به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، از جمله یگان‌هایی که وظیفه سنگین و خطیری را در جبهه‌های جنگ برعهده داشتند، گروه‌های مین کار بودند که کارشان خنثی کردن مین‌های دشمن بود. رزمندگانی این وظیفه را انجام دادند و حتی برخی در حین انجام وظیفه جانباز شدند و یا حتی جان خود را از دست دادند.
متاسفانه در کتاب‌های ادبیات پایداری به موضوع گردان های تخریب مین خیلی کم پرداخته شده است؛ اما این بار انتشارات شهید کاظمی از کتاب «اردوگاه شهدای تخریب» که شامل خاطرات صد مین کار در جنگ تحمیلی است، پرده برداشت. این کتاب، کارنامه عملیاتی و ماموریت‌های پاکسازی گردان تخریب قرارگاه کربلاست که مجید جعفرآبادی آن را نوشته و در قطع رقعی و در ۵۸۴ صفحه به نگارش درآورده است.
گردان تخریب قرارگاه کربلا یکی از این مجموعه‌ها بود که تا چند سال اول جنگ منبع تغذیه یگان‌های زرهی از نظر تامین نیروهای به اصطلاح معبرزن در شب عملیات بود. این گردان از دوران شهید چمران و جنگ‌های نامنظم چریکی در قالبی بسیار کوچک و تحت عنوان گروه «مین کار» فعالیتش را آغاز کرد و آرام آرام با جذب نیروهای پر شمار به ویژه در سال ۱۳۶۱ رودررویی‌های حماسی و عجیب بین معبرزن‌های کم سن و سال با میادین چند صد متری و سیم خاردار‌ها و انواع موانع دشمن رقم خورد. این گردان در طول سال‌های دفاع مقدس نام‌های مختلفی داشت، اما با نام تخریب قرارگاه کربلا یا بچه‌های شهید عاصمی معروف‌تر است.
در بخش‌هایی از این کتاب می‌خوانیم:
«اردوگاه شهدای تخریب کانون عشق و صفای بچه‌هایی بود که از همه جای ایران آمده بود: تهران، اراک، ساری، رشت، کاشمر، اصفهان و.... سال‌های سال از آن روز‌ها می‌گذرد و در این سال‌ها هنگام نهان شدن خورشید در برکه مغرب، دل آتش گرفته این بچه‌ها خاطرات آن روز‌ها را مرور می‌کند. بسان بینوایان غریبی که از دوستان دور افتاده‌اند. کاش علی عاصمی و یارانش باز می‌آمدند، کاش دوباره فرصت دیداری دست می‌داد.»
انتهای پیام/
