حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید حسین مؤمنی امروز در آیین تعویض پرچم حرم مطهر بانوی کرامت که در صحن امام رضا (ع) برگزار شد با بیان اینکه پیامبر (ص) دست امام حسین (ع) را در مقابل مسجدالنبی بعد از نماز بالا گرفتند و فرمودند این حسین پسر علی ابن ابی‌طالب (ع) است او را بشناسید، اظهار داشت: شناخت اباعبدالله (ع) به معنای شناخت خصوصیات ظاهری ایشان نیست؛ بلکه به معنای شناخت مکتب و راه و روش ایشان است که زندگی انسان را متحول می‌کند.

 وی ابراز داشت: علت اینکه در زیارت عاشورا به امام حسین (ع) اباعبدالله اطلاق می‌شود و حضرت را دردانه خداوند خطاب می‌کنیم این است که امام حسین (ع) واسطه بین ما و ذات اقدس خدا است و به‌واسطه عزای اباعبدالله (ع) انسان به مقام قرب الهی می‌رسد و ارتباط سلوکی و معنوی با امام‌زمان برقرار می‌کند.

 سخنران حرم مطهر بانوی کرامت با اشاره به روایتی از امام رضا علیه‌السلام درباره ورود به ماه محرم گفت: اولین دستور امام رضا (ع) گریه بر امام حسین (ع) است و حضرت فرمودند‌ای پسر شبیب اگر برای حسین گریه کردی و اشک‌هایت بر گونه‌هایت سرازیر شد خدا همه گناهانت را می‌بخشد؛ امام هشتم می‌فرمایند وقتی محرم می‌آمد دیگر کسی پدر من را خندان نمی‌دید؛ زیرا این روزی است که حسین (ع) کشته شد.

 وی دومین توصیه امام برای احرام در محرم را زیارت امام حسین (ع) از دور یا نزدیک دانست و گفت: حضرت فرمودند هر وقت خواستی زیارت کنی یک نگاه به آسمان، یک نگاه به راست و یک نگاه به چپ کن و دست روی سینه بگذار او بگو السلام علیک یا اباعبدالله و این زیارت برای او محسوب می‌شود.

 مؤمنی آرزوی معیت با اصحاب اباعبدالله را سومین توصیه امام هشتم برای ورود به ماه محرم دانست و گفت: چهارمین مورد لعن به قاتلین اباعبدالله علیه‌السلام است؛ توصیه من به هیئت‌ها این است که سینه‌زنی، دسته عزا و موعظه جای خودش؛ ولی هیچ‌چیزی جای روضه را نمی‌گیرد؛ زیرا به‌واسطه روضه قلب انسان جلا پیدا می‌کند و انسان می‌فهمد که چرا باید بر قاتلان اباعبدالله (ع) لعن بگوید و شمر، سنان، حرمله و دیگران در کربلا چه جنایاتی کردند.

 وی گفت: پنجمین توصیه امام رضا (ع) برای ورود به ماه محرم غمگین شدن در حزن اهل‌بیت و شادی و خوشحالی در شادمانی اهل‌بیت است و امام رضا (ع) فرمودند روز حسین (ع) چشم‌های ما را زخم کرده است.

 سخنران حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه پیامبر (ص) درحالی‌که حضرت زهرای مرضیه (س) تازه وضع‌حمل کرده بودند بر ایشان وارد شدند و فرمودند فرزندم را بیاورید؛ وقتی فرزند تازه‌متولدشده را آوردند رو به دخترشان کرده و فرمودند نام فرزندت را چه گذاشتی؟ حضرت فرمودند من و علی از شما سبقت نمی‌گیریم؛ پیامبر (ص) هم فرمودند من هم از خدا سبقت نمی‌گیرد و بدان که خدا نام او را حسین گذاشته است؛ جبرئیل برای من خبر آورد که حسین را در صحرای کربلا و با لب تشنه سر می‌برند؛ حضرت زهرا (س) تا این حرف را شنیدند ناله‌ای کردند که همه اهل خانه با ایشان گریه کردند؛ سپس فرمودند این اتفاق چه زمانی می‌افتد؟ پیامبر (ص) فرمودند زمانی که من، تو و علی نیستیم، حضرت فرمودند پس چه کسی بر فرزندم گریه می‌کند؟ پیامبر (ص) فرمودند ناراحت نباش در امت من افرادی می‌آیند که هر سال بر حسین (ع) عزا می‌گیرند و گریه می‌کنند و در روز قیامت از مردان این امت من شفاعت می‌کنم و از زنان این قوم تو شفاعت می‌کنی.

 وی ادامه داد: یکی از اصحاب از امام صادق علت عزاداری بر اباعبدالله (ع) از روز اول محرم را پرسید و حضرت فرمودند از شب اول محرم ملائکه بر عرش پیراهن جدم حسین (ع) درحالی‌که چاک‌چاک است و به خون امام حسین (ع) آغشته است را آویزان می‌کنند و ما و شیعیانمان این پیراهن را می‌بینیم و بر حسین محزون می‌شویم.