به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، سال ۱۳۶۶ و اوایل تیرماه، شهر سردشت پر از سکوت بود،نقل و نبات بعثیها به بام خانه های سردشت نرسیده بود،مردم روز آرامی داشتند،هنوز خبری از بمب افکنهای عراقی نبود؛ همه مشغول زندگی خود بودند،بازاریها مشغول کسب و کار و زنان در خانه و در کنار فرزندان مشغول امور روزانه هستند که ناگهان هواپیماهای بمب افکن عراقی در بالای شهر ظاهر شدند، سرو صدای مردم بلند شد، هواپیماها! هواپیماها! به زیرزمینها پناه ببرید.
این نجوای مردم بود، بعد از گذشت دقایقی صدایی از انفجار به گوش نمی رسید، اوضاع آرام بود؛مردم بعد از گذشت مدتی از پناهگاهها خارج شدند؛ از انفجار خبری نبود، تنها دودی سفید رنگ از هواپیماها خارج شده بود.
مردم شاد از اینکه بمباران ندارند، با خوشحالی از پناهگاه هایشان خارج شدند، ولی بوی سیر گندیده آنها را اذیت میکرد در یک لحظه چهره شهر دگرگون شد، تاولها روی پوستها خودنمایی کرد، چشمهای بسیاری کور و متورم شد و بدن خیلی ها سوخت، تنگی نفس، امان مردمی که در معرض بمباران شیمیایی مستقیم بودند را بریده بود.
چهره شهر،رنگ خاکستری به خود گرفته بود، ساکنان شهر سوخته بودند، طراوت و شادابیها رنگ باخته بود و مردم وحشت زده نمیدانستند چه کار کنند.
پیکر بی جان کودکان، زنان و مردان در گوشه و کنار شهر بر زمین افتاده بود و این یعنی شیمیایی . .
برخی در همان روز دچار ایست قلبی شدند و برخی دیگر در جدال با مرگ در فاصله هفت تا سی روز بعد از انتقال به بیمارستان شهید شده و جان به جان آفرین تسلیم کردند.
شادی به یکباره از چهره شهر رخت بربسته بود، همه مرگ را به انتظار نشسته بودند، مجامع بین المللی سکوت کرده بودند و لالههای درون سردشت آرام آرام و یکی پس از دیگری پژمرده میشدند.
پیروان دروغین حقوق بشر و دموکراسی تبدیل به حامیان رژیم بعثی متجاوز شده بودند و از حقوق بشر فقط پیکرهای بی جان زنان و مردان و کودکان بی گناه شیمیایی شده برجا مانده بود.
یک سوم سردشتیها که در بازار مشغول کسب و کار بودند به دلیل برخورد مستقیم بمب شیمیایی خردل در داخل بازار به شهادت رسیدند و شهادت این بیگناهان محکوم به مرگ امروز برگ سیاهی بر کارنامه مدعیان دروغین حقوق بشر است.
بیشتر بخوانید
۱۱۰ نفر شهید و بیش از ۵ هزار نفر مصدوم در بمباران شیمیایی سردشت
بیش از ۸۰ کشور جهان به رژیم بعث عراق در جنگ با ایران کمک کردند
هنوز با گذشت سالها از بمباران شیمیایی آثار رنج و درد در چهره شهر به چشم میخورد، هنوز نفسها به سختی بالا میآید، هنوز زخمها سرباز است، هنوز تاولها جاخوش کرده اند، هنوز طعم تلخ خردل با گوشت و خون مردم این دیار عجین است، هنوز سینهها داغدار است، هنوز در این مکان مردم مرگ را به انتظار نشسته اند و اگر چه هنوز باب شهادت در این شهر باز است و هنوز غیرت ایرانی در آنها موج میزند.
سردشت دیگر مثل گذشته زمینش سبز و آسمانش آبی نیست و مردمش شاد نیستند، همه اینجا داغدار هستند.
اما چه کسی جوابگوی این بیرحمیها در حق مردم سردشت است، چه کسی میتواند چهره این شهر پژمرده را دوباره شاد کند و چه کسی جوابگوی داغ مادران و پدران این شهر داغدار است؟
مگر این مردم بی گناه چه کرده بودند که تاوان به این سنگینی پرداختند، جرمشان چه بود به جز غیرت، نمیخواستند کشورشان چندپاره شود، دوست داشتند ایران آنها سربلند بماند تنها همین و آیا این جرم بزرگی بود؟
امروز سردشت به رغم گذشت چندین سال هنوز سیمای واقعی خود را پیدا نکرده و آلام و دردها را به راحتی میتوان در سیمای مظلوم و درد کشیده آن به وضوح دید.
رئیس انجمن حمایت از حقوق جانبازان شیمیایی سردشت در خصوص مظلومیت مردم این دیار سرفراز گفت: با توجه به اینکه سر دشت شهر کوچکی است و در ایام جنگ تحمیلی ۶ بار مورد حمله راکدهای شیمیایی قرار گرفته، اغلب مردم دچار آسیبهای جسمی و روحی شده اند، ازاین رو باید مسوولان برای ارایه خدمات درمانی و بهداشتی به مردم تمهیدات کافی را بیاندیشند.
بیشتر بخوانید
صالح عزیزپور اقدم به نقش بارز رسانههای گروهی در انعکاس مشکلات مردم اشاره کرد و یادآور شد: اصحاب رسانه باید کمبودهای موجود دراین منطقه را به اطلاع مسوولان برسانند و در این ارتباط با مشارکت نهادهای مردمی چاره اندیشی کنند.
البته اکنون که موضوع شیوع ویروس کرونا و آسیبهای آن به افراد بیمار به ویژه بیماران ریوی آشکار است، تمهیدات ویژهای برای شهرستان سردشت اندیشیده شده تا هزاران مصدوم شیمیایی این شهر از شر کرونا در امان باشند.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی آذربایجان غربی در این خصوص گفت: سردشت به خاطر شرایط ویژه و وجود ۴۰۰ جانباز شیمیایی بالای ۵۰ درصد با آسیب ریوی از اهمیت بسیاری برخوردار است و تمهیدات ویژهای برای آن اتخاذ شده است.
آقازاده گفت: تمام تلاش ما جلوگیری از بروز بیماری کرونا در بین همه اقشار به ویژه جانبازان شیمیایی است که امیدواریم با همراهی مردم به این مهم دست یابیم.
رژیم بعث عراق در هفتم تیر ۱۳۶۶ با استفاده از بمبهای شیمیایی چهار نقطه پرازدحام سردشت را بمباران کرد که در این حمله ناجوانمردانه ۱۱۹ نفر از ساکنان غیرنظامی شهر شهید و بیش از هشت هزار نفر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و دچار مصدومیت شیمیایی شدند.
بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیعترین تهاجم شیمیایی بود که آثار و مشکلات بسیاری به وجود آورد و در پی آن سردشت اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان پس از بمباران هستهای هیروشیما نام گرفت.
شهرستان مرزی سردشت در جنوب آذربایجانغربی واقع شده و ۸۵۷ شهید و چهار هزار جانباز تقدیم انقلاب اسلامی کرده است.
منبع: ایرنا
انتهای پیام/ ش ج