هفته کاری که به اتمام رسید، شاخص کل هم‌وزن با افزایش ۰.۸۲ درصدی در پله ۷۳۸ هزار و ۶۵۴ واحدی قرار گرفت و شاخص کل فرابورس نیز بدون تغییر چشمگیر در تراز ۲۵ هزار و ۴۱۶ واحدی ایستاد.

کوروش آسایش، کارشناس بازار سرمایه به باشگاه خبرنگاران جوان گفت: در این هفته کاری شاخص صنعت ذغال سنگ با افزایش ۶.۳۸ درصدی بیشترین رشد را در بین صنایع بورسی تجربه کرد و بعد از آن صنعت استخراج  مخابرات در جایگاه دوم قرار گرفت. صنعت محصولات چرمی با افت ۴.۷۶ درصدی بیشترین کاهش را تجربه کرد.

او اظهار کرد: مجموع ارزش معاملات خرد و حق تقدم‌ها در این هفته کاری ۱۸ هزار و ۲۲۹ میلیارد تومان بود. جزئیات ارزش معاملات خرد روزانه به این شکل بود که شنبه ۳ هزار و ۷۵۳ میلیارد تومان، یکشنبه ۳ هزار و ۹۸۶ میلیارد تومان، دوشنبه ۳ هزار و ۷۰۲ میلیارد تومان، سه شنبه ۳ هزار و ۲۰۶ میلیارد تومان و چهارشنبه ۳ هزار و ۵۸۲ میلیارد تومان ارزش معاملات بر روی تابلو ثبت شد.

خروج ۴۷۴ میلیارد تومان پول افراد حقیقی از بازار سهام

آسایش بیان کرد: در این هفته کاری، بازار سرمایه چهار روز کاری یکشنبه، دوشنبه، سه‌شنبه و چهارشنبه به ترتیب ۱۰۵، ۲، ۱۶۴ و ۲۸۶ میلیارد تومان شاهد خروج پول حقیقی‌ها بود و تنها روز شنبه ۸۳ میلیارد تومان نقدینگی به بازار تزریق شد تا در نهایت این هفته کاری بازار سرمایه شاهد خروج نقدینگی ۴۷۴ میلیارد تومانی حقیقی‌ها باشد.

او گفت: میانگین سرانه خرید افراد حقیقی در این هفته کاری ۲۴ ميليون و ۵۰۰ هزار تومان و میانگین سرانه فروش آن‌ها ۲۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بوده است.

تداوم معاملات فرسایشی در هفته‌ای که گذشت

در ادامه رباب وفایی دیگر کارشناس بازار سرمایه در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: بعد از افت دو هفته‌ اخیر در حالی که انتظار می رفت شاهد واکنش برگشتی باشیم، مجدد شاهد معاملات فرسایشی بودیم. عملا بورس تعطیل بود، ارزش معاملات به شدت کاهش یافته، نه خریداری که بالاتر بخرد و نه فروشنده‌ای دیگر رنج می زند! اکثر سهم‌ها در محدوده‌ قیمتی قرار دارند که انتظار افت قابل توجه وجود ندارد.

این کارشناس بازار سرمایه گفت: تغییر در ابلاغیه نرخ خوراک و فرآورده‌های پالایشی، برنامه فروش حاشیه‌ بازار، تجدید و همه‌ این خبرها، تا یک جایی می‌تواند درمان باشد، مهم کنار گذاشتن اقدامات تخریبی و عمل به وعده‌هاست. وقتی بانک مرکزی به یک باره نرخ گواهی سپرده را ۳۰ درصد می‌کند، گویای بسیاری از حرف‌هاست. این انتقال بدهی به آینده اگر منجر به جذب سرمایه برای تقویت اقتصاد نشود، با عدم پرداخت در آینده نابودی بانک و تولید را به همراه خواهد داشت.