رشد ۴۰درصدی درآمد‌های مالیاتی در بودجه سال ۱۴۰۱
قوامی گفت: در سیال آتی عملکرد درآمد‌های مالیاتی بیش از ۱۰۰ درصد و درآمد‌های مالیاتی ۴۰ درصد رشد داشته است.
باشگاه خبرنگاران جوان - معاون وزیر امور اقتصاد و دارایی گفت: در ۳ سال اخیر انتقاد به منابع درآمدی صورت گرفته است.
قوامی گفت: در سال ۱۴۰۱ سهم درآمد‌های مالیاتی از منابع بودجه عمومی دولت از ۲۵ به ۳۸ درصد رسیده است. نرخ مالیات بر سود بنگاه‌ها نیز از ۲۵درصد به ۲۰ درصد کاهش یافته است و نسبت مالیات به پرداخت‌های هزینه‌ای نیز از ۳۵ به ۵۰ درصد افزایش یافته است.
ارز ۴۲۰۰ تومانی در بودجه ۱۴۰۱ وجود ندارد و حذف آن ۷-۸ درصد تاثیر بر روی تورم موجود می‌گذارد. مجموعه سیاست‌هایی مثل اتکا به درآمد‌های مالیاتی و منابع موجود برای برداشتن فشارِ کسری بودجه از دوش دولت، در جهت مهار تورم خواهد بود.
معماریان گفت: حدود ۱۶۰-۱۸۰هزار میلیارد تومان کسری بودجه ۱۴۰۱ که از عدم تحقق بخشی از درآمد‌های مالیاتی و احتمال عدم تحقق بخشی از فروش دارایی‌های دولت است، قابل کنترل است. زیرا اوراق دولتی در لایحه بودجه، ۹۸ میلیارد تومان است و حدود ۵۰-۶۰ هزار میلیارد تومان از کسری از طریق عدم تخصیص منابع پوشش داده می‌شود.
او گفت: مالیات‌های پیش بینی شده در بودجه ۱۴۰۱ محقق نخواهد شد. زیرا اختلاف پیش بینی درآمد مالیاتی و تورم‌اتتظاری افزایش یافته است. همچنین در سال ۱۴۰۱ یک درصد از درآمد‌های سهم دولت را طبق قانون به شهرداری داده می‌شود که این سبب کاهش ۲۰-۳۰ هزار میلیارد از درآمد‌های مالیاتی می‌شود.
حاجی بابایی رئیس کمیسیون تلفیق بودجه گفت: لایحه بودجه ۱۴۰۱ شامل ۳ بخش است؛ بخش اول ۶۴۴ هزار میلیارد تومان درآمد، بخش دوم ۴۰۸ هزار میلیارد تومان فروش نفت، بخش سوم ۲۹۱ هزار میلیارد تومان استقراض از صندوق توسعه، فروش شرکت‌ها و ۸۸ هزار میلیارد تومان اوراق بهادار است.
انتهای پیام/
هر فرد زنده ای، برای کشور هزینه دارد. چون هر آدم زنده ای برای بقا به همنوعان و منابع کشور احتیاج دارد. اینها از بدیهیات است. نیاز و احتیاج با مصرف برآورده می‌شود. مصرف یعنی استفاده از خدمات پزشکان، کارگران، نظامیان و استفاده از خاک، هوا و آب و انرژی، تجهیزات، قوانین، امنیت، امکانات، تسهیلات و غیره. انسان زنده، خواستار و خواهان است. خواهان جان و زندگی و بقا. خواستن یا زنده ماندن و زندگی کردن با مصرف محقق می‌شود. مصرف یا همان زندگی کردن یعنی هزینه داشتن برای کشور. مصرف کردن یعنی ایجاد ضرر و کمبود. یعنی ایجاد آلودگی، مصرف منابع، استهلاک، نظارت و استاندارد و غیره. مصرف بدون پرداخت سرمایه میسر نیست. یعنی هر چه بخواهید باید بهایش را بدهید. حال با تراکنش اینترنتی یا اسکناس. در این زمان پرداخت است که باید مالیات گرفته شود یا خساراتهای ناشی از مصرف، اخذ و تسویه گردد. هر کس بخواهد در این کشور زندگی کند باید بهایش را بپردازد. باید کار کند و مفید باشد و درآمد داشته باشد تا بتواند مصرف کند. تا رنج بکشد که لذت ببرد و لذت ببرد که بتواند مجددا رنج کار را تحمل نماید. اسکناس باید مکمل تراکنش اینترنتی باشد. یعنی حجم اندکی اسکناس وجود داشته باشد تا خلا ها و نواقص و ضعفهای روش تراکنش بانکی را جبران کند. اما حجم اسکناس نباید بقدری باشد که بشود راهی برای دور زدن پرداخت مالیات در هنگام تراکنش اینترنتی. آنچه که کم باشد، ارزشش بالا خواهد بود و همین گرانی، باعث اجتناب از هجوم به اسکناس برای فرار مالیاتی خواهد شد. این قاعده باید بدون تبعیض برای کل زنجیره تولید تا مصرف، برقرار باشد. بدون استثنا و تفاوت و افزودن جزئیات. چرا که افزودن جزئیات خود نیازمند نیرو و هزینه و نظارت برای تفکیک و ممیزی آن می باشد. دست گذاشتن روی دارایی های مردم و تعیین معیارهایی برای سبک و سنگین کردن این دارایی ها و اخذ مالیات با درصدهاي گوناگون، راه بجایی نخواهد برد و جز کلاف پیچیده ای، بهره ای نخواهد داشت، و سبب تبعیض، بی عدالتی، انواع فیلترهای ناقص، انواع فرار مالیاتی و دروغ و دورزدن و بداخلاقی خواهد شد. تکرار میکنم، هر کس بخواهد زنده بماند باید مصرف کند، مصرف برای کشور هزینه دارد و در زمان خرید کالا یا خدمات مصرفی، مالیات باید پرداخت گردد.