اسرائیل ده‌ها هزار غیرنظامی لبنانی و فلسطینی را به قتل رساند و سازمان آزادیبخش فلسطین را بیرون کرد. اما موفقیت، از دیدگاه تل آویو، به سرعت به شکست تبدیل شد. در طول یک اشغال طولانی، مقاومت در برابر اسرائیل، به ویژه از طریق حزب الله، که هنوز در زمان تهاجم اسرائیل وجود نداشت، توسعه یافت.

از طریق یک جنگ فرسایشی طاقت فرسا، حزب الله و سایر گروه‌های مقاومت به مدت دو دهه نیرو‌های اشغالگر اسرائیل را خون ریختند تا اینکه اسرائیل شکست خورده در ماه می ۲۰۰۰ از جنوب لبنان خارج شد.

همین امر امروز در مورد نسل کشی اسرائیلی مورد حمایت آمریکا در غزه صادق است. اسرائیل دائماً اعلام می‌کند که این یا آن قسمت از غزه را تحت کنترل کامل خود قرار داده است. اما اظهارات به سرعت از بین می‌روند. واقعیت این است که مقاومت در تمام نقاط غزه به مبارزه ادامه می‌دهد.

تاکنون، تمام برنامه‌های اسرائیل-آمریکایی برای «روز بعد» که در آن حماس شکست‌خورده با یک نیروی همکار فلسطینی تحت حمایت اعراب جایگزین می‌شود، شکست خورده است. شاید یکی از عواملی که اسرائیل را به دنبال "موفقیت" خیره کننده در لبنان سوق می‌دهد، منحرف کردن تمرکز از شکست مداوم خود در غزه باشد.

-به نظر شما مقاومت در این جنگ نابرابر آسیب دیده است؟

رابرت فانتینا: این لحظه جای تفکر دارد. این یک نقطه عطف در جنگ طولانی منطقه‌ای برای رهایی از صهیونیسم نژادپرست و استعماری مورد حمایت غرب است. پس از یک قرن غارت و وحشت صهیونیست ها، نه مردم لبنان و نه مردم فلسطین تسلیم نشده اند؛ و هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم اکنون این کار را خواهند کرد. برعکس، پس از شوک اولیه، عزم مقاومت تنها رشد خواهد کرد و دایره آن گسترده خواهد شد، همانطور که در تمام مراحل مبارزه آزادی خواهانه انجام شد.

سید حسن نصرالله با بمب و هواپیما‌های جنگی ساخت آمریکا به شهادت رسید و شاید دیگر اشکال کمک از سوی واشنگتن. اما این ترور مسیر افول قدرت جهانی آمریکا را تغییر نخواهد داد - قدرتی که اسرائیل برای بقای خود بر آن تکیه می‌کند.

به یاد داشته باشیم که صهیونیست‌ها همیشه ترور را تاکتیک اصلی خود قرار داده اند. با این حال، جنگ آنها علیه رهبران فردی نیست، بلکه علیه کل مردمی است که عزم آنها را نمی‌توان به این راحتی خفه کرد. 

خود نصرالله پس از ترور سلفش عباس الموسوی در سال ۱۹۹۲ رهبری حزب الله را بر عهده گرفت؛ و او این سازمان را به سطح بی سابقه‌ای از قدرت رساند. این نیرو بر اراده یک فرد تکیه نمی‌کند، بلکه بر پایه حمایتی است که عمیقاً به آرمان وابسته و آماده است. برای انجام فداکاری‌های عظیم در مسیر رهایی نباید به فرد تکیه کرد.

ارتش اسرائیل نیز اعتراف کرده که حماس نمی‌تواند نابود شود، زیرا «حماس یک ایده است، حماس یک حزب است»، حزب الله چطور؟ بسیار نگران کننده این است که جنگ برای آزادسازی فلسطین و منطقه از دست صهیونیسم برای مردم منطقه کمتر از جنگ‌های آزادسازی الجزایر، ویتنام، آفریقای جنوبی و بسیاری از مکان‌های دیگر که توسط امپراتوری اروپایی-آمریکایی هدف قرار گرفته اند، نخواهد بود. 

به هر حال، اشغالگران و استعمارگران همان دولت‌ها هستند و نفرت نسل کشی طبقات حاکمه آنها نسبت به مردمی که به دنبال غصب سرزمین و حقوقشان هستند، هرگز تزلزل نکرده است. نصرالله مانند دیگران قبل از خود در راه آزادی فلسطین جان خود را فدا کرد؛ و این مبارزه امروز متوقف نشده است.

رابرت فانتینا روزنامه نگار و فعال سیاسی صلح و حقوق بشر بین المللی است. نوشته‌های او به طور مرتب در وبسایت‌های مختلف منتشر می‌شود و اخبار و یادداشت‌های او در «سقوط آزاد: مجله نویسندگی نفیس» کانادا گنجانده شده است. او در نزدیکی تورنتو، انتاریو، کانادا زندگی می‌کند. او نویسنده کتاب‌های زیادی در زمینه سیاسی و ژئوپلیتیکی است و مطالعات زیادی در زمینه فلسطین انجام داده است. یکی از مشهورترین کتاب‌های وی درباره فلسطین و سرزمین‌های اشغالی «طرف دیگر دیوار: وقایع نگاری داغ از بی عدالتی‌های غیرقابل بیان» نام دارد.

خبرنگار و مترجم: سمیه خلیلی