به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، میکا زنکو از کارشناسان برجسته شورای روابط خارجی آمریکا در این مقاله می نویسد: «رئیس جمهور ترامپ روز دوشنبه هفته گذشته آخرین استراتژی جدید آمریکا را برای افغانستان معرفی کرد.

تنها وجه امتیاز متن سخنرانی ترامپ با سخنرانی روسای جمهور قبلی آمریکا در مورد افغانستان در این بود که ترامپ بی امان از واژه ‘ ایثار’ سربازان آمریکایی در افغانستان نام برد تا با این حربه بسط دادن درگیری نظامی آمریکا در افغانستان را موجه جلوه دهد .

بقیه فرازهای صحبت ترامپ؛ تکرار همان استانداردهای رایج واشنگتن برای تمام لشکر کشی های نظامی آمریکاست.

سخنرانی ترامپ سراسر همان توهم همیشگی ‘ جنگ با تروریسم ‘ بود که همواره سیاستمداران جمهوریخواه و دمکرات بر طبل آن می کوبند و از آن دم می زنند.

در عرض تقریبا ۱۶ سال گذشته، متنی که سیاستمداران هردو حزب حاکم همواره برای توجیه لشکرکشی هایشان قرائت کرده اند همواره بر یک روال ثابت و مشابه استوار بوده است.

این روال مبتنی است بر ارائه نظریاتی مبتنی بر دروغ، چالش گریز؛ عدم رعایت حدود و ثغور اخلاقی، لشکرکشی بدون اعلان قبلی، پند نگرفتن لجوجانه از اشتباهات گذشته و پرهیز از تغییر رویه.

اما در این توضیحات اصلا مشخص نمی شود که بالاخره آمریکا واقعا با کی می جنگد.

همه روسای جمهور آمریکا یکی پس از دیگری تمام ستیزه جویان را از هر قسمی که باشند در یک طبقه قرار می دهند و همه آنها را ‘تروریست’ و ‘ افراط گرایان خشونت طلب ‘ و یا بطور کل ‘دشمن’ خطاب می کنند.

ترامپ هم هفته گذشته در صحبتهایش فقط بیش از پیش گیجمان کرد و هشدار داد که: ‘ ۲۰ باب از سازمانهایی که آمریکا آنها را جزو تروریست ها طبقه بندی کرده است همگی در دو کشور افغانستان و پاکستان فعالیت دارند

ترامپ اشاره نکرد که کدامیک از این سازمانهایی که او فقط اشاره ای کلی به همه شان داشت، واقعا تهدیدی برای آمریکا هستند. وی مشخص نکرد که پسران و دختران آمریکایی که برای جنگیدن به صف می شوند و بلکه هم بارها و بارها به صف خواهند شد، با کدامیک از این گروهها باید بجنگند.

ترامپ ضمنا نگفت که آیا ‘پیروزی’ فقط مستلزم آن است که همه این گروهها بکلی در هم بشکنند و یا اینکه پیروزی حتی با شکست حداقل چندتای آنها و یا حتی فقط یکی از آنها هم محرز خواهد شد.

از آن مهمتر این سوال قابل طرح است که چرا طبق اعلام وزارت خارجه تعداد گروههای تروریستی خارجی از ۲۸ مورد در سال ۲۰۰۲ امروز به ۶۱ مورد رسیده و چرا هنوز هیچ پاسخی به این سوال داده نشده است.

ترامپ همه گروههای تروریستی را یک دشمن یک پارچه قلمداد کرد و همان باور غلط تمام مقامهای سلف خود را تکرار کرد و گفت که تروریستها یک ‘مأمن امن’ لازم دارند تا از آنجا حملاتشان را طراحی و اجرا کنند و از آمار سربازان آمریکایی در میادین رزم بکاهند و این واقعیت می طلبد که ما دوباره به آنها ضربه بزنیم. این همان فحوای کلام ‘جیمز متیس ‘ وزیر دفاع آمریکا در سخنانش در ماه ژوئن بود.

ریشه این پندار غلط و غیرقابل توجیه سوء تعبیری است که از واقعه حملات یازده سپتامبر استنباط شده است. در این حادثه هواپیما ربایان ۳۳ بار از پستهای مرزی بدون بازرسی عبور کردند و همه آنها پناهگاههایی امن در ‘مریلند’ جنوبی و ‘سان دیه گو’ و ‘اوکلاهما سیتی ‘ داشتند.

ترامپ باز هم رویه روسای جمهور قبلی را تکرار و اهدافی سخت و غیرمحتمل را مطرح کرد.

‘بوش’ بعد از حادثه ۱۱ سپتامبر در صحبتهایی ادعا کرده بود:’ جنگ با ترور فقط وقتی به انتها می رسد که هر گروه تروریستی که دسترسی جهانی دارد شناسایی بشود؛ جلویش گرفته شود و شکست داده شود

ترامپ هم در نطق تحلیف خود گفت که ‘تروریسم رادیکال اسلامی’ را کاملا از روی چهره زمین ریشه کن خواهد کرد.

او در صحبتهایش در روز دوشنبه از ‘تروریستها’ صحبت کرد و گفت که ‘ ما آنها را شکست خواهیم داد و با دستان خودمان آنها را شکست خواهیم داد’. اما ترامپ هیچ توضیح بیشتری نداد و مشخص نکرد کدام تروریستها را.

همین وعده وعیدهای دور و دراز ناممکن در مورد پیروزی مطلق است که باعث می شود هر رئیس جمهوری هر شانسی که برای پیروزی جلوی رویش سبز می شود را بی درنگ بقاپد و پیشاپیش خبر از پیروزی بدهد.

به عنوان نمونه دولت بوش بین سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ هفت بار اعلام کرد که ‘طالبان’ را بطور کامل شکست داده است. اما در واقع مقامات نظامی و ضد تروریسم فروتنانه و البته عاقلانه نسبت به سقف ظرفیت قدرت نظامی تردید داشته اند.

واقعیت این است که بطور کل هیچیک از روسای جمهور آمریکا در مورد لشکرکشی های نظامی شان آنطور که باید و شاید شفاف عمل نکرده اند. اینطور که از شواهد امر پیداست، از همه آنها بدتر دولت ترامپ است.

در دولت ‘اوباما’ حول و حوش روزهای پایانی دوره کاری اش؛ وزارت دفاع آمریکا ‘ پنتاگون’ انتشار گزارش مشروح و مکتوب تعداد تلفات غیرنظامیان در جنگهای آمریکا را متوقف کرد چون مسلم است اگر این گزارش منتشر می شد مسئولیتی را متوجه دستگاه نظامی و سیاسی آمریکا می کرد و موجب می شد تا به منظور کاستن از آمار تلفات غیرنظامیان در آینده، سیاستهای جنگی آمریکا دستخوش تغییر و تحول گردد. اما آقای ترامپ نه تنها جلوی این روند را نگرفته بلکه آن را تشدید هم کرده است.

بعد از سخنرانی هفته گذشته رئیس جمهور؛ ‘متیس’ مطلقا اشاره نکرد که آیا تعداد سربازان جدیدی که به افغانستان گسیل خواهند شد اعلان عمومی خواهدشد یا نه.

پنتاگون که اصلا جلوی اطلاع رسانی در مورد شمار نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه را گرفته است.

ترامپ با افتخار تمام طی صحبتهایش در روز دوشنبه هفته گذشته اعلام کرد که ‘ ما داریم تروریستها را می کشیم’.

او یقینا در این راه تلاش خود را هم انجام داده است. از زمانی که ترامپ در مقام ریاست جمهوری آمریکا سوگند یاد کرده است بر تعداد بمبهایی که آمریکا بر کشورهایی که با آنها درگیر جنگ است فرو انداخته، افزوده شده است.

بدیهی است که در این میان بر شمار غیرنظامیانی هم که در این بمبارانها از بین می روند افزوده شده و به رقم بالایی رسیده است. این غیر قابل قبول است.

در ماه ژوئیه سازمان ملل فاش کرد که در افغانستان شمار تلفات غیرنظامیان در حملات هوایی آمریکا در شش ماهه نخست سال ۲۰۱۷ به میزان ۷۰ درصد بیشتر از همین تلفات در شش ماهه نخست سال ۲۰۱۶ بوده است.

در دو کشور عراق و سوریه حملات هوایی آمریکا در این دو کشور از اوت ۲۰۱۴ آغاز شده است و تعداد تلفات غیرنظامیان این حملات هوایی از هنگامی که ترامپ روی کار آمده است دست کم ۵۵ درصد رشد داشته است.

ترامپ در سخنرانی دوشنبه گذشته خود قول داد که محدودیتها را از میان بردارد و در میدان رزم اختیار عمل بیشتری به فرماندهان نظامی بدهد. او با این بیان در واقع تصدیق کرد که از این پس باید منتظر آسیب بیشتری بر بی گناهان در میادین رزم آمریکا باشیم.

و اما کنگره هم در این مجال پایش را بکلی از معرکه بیرون کشیده و علاقه ای ندارد که در این مورد توضیح بدهد. این خطرناک است.
این وضعیت نه تنها غیر اخلاقی بلکه غیرسازنده هم هست.

هرچقدر آمار تلفات غیرنظامیان بالا می رود؛ حس خشم و نفرت از آمریکا هم بالا می رود. هرچقدر آمار تلفات غیرنظامیان بالا می رود؛ افراد بیشتری جذب تروریستها می شوند ضمن آنکه همه تروریستهای بالقوه ای که در آمریکا لانه کرده اند هم فرصت خوبی برای رادیکالیزه شدن پیدا خواهند کرد.

سیاستمداران هردو حزب درعوض آنکه بیایند و راههای فرعی انتشار افکار و ایدئولوژی های جهادی و جلوی جذب افراد به سمت گروههای تروریستی را ببندند، آمده اند و سعی می کنند همان سیاستهای نظامی را دوباره و دوباره بکار بندند.

‘ مایکل مورل’ جانشین مدیرکل سابق ‘سیا’ یک اظهار نظر مشهوری دارد که می گوید:’ ما بیهوده ۱۰۰ ساعت وقت خود را در «اطاق تعیین موقعیت» هدر دادیم و نشستیم راجع به اینکه با تروریستها چه باید بکنیم بحث و تبادل نظر کردیم. بهتر بود به جای این کار بیهوده فقط ۱۰ دقیقه وقت می گذاشتیم و تفکر می کردیم تا ببینیم چطور می توانیم قلوب و اذهان مردم را تسخیر کنیم و جلوی رادیکالیزه شدن جوانان را بگیریم’.

هرکس که اندک مطالعه ای در زمینه مبارزه با تروریسم دارد امکان ندارد بحثی در این نظریه داشته باشد.

بعضی ها ممکن است خوش بین باشند که در مقوله جنگ با تروریسم؛ ترامپ رئیس جمهوری متفاوت است اما سخنرانی روز دوشنبه ترامپ توهم بودن این امید را ثابت کرد.

ترامپ فقط همان کاری را خواهد کرد که واشنگتن از او انتظار دارد.»

انتهای پیام/