به گزارش خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از
ساری ،الهام قاسمپور خوشرودی، مشاور و مددکار کلانتری ۱۴ امیرکلا- شهرستان بابل می گوید:دوران کودکی مهمترین دوره زندگی انسان است، دورهای که در آن بخش عمده رشد و تکامل جسمی و روانی انسان شکل میگیرد.
در سالهای اخیر جنبههای روحی و روانی کودکان نیز در کنار جنبههای جسمی آنان مورد توجه قرار گرفته به طوریکه جرمانگاری آسیب به کودکان با عنوان
کودک آزادی شناخته میشود و در قانون مدنی برای آن مجازات تعیین شده است.
کودک در ایران چگون تعریف شده است؟
کودکان و نوجوانان ایران به افراد ایرانی زیر سن ۱۸ سال گفته میشود. (بر اساس پیمان نامه حقوق کودک، کودک زیر سن ۱۸ سال تعریف میشود و ایران از سال ۱۳۷۳ به این پیمان پیوسته است). وضعیت کودکان در ایران متناقض است.
خانوادههای وجود دارند که کل زندگیشان، فرزندشان هستند و تمام برنامهها بر محور کودکان تنظیم میشود و از سویی دیگر آمارهای ناراحت کنندهای در حوزه کودکان داریم. در یک دسته بندی کلان کودکان را به دو دسته کودکانی که مسئله ندارند (زندگی عادی میکنند) و آسیب دیده (یا در معرض آسیب) تقسیم میشوند. در حال حاضر مسئله ما دسته دوم از این کودکان است.
کودک آزاری چیست؟
کودک آزاری عبارت است از هر گونه بدرفتاری فیزیکی و یا عاطفی، سواستفاده جنسی، غفلت یا رفتار همراه با بیتوجهی یا استثمار تجاری یا سایر انواع استثمار، که منجر به آسیب واقعی یا احتمالی به سلامت، بقا، رشد یا کرامت کودک در زمینه روابط یا مسئولیت، اعتماد یا قدرت شود. برخی از این آثار میتواند مخفی باشد.
ممانعت از حاضر شدن در کلاس درس، محروم کردن او از غذا، حبس در حمام یا زیرزمین نمونه کودک آزاری است، تنبیه بدنی و تجاوز جنسی به کودک هم از انواع کودک آزاری فیزیکی است.
بیشتر بخوانید
کودک آزاری یکسری وجوه شناخته شده دارد از جمله خشونتهای جسمی- جنسی و کلامی که علیه کودکان صورت میگیرد. اینها باز خود لایههای مختلفی دارند، خشونت درون خانه توسط نزدیکان و خشونت خارج از خانه توسط افراد غریبه است.
یکی از وجوه کودک آزاری که کمتر به آن توجه میشود محروم شدن کودک از دوره کودکی است. به عنوان مثال، کودکی که باید بازی کند، اما بخاطر وضعیت اقتصادی نامناسب کار میکند یا کودکی که در سن آموزش است و باید سر کلاس درس باشد، اما کار میکند.
راهکاری برای رهایی از چالش کودک آزاری
کودک آزاری یک واقعیت اجتماعی است هر چند که مطلوب ما نباشد. این اتفاقی است که در جامعه صورت میگیرد.
بسیاری از فعالان حقوق کودک و نوجوان بر این باورند که از مهمترین علت افزایش کودک آزاری در جوامع مختلف فقدان آموزش و آگاهی بخشی به کودکان و خانوده هاست، آنها عقیده دارند باید قوانینی برای پیشگیری و کاهش آمار کودک آزاری تصویب کرد.
مبارزه کودک آزاری نیازمند آموزش است
برای کاهش آمار آسیبهای اجتماعی و مواردی همچون کودک آزاری تنها تصویب قوانین کفایت نمیکند بلکه به لحاظ فرهنگی باید آموزش داد.
این آموزش باید در برگیرنده جهت آگاه سازی همه اقشار جامعه به ویژه والدین، پرستاران کودک و معلمان باشد. نهادهایی که در ارتباط با مسایل کودکان و خانوادهها هستند وظیفه سنگینی برای آگاه سازی خانوادهها دارند.
یکی از این نهادها آموزش و پرورش است که باید مهارت آموزی را در دستور کار خود قرار دهد ضمن اینکه آموزشهای خود مراقبتی باید به کودکان داده شود تا قربانی خشونت نشوند.
ارائه آموزشهای مهارت آموزی به خانوادهها و کودکان در جهت کاهش آسیبهای حوزه کودک ضرورت دارد و با ارائه این آموزشها در مدارس میتوان از بروز خطر برای کودکان جلوگیری کرد.
درباره نحوه آموزشهای خود مراقبتی و تاثیر نهادها و خانوادهها در این آموزش ها، در هر بازه سنی این آموزشها باید توسط عوامل مختلف دیگر نظیر رسانهها تلوزیون، رادیو و مجلات هم از طریق داستان گویی طنز یا پخش برنامههای کودکانه یا انیمیشنها صورت گیرد.
در سنین بسیار پایین و در قدم اول خانواده است که میتواند این آموزشها را به کودک خود دهد. در مراحل بعد باید توسط مهد کودک، آموزش و پرورش و موسسات حمایت از کودکان صورت گیرد. باید به این موضوع هم توجه داشت، که آموزشها باید متناسب با سن کودک باشد.
در هر سنی آموزشها متفاوت بوده و ما نباید در آموزشها پیشروی داشته باشیم. کودک باید آگاه باشد، زمانی که برایش مشکلی پیش میآید، چگونه و کجا باید آن را مطرح کند، باید بداند که اول از همه این موضوع را باید با خانواده خود در میان گذاشته و در صورت نبود خانواده با چه شمارههایی تماس و یا چگونه این موضوع را با مشاور خود در میان بگذارد.
انتهای پیام/س