بعد از تقریبا ۲سال دوری دانش‌آموزان از مدرسه و آموزش دیدن در فضایی کاملا غیرحضوری تا نیمه حضوری، معلمان سال تحصیلی جاری را در مواجهه با دانش‌آموزان، به شکل متفاوت‌تری آغاز خواهند کرد. آن‌ها باید ۲ سال شرایط حاکم بر دانش‌آموزان و خانواده‌ها را به خوبی مدنظر قرار دهند. یکی از بهترین اقدامات چه حالا و بعد از آغاز ۲ سال دوری و چه در دیگرزمان‌ها، ملاقات و گفت‌وگوی خصوصی معلم با والدین تک‌تک دانش‌آموزان است.

معلمان در این ملاقات‌ها که بهتر است پیش از آغاز سال تحصیلی انجام شود با خلقیات و خصوصیات دانش‌آموز، شرایط خانوادگی، مشکلات و آسیب‌های احتمالی تأثیرگذار بر دانش‌آموز در گذشته و... آشنا خواهند شد. مواجهه با دانش‌آموزانی که بعد از مدت کوتاهی تحصیل حضوری، با وقفه‌ای ۲ ساله مواجه شده یا دانش‌آموزان پایه دوم ابتدایی که امسال برای نخستین بار قرار است حضور تمام وقت را تجربه کنند، با نگرانی‌ها و اضطراب‌هایی همراه است که با همکاری والدین و کادر مدرسه به مرور از بین خواهد رفت.

یکی از این راهکار‌ها که معلمان به‌خصوص برای دانش‌آموزان کوچک‌تر می‌توانند استفاده کنند، پرس و جو کردن از علاقه‌مندی‌های آنان از والدین است بدون آنکه دانش‌آموز متوجه این پرس و جو شود. دیگر آنکه کتاب یا قصه‌ای مشترک در مورد ورود به مدرسه به خانواده‌ها معرفی شده تا قبل از آغاز سال تحصیلی برای فرزندشان بخوانند و معلم نیز در روز‌های آغازین مدرسه از همان داستان و شخصیت‌ها و مسایل‌شان درکلاس گفتگو کند.

این دو راهکار، نقش بسیار مثبت و مؤثری در نزدیک شدن دانش‌آموز به معلم و ایجاد حس امنیت، اعتماد داشته و کاهش اضطراب کودک را به‌دنبال دارد. معلمان در سال تحصیلی جدید با دانش‌آموزانی مواجهند که زمان طولانی در خانه مانده‌اند و اگر از رشد علمی خوبی در این مدت برخوردار بوده‌اند، از منظر رشد اجتماعی و مسئولیت‌پذیری دچار عقب‌افتادگی شده‌اند، پس لازم است در این شرایط قوانین مدرسه به مرور برای آن‌ها بازگو شود.

از طرفی ۲ سال دوری از گروه همسالان، عطش زیادی در آن‌ها برای ارتباط با دوستان و گفت و شنود ایجاد کرده، در این شرایط معلمان باید اجازه دهند این نیاز طبیعی به خوبی در مدرسه برطرف شده و دانش‌آموزان زمان کافی برای تعامل داشته باشند. همچنین برای دانش‌آموزان کم سن و سال‌تر می‌توان از روش‌های متفاوت تدریس مانند قصه‌گویی، اجرای نمایش، خارج کردن کلاس از شرایط کلاسیک و پشت میزنشینی و... بهره‌مند شد اگر معلمان تمام زمان کلاس را با جدیت به تدریس اختصاص داده و نگران عقب افتادن از بودجه‌بندی باشند، چنین فضایی را نمی‌توانند در اختیار دانش‌آموزان قرار دهند و قطعا اتفاقات مثبتی رخ نخواهد داد.

یکی از پیامد‌های این بی‌توجهی آن است که انباشتگی نیاز دانش‌آموزان برای تعامل و گفت و شنود سازنده با گروه همسالان، موجب بروز بازیگوشی‌هایی خواهد شد که به مرور روند تدریس و آموزش را دچار خدشه خواهد کرد.

بیشتربخوانید

• عوارض کوله پشتی نامناسب برای دانش آموزان

منبع: همشهری آنلاین