سید علی بهشتی کارشناس ارشد مشاوره در گفتوگو با خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران، درباره ماده مخدر گُل اظهار کرد: ماده مخدر گُل (ماریجوانا) زیر مجموعه خانواده کانابیسهاست که مصرف زیادی در بین نوجوانان و جوانان دارد، گُل از مشتقات گیاه شاهدانه است که با کاهش عملکرد سیستم انتقال پیامهای عصبی در مغز حالتی آرامبخش در فرد ایجاد میکند.
وی بیان کرد: ماده مخدر گُل به شکل خشک شده و اغلب از طریق تدخین کردن استفاده میشود و بوی شبیه به علفی در حال سوختن منتشر میکند، این ماده مخدر وابستگی جسمی ایجاد نمیکند، ولی وابستگی ذهنی و روانی شدیدی در فرد به وجود میآورد.
بیشتر بخوانید: "گل"؛ دومین مخدر پُرمصرف ایران
این کارشناس ارشد مشاوره افزود: ماده مخدر گُل به علت خاصیت شادی آوری آن پرمصرفترین ماده مخدر در جهان است، شیوههای مصرف گُل از جمله تدخین کردن، مانند پیچیدن در کاغذ و دود کردن، تعبیه در سیگار و استعمال آن و مصرف آن به شکل خوراکی است.
بهشتی تاکید کرد: داروی روانگردان گُل از قرنها پیش در مراسمهای مذهبی استفاده میشده است، از مهمترین آثار ذهنی و جسمی این ماده مخدر میتوان به افزایش تمرکز اعصاب و اشتها، درون نگری بیشتر و خنده زیاد اشاره کرد.
وی درباره مهمترین عوارض جانبی مصرف گل تصریح کرد: کاهش حافظه کوتاه مدت، خشکی دهان، سرخ شدن چشمها، اختلال در مهارتهای حرکتی و گاهی احساس افسردگی شدید، اضطراب و وحشت از مهمترین عوارض جانبی مصرف گل هستند، از عوارض بلند مدت استعمال این ماده مخدر میتوان به اعتیاد و وابستگی ذهنی، کاهش قوای فکری و اختلالات رفتاری اشاره کرد.
این کارشناس ارشد مشاوره گفت: متاسفانه در برخی کشورها مصرف گُل، آزاد و قانونی شده است، در کشورهایی مانند کانادا، بلژیک، استرالیا، هلند، اسپانیا، و ۳۲ ایالت از آمریکا از گُل طبی برای درمان گیاهی با تجویز پزشکان استفاده میشود، ولی با وجود این داشتن، مصرف و فروش این ماده مخدر در بیشتر کشورهای جهان غیر قانونی است.
بهشتی درباره اعتیاد جسمانی به ماده مخدر گُل اظهار کرد: اعتیاد جسمانی به گُل اثبات نشده است، ولی با وجود این تخمین زده میشود که درصد نه چندان زیادی از افراد به این ماده مخدر وابستگی پیدا میکنند، برخی پژوهشها نشان میدهند که مصرف مداوم گُل در مقدار بالا با علائم ترک جسمانی و روانی نسبتاً خفیف همراه است.
بیشتر بخوانید: شادی پس از «گل»/ از خندههای بی مورد تا مرحله «رد دادگی»!
وی بیان کرد: مصرف گُل اثرهای کوتاه مدت دارد و اغلب پس از سه تا چهار ساعت آثار مخدری آن در بدن کاهش چشمگیری پیدا میکند، فرد مصرف کننده نخست احساس آرامش و سرخوشی میکند سپس ممکن است دچار تفکر فلسفی و درون گرایی شده و با مقدار مصرف زیاد شخص به توهم، اضطراب و نگرانی مبتلا میشود، تپش قلب، اختلال در حافظه و تمرکز و مشکلات حرکتی از دیگر عوارض استعمال گُل هستند، مصرف کنندگان این ماده مخدر تمایل زیادی به خوردن پیدا، بنابراین به شکل افراطی مواد غذایی را استفاده میکنند.
این کارشناس ارشد مشاوره افزود: ماده مخدر گُل از دید عموم افراد به ویژه نوجوانان و جوانان ماده بیخطر شناخته میشود که مصرف آن هیچ مشکلی را برای شخص به وجود نمیآورد در حالی که استعمال بلند مدت و مداوم این ماده مخدر، اختلالات شخصیت، کاهش حافظه و تمرکز، نداشتن کنترل اعصاب و پرخاشگری را به همراه دارد.
بهشتی تاکیید کرد: سوء مصرف ماده مخدر گل برای افراد مشکلاتی چشمگیر ایجاد میکند، در صورتی که حساسیت به نوع ماده مخدر در فرد وجود داشته باشد، شخص دچار تشنجهای شدید میشود که ممکن است بسیار خطرناک باشند.
وی تصریح کرد: اعتیاد به ماده مخدر گُل، فکری و ذهنی است، بنابراین برای پرهیز از استفاده و درمان سوء مصرف آن باید علاوه بر تمایل خود فرد به ترک، خانواده و محیط پیرامون او هم شرایطی مناسب برای شخص ایجاد کنند، برای درمان سوء مصرف مواد مخدر از جمله گُل نخست باید نسبت به پرهیز از مصرف اقدام که برای این منظور میتوان از کمپهای ترک اعتیاد و بستری در منزل یا بیمارستان استفاده کرد.
این کارشناس ارشد مشاوره گفت: دوره سمزدایی گُل کوتاه مدت است بنابراین طی یک تا سه روز بیشترین ماده مخدر از بدن خارج میشود، ولی مهمتر از سمزدایی فرایند بهبود است که فرد باید برای درمانهای روان شناختی خود اقدام کنند، علل گرایش و تداوم به مصرف ماده مخدر در شخص و رفع این عوامل در زندگی فردی، خانوادگی و محیطی از جمله این درمانها هستند.
بهشتی اظهار کرد: بهترین راهکار برای ترک هر ماده مخدر مراجعه به متخصصان مجرب در این حوزه است، زیرا تشخیص نادرست علل ایجاد کننده و عوامل تداوم بخش مشکل، موجب استفاده از راهکارهای اشتباه میشود بنابراین فرد با شکستهای پیاپی فرد به این باور میرسد که توانایی زندگی کردن بدون مصرف ماده مخدر را ندارد.
بیشتر بخوانید: ماده مخدر گل، دروازهی ورود به دنیای اعتیاد
وی بیان کرد: در درمان اعتیاد به گُل نخست باید مشخص شود که آیا فرد به شکل تفننی یا مداوم این ماده مخدر را مصرف میکند، شخص مصرف کننده تنها زمانی تمایل به ترک دارد که از استعمال ماده مخدر دچار رنج شده، کنترلی بر مصرف خود نداشته و در زندگی و عملکرد روزانهاش با اختلال مواجه شده باشد.
این کارشناس ارشد مشاوره افزود: به طور کلی معمولاً فقط تعدادی از افراد که آگاهی و روشنبینی بیشتری دارند، پیش از رسیدن به رنج و آشفتگی برای درمان روانشناختی خود اقدام میکند، این اشخاص مصرف ماده مخدر را هشداری جدی تلقی و برای جلوگیری از بروز خطرهای بیشتر به متخصص ماهر مراجعه میکند.
بهشتی درباره مهمترین عوارض مصرف ماده مخدر گُل تاکید کرد: آثار طولانی مدت استفاده از گُل نسبتاً ناشناخته است، مصرف این ماده مخدر ممکن است فرد را به اضطراب و پارانویا (سوء ظن و بد بینی) دچار کند و منجر به سردرگمی و حتی توهم او شود، مصرف مداوم گُل خطر ابتلا به بیماریهای روانی مانند اسکیزوفرنی در افراد به ویژه نوجوانان افزایش میدهد، زیرا این گروه از اشخاص به علت رشد مغز، بیشتر در معرض آسیب هستند.
وی یاد آوری کرد: مصرف مرتب گُل میتواند اعتیاد آور باشد، استعمال این ماده مخدر در کوتاه مدت به حافظه و توانایی شناخت افراد آسیب وارد میکند، مصرف این ماده مخدر میتواند شخص را به بیماری برونشیت مبتلا کند، ترک اعتیاد به گُل ممکن است در برخی افراد علائمی مانند ولع شدید به خوردن، کم خوابی، نوسانات خلقی، زود رنجی و بی قراری را به همراه داشته باشد.
انتهای پیام/