بر‌اساس یک تحلیل آماری، زنانی که با پوشش نامناسب در جامعه حضور دارند، چهار برابر بیشتر از زنانی که پوشش مناسب دارند در معرض آسیب و تعرض قرار می‌گیرند. شاید تا به‌حال در مواجهه با برخی بانوان بدحجاب کشورمان این جمله معروف را شنیده باشید که «اگر ما پوشش مناسبی نداریم، اما دل پاکی داریم».

این گفته را نمی‌توان انکار کرد، چون اغلب زنان بدحجاب جامعه ماانگیزه خاصی از انتخاب نوع پوشش‌شان ندارند وبه‌گفته رهبر‌معظم انقلاب، آن کسانی که حجاب را به‌طور کامل رعایت نمی‌کنند، نباید متهم به بی‌دینی وضدانقلابی بودن کرد. برخلاف ادعای رسانه‌های برانداز، زنان ضعیف‌الحجاب، مخالف اسلام و انقلاب نیستند، بلکه دل در گرو فرهنگ دینی و جبهه انقلاب اسلامی دارند، اما این گروه از بانوان ارزشمندجامعه ما باید بدانند و آگاه باشند که یک واقعیت را نادیده گرفته‌اند.

 جامعه، محل حضور همه نوع اقشار مختلف است که همه در سطح بالایی از ایمان و تقوا قرار نداشته و عقاید و اعتقادات متفاوتی دارند و در این میان باید قبول کرد برخی افراد بیمار هستند و نگاه جنسی و انگیزه‌های آلوده دارند. این قبیل افراد بیمار نه‌فقط در جامعه ما بلکه در همه جوامع حضور دارند.

 بانوان با حجاب ناقص به‌دلیل نوع پوشش و آرایش خاص‌شان، خواسته یا ناخواسته یکسری علامت‌هایی را به این افراد ارسال می‌کنند که سبب تلاطم بیشتر بیماری و التهابات درونی آنها می‌شود. این قبیل افراد بیمار با دریافت این نشانه‌ها به خود اجازه می‌دهند که موجبات آزار و اذیت بانوان را ایجاد کنند. تحصیلات و سطح اقتصادی هم در بروز چنین رفتار‌های ناهنجار از سوی افراد بیمار تاثیر چندانی ندارد و خیلی‌ها در هر سطحی ممکن است این بیماری را از خود بروز دهند. بالاخره ما انسان هستیم و طبیعت‌مان این‌گونه است که اگر امیال و غرایزش را مهار نکند، غرایز بر انسان سوار می‌شوند. از طرف دیگر محیط جامعه ما به یکسری رفتارها، هنجار‌ها و عملکرد‌های قانونی نیاز دارد تا بتوان جو سالمی را در آن جامعه برای هر دو جنس مرد و زن ایجاد کرد.

تفاوت حریم شخصی و حوزه اجتماعی 

به‌طور کلی، افراد یک حوزه شخصی و یک حوزه اجتماعی دارند. در حریم شخصی، فرد آزادی بیشتری دارد و می‌تواند هر کاری را مطابق میل خود انجام دهد؛ بی‌حجاب باشد، هر نوع پوششی را انتخاب کند، نماز نخواند، روزه نگیرد و هزاران کاری را که برای خود مصلحت می‌داند انجام دهد، اما در حوزه اجتماعی موضوع کاملا متفاوت است و، چون هر دو جنس با دیدگاه‌های مختلف در کنار هم در جامعه حضور دارند و فعالیت می‌کنند باید برای بقا و رشد و پیشرفت آن جامعه و مردمانش یکسری حدود و قوانین رعایت شود. در این بین رعایت پوشش مناسب و حجاب برای شخصی که وارد جامعه می‌شود دیگر یک بحث شخصی نیست و هر ناهنجاری پوششی می‌تواند تأثیراتی بر مردان آن جامعه داشته باشد.

در هرحال قانون، جلوی یکسری از آزادی‌ها را می‌گیرد به این جهت که بتواند امنیت و هنجار‌ها را برقرار کند. پوشش، ایجاد حصارى است براى نگاه‌‏هاى آلوده افراد هوسران. حجاب و عفاف به‌عنوان دو ارزش در جامعه بشرى و به‌ویژه جوامع اسلامى مطرح است. حجاب، امرى ظاهرى و در ارتباط با جسم است، گر‌چه این پوشش برخاسته ازاعتقادات وباورهاى درونى افراد است. عفاف نیز نوعى حجاب درونى است که انسان را از گناه باز مى‏‌دارد.

آیا بدحجابى نتیجه فقر است؟

برخی می‌گویند، مفاسد اجتماعى و بدحجابى نتیجه فقر است و اگر فقر برطرف شود این‌گونه اعمال و حرکات از کسى سر نمى‏‌زند. صحیح است که فقر دربعضى از مردم باعث انحراف مى‏‌شود و اسلام هم براى از بین بردن فقر تأکید کرده، ولى ریشه اصلى مفاسد و شیوع گناهان فقر نیست، بلکه فقر فرهنگى وفقر ایمان به مبدأ و معاد، منشأ این مفاسد است. اگر ثروت و زندگى راحت جلوى فساد را مى‏‌گرفت باید همه افراد کشورهاى ثروتمند جهان از همه متدین‌‏تر و پاک‌تر باشند. درحالى که اکثرمفاسد و جنایت‏‌ها ازهمین‏‌هاست.

صنعت پوشاک چه میزان مقصر است؟ 

کشف حجاب مهم‌ترین ابزار دشمن در تهاجمات فرهنگی بوده و هست. ابزاری که دشمن برای رسیدن به آن قدم به قدم و آرام‌آرام حرکت می‌کند و چه جایی بهتر از هدف قرار دادن صنعت پوشاک. البته مشکلات بازار پوشاک را نمی‌شود فقط برعهده تهاجم فرهنگی گذاشت، بلکه عدم نظارت در چند سال اخیر بر بازارتولید وعرضه می‌تواند ازدیگر دلایل بدپوشی‌های اخیر باشد. مانتو‌های کوتاه و تنگ، مانتو‌های گشاد و بلند و جلوباز، مانتو‌هایی که در حد حریر، نازک و بدن‌نما و آستین کوتاه هستند، مانتو‌های کتی و یقه باز، لباس‌های پاره و بدن‌نما، شلوار‌های کوتاه و چسبان از نوع ساپورت، خز و لگ از همان دسته پوشیدنی‌های نامناسب و منافی عفت هستند که در جامعه ما مد و به‌تدریج پوشیدن آن به عادت تبدیل شده و حالا هم کشف حجاب.

منبع: جام جم