امام رضا (ع) کجا دست زائران خود را می‌گیرد؟
در مسیر بندگی گزیده‌ای از بیانات حجت الاسلام عالی است که به مسائل مهمی از مباحث اعتقادی و اخلاقی ما پرداخته است.
به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛در مسیر بندگی گزیده‌ای از بیانات حجت الاسلام عالی است که به مسائل مهمی از مباحث اعتقادی و اخلاقی ما پرداخته است.حجت الاسلام عالی این بار درباره زیارت امام رضا (ع) صحبت کرده است. فایل صوتی صحبت‌های حجت الاسلام عالی در اینجا قابل دریافت است.
دانلود
امام رضا عليه السّلام فرمودند:
مَنْ زَارَنِي عَلَى بُعْدِ دَارِي أَتَيْتُهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فِي ثَلاَثِ مَوَاطِنَ حَتَّى أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَايَرَتِ اَلْكُتُبُ يَمِيناً وَ شِمَالاً وَ عِنْدَ اَلصِّرَاطِ وَ عِنْدَ اَلْمِيزَانِ
هر كس مرا با دورى راه زيارت كند و از راه دور به زيارت من آيد در روز قيامت در سه موقف به يارى او خواهم آمد تا او را از ناراحتی هاى آن حال نجات دهم. اوّل: در آن هنگام كه نامه‌هاى اعمال پخش مى‌شود از جانب راست و از جانب چپ كه « فَأَمّٰا مَنْ أُوتِيَ كِتٰابَهُ بِيَمِينِهِ فَسَوْفَ يُحٰاسَبُ حِسٰاباً يَسِيراً» هر كس كه نامۀ عملش بدست راستش داده شود با نرمى و سهولت بحساب او رسند؛ « وَ أَمّٰا مَنْ أُوتِيَ كِتٰابَهُ بِشِمٰالِهِ فَيَقُولُ: يٰا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتٰابِيَهْ وَ لَمْ أَدْرِ مٰا حِسٰابِيَهْ »(و امّا آنكه كتابش را بدست چپش دهند خواهد گفت كه اى كاش نامه‌اش را بدو نمى‌دادند،و بحسابش نمى‌رسيدند) دوم: در آن هنگام كه از صراط می گذرد. سوم: در آن وقت كه به پاى ميزان عمل می رسد و عمل او را بررسى كرده مى‌سنجند.
(عیون الأخبار/ترجمه مستفید و غفاری؛جلد 2,ص 626)
مَنْ زَارَنِي عَلَى بُعْدِ دَارِي أَتَيْتُهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فِي ثَلاَثِ مَوَاطِنَ حَتَّى أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَايَرَتِ اَلْكُتُبُ يَمِيناً وَ شِمَالاً وَ عِنْدَ اَلصِّرَاطِ وَ عِنْدَ اَلْمِيزَانِ
هر كس مرا با دورى راه زيارت كند و از راه دور به زيارت من آيد در روز قيامت در سه موقف به يارى او خواهم آمد تا او را از ناراحتی هاى آن حال نجات دهم. اوّل: در آن هنگام كه نامه‌هاى اعمال پخش مى‌شود از جانب راست و از جانب چپ كه « فَأَمّٰا مَنْ أُوتِيَ كِتٰابَهُ بِيَمِينِهِ فَسَوْفَ يُحٰاسَبُ حِسٰاباً يَسِيراً» هر كس كه نامۀ عملش بدست راستش داده شود با نرمى و سهولت بحساب او رسند؛ « وَ أَمّٰا مَنْ أُوتِيَ كِتٰابَهُ بِشِمٰالِهِ فَيَقُولُ: يٰا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتٰابِيَهْ وَ لَمْ أَدْرِ مٰا حِسٰابِيَهْ »(و امّا آنكه كتابش را بدست چپش دهند خواهد گفت كه اى كاش نامه‌اش را بدو نمى‌دادند،و بحسابش نمى‌رسيدند) دوم: در آن هنگام كه از صراط می گذرد. سوم: در آن وقت كه به پاى ميزان عمل می رسد و عمل او را بررسى كرده مى‌سنجند.
(عیون الأخبار/ترجمه مستفید و غفاری؛جلد 2,ص 626)
انتهای پیام/
آمین یا رب العالمین