به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، به جرات می‌توان گفت یکی از عمده‌ترین مشکلات در استان خوزستان که علاوه بر جنبه‌های زیست‌محیطی دارای تبعات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و بویژه اقتصادی و .... است، مقوله کیفیت آب رودخانه‌ها و تالاب‌های این استان است. در سال‌های اخیر مشکلات جدی زیادی در تامین آب شرب سالم در شهرهای آبادان، خرمشهر، اهواز، شوش و دیگر شهرها ایجاد شده که عامل اصلی آن افت کیفیت آب در رودخانه‌های استان بوده و چنانچه سد دز وجود نداشت احتمالا بیش از 5 میلیون نفر در استان خوزستان با مشکلات جدی تامین آب شرب مواجه بودند.
 
**فعالیتهای انسانی مهم در جلگه خوزستان
براساس گزارشهای رسمی وزارت نیرو (1392) برآورد شده که میزان مصرف آب در سطح جلگه رقمی حدود 16 میلیاردمترمکعب‌برسال است. با توجه به روش‌های آبیاری به‌ازای هرهکتار زمین زیر کشت، رقمی بالغ بر حدود 1200 تا 1500مترمکعب آب مصرف می‌شود. بطور میانگین یک هکتار نیشکر در طول یک دوره رویش حدود 65-45 هزارمترمکعب آب مصرف می‌کند. تعداد دوره‌های آبیاری در هر دوره کشت‌نیشکر بطور میانگین 25-30 بار آبیاری است. در نتیجه برای مثال زمینهای زیرکشت دو واحد دهخدا و امام‌خمینی(ره) با مساحت حدود 35000هکتار واقع در حوضه آبریز و حریم تالاب هورالعظیم درهردوره کشت حدود 1500‌میلیون‌مترمکعب (5/1 میلیاردمترمکعب) آب مصرف و حدود نیمی از آن را بصورت زهاب به محیط‌زیست تخلیه می‌کند!
 
**چندوچون زهابهای کشت‌وصنعت‌نیشکر در جلگه‌خوزستان
 
 
**کیفیت زهابهای کشت و صنعت‌ نیشکر
 
 
 
**آلودگی شدید آب‌های زیرزمینی
 
 
مسئولان و دست‌اندرکاران بخش آب و کشاورزی خوزستان طی دو تا سه دهه اخیر زهاب‌های کشاورزی را به عنوان بخشی از آب‌های برگشتی به توده‌های آبی قلمداد نموده و هدایت آنها را به رودخانه‌ها و تالاب‌های جلگه خوزستان اصولی‌ترین و اقتصادی‌ترین روش مدیریت آب و زهاب دانسته‌اند. ساخت سدهای زیاد در بالادست حوضه‌های آبریز رودخانه‌های موجود در جلگه خوزستان و آبگیری آنها و نتیجتا کم‌آب شدن رودخانه‌های جلگه باعث شد تا ظرفیت خودپالایی و طبیعی رودخانه‌ها به شدت کاهش یابد و این امر باعث افزایش غلظت املاح، شوری و آلودگی‌ها در روخانه‌ها و تالاب‌های جلگه گردید. بطور معمول پدیده‌ها و فجایع زیست محیطی اغلب مقیاسهای دهه‌ای داشته و در دراز مدت بروز پیدا می‌کنند و درصورت تکرار و تداوم تخلیه زهابها به محیط زیست نتایج و تبعات زیانبار آن شدت بیشتری خواهد یافت. علاوه براین تمرکز بالای مناطق جمعیتی در پیرامون رودخانه کارون باعث تخلیه آلودگی‌های بیشتر دیگری مانند فاضلاب‌های شهری و روستایی و صنعتی شده که این امر بر میزان مواد ته‌نشین‌شده در بستر رودخانه خواهد افزود. نتیجه اینکه رودخانه کارون علاوه بر آب آلوده دارای مقادیر معتنابهی رسوبات و لجن‌هایی است که دارای آلودگی بالا بوده و در صورت اجرای اقدامات پیشگیری و کاهش آلودگی‌ها و ساماندهی منابع آلوده‌کننده، باید نسبت به تخلیه میلیونهامترمکعب رسوبات آلوده از بستر رودخانه اقدام گردد. اجرای طرح‌های مشابه لایروبی و پاکسازی بستر رودخانه‌های تیمز در لندن، سن در پاریس و هان در سئول ازجمله طرح‌های بسیار پرهزینه‌ای خواهد بود که پیش‌بینی می‌شود نسل‌های آینده باید هزینه‌های آنرا بپردازند. گرچه تاکنون هیچ‌گونه مطالعه مستقلی درباره اجرای طرحهای مختلف توسعه در سطح جلگه و یا طرح‌های اثرگذار بر جلگه خوزستان (مانند سدهای بالادست) و میزان خسارات وارده بر محیط زیست آن صورت نگرفته، اما پرواضح است که میزان و ابعاد خسارات وارده بسیار بسیار بیشتر و بالاتر از آن است که بتوان تصور نمود. ذکر چند مثال در این زمینه می‌تواند ابعاد رخدادها و فجایع درحال وقوع در جلگه خوزستان را نشان دهد.