به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، بالاخره پس از دو و نیم سال مقاومت قطر ترجیح داد درخواست‌های سعودی را اجابت کند و با این کشور به اصطلاح کنار بیاید.

این درحالی است که واقعیت آن است که در خلال این دو سال و نیم جنگ پیدا و پنهان که اغلب شکلی رسانه‌ای و نرم داشت همواره دست برتر از آن قطر و به ویژه رسانه‌های قطری بود. در ماجرای قتل خاشقچی رسانه‌های قطری و به ویژه الجزیره با تمرکزی بسیار جدی بر اتهام بن سلمان در آن به عنوان امر اصلی قتل این روزنامه نگار به کابوسی طاقت فرسا برای بن سلمان و حکومت دو هفته‌ای خود تبدیل شده بودند.

در حالی که در روز‌ها و ماه‌های آغازین بحران، سعودی به همراه مصر و امارات و بحرین کوشیدند تا از زمین و هوا و دریا قطر را باصطلاح محصور و در دریا غرق کنند و متعاقب آن با احیای رقبای سلطنتی امیر قطر گونه‌ای افسردگی بر امیر این کشور حاکم سازند، اما گذر ایام و اصرار قطر بر مقاومت و یارگیری و بهره گیری از ظرفیت‌هایی غیر از ظرفیت‌های معطوف به آل سعود و متحدانش شرایط را به سمتی پیش برد که حکومت سلمانی دست به دامان قطر شد و طلب رابطه مجدد کرد.

تجربه حصر دو و نیم ساله قطر اگر چه سخت و جان فرسا برای دولت قطر بود، اما پایان دلپذیری برای این کشور داشت، پایانی که این روز‌ها خود را نشان داده و شرایط را به سمتی برده که از سویی هیبت سعودی به عنوان مدعی رهبری جهان اسلام را با سوالاتی جدی مواجه کرده و در عین حال نشان داده است "زیست بدون سعودی" در منطقه کار آن چنان سختی نیست.

وزیر خارجه قطر امروز رسما اعلام کرد ۱۳ شرط سعودی و یاران را به هیچ وجه نپذیرفته است، اما در مواردی کلی که با اصول کشورش منافات نداشته است مانند عدم حمایت از تروریسم و پرهیز از ایجاد نفرت و تحریک افکار عمومی و دخالت در امور دیگر کشور‌ها اعلام موافقت کرده است. معنای این عبارات به ظاهر آرام آن است که فعلا آل سعود می‌توانند نفسی راحت از دست سیاست‌های رسانه‌ای قطر بکشند و در عین حال مطمئن باشند که از ناحیه الجزیره و شاخه‌های آن مدتی در امان هستند.

در عین حال وزیر خارجه قطر از عدم حمایتش از گروه‌های به اصطلاح تروریستی یاد کرد و البته بلافاصله تصریح کرد اخوان المسلمین چنانچه به دولت تبدیل شود از ایجاد رابطه با آن صرف نظر نخواهد کرد. بدیهی است که باور این نکته بسیار دشوار است و این گونه اظهار نظر در صورت عملیاتی شدن بدان معنا خواهد بود که قطر پس از سال‌ها تلاش فرامرزی بایستی با دستاورد‌های سیاست خارجی اش وداع کند و البته با بسیاری از کشور‌هایی که در اندیشه اخوانی با ایشان متفق القول و متحد النظر است ترک ارتباط کند.

آیا واقعا می‌توان قطری را تصور کرد که با کشور‌های معتقد به اندیشه اخوانی ترک رابطه کند و در عمل به اندیشه سلفی گری سعودی – اماراتی نزدیک شود؟ آیا واقعا می‌توان قطری را تصور کرد که همه تهدیدات دو سال و نیم اخیر اعمال شده از سوی سعودی و شرکایش را یک شبه فراموش کند؟

آیا قطری را می‌شود تصور کرد که از اختلافات مرزی با عربستان و تهدیدات معطوف به گذرگاه سلوی احساس آرامش کند؟ و بالاخره آیا می‌توان قطری را تصور کرد که با ایدئولوژی اخوانی خود وداع کند و تغییر ماهیت به لحاظ فکر و اندیشه دهد؟ این آیا‌ها و آیا‌های دیگر بیش از هرچیز رویکرد اخیر قطر در قبال عربستان و شرکا را رویکردی تاکتیکی و نه استراتژیک معرفی می‌کنند و این نکته را خاطر نشان می‌شوند که اختلافات قطر و عربستان بنا به مصلحت سنجی‌های متعدد بسان آتشی هستند که زیر خاکستر مدفون خواهند شد و هر لحظه امکان سر برآوردن آن‌ها وجود دارد.

منبع: العالم

انتهای پیام/