به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، سریال تاریخی «جشن سربُرون» اثر مجتبی راعی، یکی از پروژه‌های الف ویژه تلویزیون است که تصویربرداری آن از سال ۹۸ آغاز شده و کار تولید آن همچنان تا یک سال دیگر ادامه دارد. قصه این سریال در زمان قاجار می‌گذرد و محمود پاک‌نیت یکی از شخصیت‌های اصلی آن، نقش یکی از خوانین منطقه فارس را بازی می‌کند.

این بازیگر از سال‌ها قبل با سریال خاطره انگیز «روزی روزگاری» که به نظر می‌رسد فضای «جشن سربرون» با آن چندان بی ارتباط نیست، در ذهن مخاطبان ماندگار شده است. حضور او در «جشن سربُرون»، بهانه‌ای شد تا گفت‌وگویی با این بازیگر پیش کسوت داشته باشیم.

وقتی این نقش به شما پیشنهاد شد، چه چیزی توجه شما را جلب کرد؟
قصه سریال بسیار گیراست. داستان درباره خان‌های دو طایفه و طوایفی است که زیر یوغ ستم خان‌ها هستند. طایفه‌ها زمان عروسی، قالی می‌بافند تا به عنوان جهیزیه به خانه داماد ببرند، وقتی قالی را قیچی می‌کنند، جشنی به نام «جشن سربُرون» دارند. این جشن نام قصه است، اما اتفاقات و گره‌های زیادی در قصه وجود دارد که جذابیت اش را چند برابر کرده است.

با توجه به این که سریال جزو پروژه‌های الف فاخر است و تولید سنگینی داشته، از سختی‌های بازی در آن بگویید.
کار‌هایی که خارج از فضای بسته خانه و در فضای باز مانند بیابان و جنگل ساخته می‌شود یا حیواناتی مانند اسب در آن وجود دارند، نسبت به کار‌های آپارتمانی سخت‌تر می‌شود، به ویژه این که «جشن سربرون» بسیار شلوغ و پرشخصیت است و سختی‌های خاص خودش را دارد. مثلا کار کردن با لباس‌های زمستانی در تابستان سخت است.

وضعیت سریال‌های تلویزیونی امروز را چطور می‌بینید؟
هم کار خوب داریم و هم کار بد. گاهی سریال‌هایی ساخته می‌شود که برای مردم تنها جنبه سرگرمی دارند. معتقدم یا کاری را نکنیم یا اگر انجام می‌دهیم، سعی کنیم آن را به خوبی انجام دهیم تا وقت کسی تلف نشود. می‌توان در همین سرگرمی مسائل زیادی گفت تا مردم درباره موضوعات مختلف آگاهی بهتری پیدا کنند.

به نظر شما علت افت کیفیت سریال‌ها چیست؟
برای کار هنری خوب و فرهنگ سازی باید خرج کرد، نمی‌توانیم با کمترین قیمت بهترین کالا را به دست بیاوریم. اگر کار خوب می‌خواهیم باید متن خوب با قصه‌ای گیرا داشته باشیم که بتوان روی آن کار کرد، سپس آدم‌هایی را بیاوریم که متن خوب را بهتر کنند و اثر ماندگاری تولید شود.

اگر متن اثر ضعیف باشد، بهترین کارگردان، بازیگر، طراح صحنه و لباس هم بیایند، تماشاگر آن را نمی‌بیند، چون قصه‌ای ندارد که برایش جذاب باشد. متن خوب نیاز به پول خوب دارد. نویسنده‌ای که روی نگارش قصه زمان می‌گذارد، چندین کتاب مطالعه می‌کند تا از دل تاریخ چیزی بیرون بکشد، بعد این‌ها را سرهم می‌کند و متنی می‌نویسد و تازه دیالوگ‌نویسی کار شروع می‌شود، همه این‌ها هزینه دارد، شاید اکنون صداوسیما این قدرت مالی را نداشته باشد که بتواند مخارج را پرداخت و کار‌های این چنینی تولید کند.

«جشن سربُرون» هم با مشکلات مالی مواجه بوده؟
نه تنها ما، همه گروه‌هایی که دارند کار می‌کنند مشکلات مالی دارند، اما تحمل می‌کنند و با خودشان فکر می‌کنند دارند کار خوبی انجام می‌دهند. دیر و زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد. ممکن است چند ماه دیرتر پول‌مان را پرداخت کنند، اما تلاش می‌کنیم آبروی خودمان را در این موقعیت بی‌پولی حفظ کنیم و کارمان را خوب انجام دهیم. نمی‌گوییم، چون پول نیست و دستمزدمان را نگرفتیم، پس تمامش کن برویم! اتفاقا تلاش می‌کنیم در همین وضعیت کار خوبی تولید شود، چون هدف ما رضایت مردم است.

به نظر شما بازیگران جوان و کم‌سابقه هم چنین دیدگاهی دارند؟
همه کسانی که وارد کار فرهنگی و هنری می‌شوند، این دید را دارند، هیچ کس نمی‌خواهد به آینده و آبروی خودش لطمه بزند، چون اگر کارش ضعیف باشد قطعا دیگر به او پیشنهاد کار نمی‌دهند و تصور می‌کنند شاید توانایی ندارد، بنابراین به خودش لطمه زده، اما گاهی متن ضعیف است یا کارگردان نتوانسته به خوبی از افرادی که در کار هستند استفاده کند که در این صورت چاره‌ای ندارد و انتخابی را انجام داده. هرکسی در هر جایگاهی باید تلاش کند کارش را خوب انجام بدهد و در کار خود صادق باشد.

بیشتر بخوانید

• جای خالی آثار عاشورایی/ چرا«مختار» همچنان تنهاست؟

چرا کمتر فیلم سینمایی بازی می‌کنید؟
وقتی بازیگر سریال کار می‌کند، شش یا هفت ماه گرفتار می‌شود. زمان ساخت فیلم هم زمان خاصی است. در یک مقطع مثلا قبل از جشنواره، سینما شروع به تحرک می‌کند و امثال بنده در همان مقطع درگیر بازی در سریال هستند. من نمی‌توانم همزمان دو کار انجام بدهم. شاید دوستان دیگر بتوانند، اما من هرگز حاضر نیستم دو کار را همزمان انجام بدهم. گاهی هم گریم داری و نمی‌توانی برای بازی در فیلم آن را تغییر بدهی. بهتر است با دو دست یک هندوانه را بلند نکنی تا نیفتد زمین و بشکند.

وضعیت سینما را چطور می‌بینید؟
سینمای ما رو به پیشرفت است، سینماگران ثابت کرده‌اند می‌توانند در جشنواره‌های سراسر دنیا حرفی برای گفتن داشته باشند، اما سینما هم از نظر اقتصادی در مضیقه است. سینمایی نداریم که تهیه‌کنندگانش برای تولید کار بسیار عالی، سرمایه گذاری کلان کنند. تهیه‌کننده هم از این که فیلمی بسازد و سرمایه‌اش از بین برود می‌ترسد. کسانی که کار تهیه و تولید انجام می‌دهند باید دل و جرئت داشته باشند، سرمایه‌گذاری کنند و نترسند از این که مثلا پول شان خرج کاری می‌شود که ممکن است خیلی پول ساز نباشد، اما می‌تواند ماندگار باشد.

بین چهره‌های جوان و جدید، بازیگری هست که بازی‌اش را تحسین کنید؟
نام نمی‌برم، افراد زیادی هستند که قابل تحسین‌اند و باید به آن‌ها احترام گذاشت، به خصوص کسانی که از حوزه تئاتر وارد سینما می‌شوند، چون آن‌ها عاشقانه کار می‌کنند و آدم لذت می‌برد. تئاتر دانشگاه بسیار بزرگی ا‌ست و وقتی این عزیزان وارد حوزه تصویر می‌شوند کارشان را خوب انجام می‌دهند. تئاتر خصلتی دارد که همیشه تلاش می‌کنی کارت را به بهترین وجه انجام بدهی، عزیزانی که در تئاتر فعالیت می‌کنند بزن در رویی کار نمی‌کنند. عزیزانی هم هستند که بدون هیچ تجربه‌ای وارد سینما می‌شوند و مانند آب روانی هستند که رد می‌شوند و می‌روند.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/