ملاقات امام حسین (ع) با ولید در شب شنبه ۲۷ رجب سال ۶۰ هجری صورت گرفت و امام حسین علیه السلام، آن شب را در مدینه در خانه خود ماندند.

عصر روز شنبه، ولید، گروهی را نزد امام حسین (ع) فرستاد تا آن حضرت نزد او بروند و در حضورش با یزید بیعت کنند.

امام حسین (ع) به فرستادگان ولید فرمودند: تا فردا صبح مهلت دهید تا امشب هم شما و هم ما در این باره بیندیشیم. خبر به ولید رسید و ولید مهلت داد و امام حسین (ع) در همان شب که شب یکشنبه ۲۸ رجب سال ۶۰ بود همراه فرزندان و برادران و برادرزادگان و بیشتر خاندانشان جز برادرشان محمد حنفیّه، شبانه از مدینه به سوی مکه حرکت کردند و آن حضرت (ع) با همراهان در شب جمعه سوم شعبان به مکه رسیدند.

نامه‌های مردم کوفه

خبر مرگ معاویه و بیعت نکردن امام حسین علیه السلام با یزید و ورود آن حضرت (ع) به مکه به مردم کوفه رسید.

شیعیان کوفه در منزل «سلیمان بن صُرَد خُزاعی» اجتماع کردند و پس از گفتگو و بیانات سلیمان، نامه دعوت از امام حسین (ع) برای ورود به کوفه، در آن مجلس نوشته شد که نویسندگان نامه، افرادی مانند سلیمان بن صُرَد خزاعی، مسیّب بن نجیه، رفاعة بن شداد، حبیب بن مظاهر و شیعیان مومن دیگر بودند.

افرادی، این نامه را با شتاب به مکه نزد امام حسین (ع) بردند و در دهم ماه رمضان، نامه را به امام حسین (ع) تحویل دادند.

مردم کوفه، نامه‌های دیگری نیز فرستادند که روی هم حدود «صد و پنجاه» نامه می‌شد و یکی از نامه‌های آن‌ها چنین بود: «بسم الله الرحمن الرحیم: نامه‌ای است به حسین بن علی (ع) از شیعیان آن حضرت از مومنین و مسلمانان، پس از حمد و ثنای پروردگار، بزودی به نزد ما بشتاب. زیرا مردم چشم به راه شما هستند و اندیشه‌ای جز شما ندارند. «پس بشتاب، پس بشتاب، سپس بشتاب» والسّلام؛ و طبق روایتی، از آن جمله، مردم کوفه نوشتند: «در کوفه، صد هزار شمشیر آماده دفاع از توست. بنابراین، آمدن به کوفه را تأخیر نینداز.»