به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شهر ساری به عنوان مرکز استان مازندران، از مهم‌ترین شهرهای شمال کشور به شمار می‌رود. از طرف دیگر با توجه به پیشرفت و توسعه‌ی این منطقه در طی سال‌های اخیر و برخورداری از جاذبه‌های تاریخی و طبیعی فراوان، به مقصد مهمی برای گردشگران تبدیل شده است. با این مقدمه، به سراغ برخی از حقایق و نکات جالبی از این شهر رفته‌ایم.


۱. شرایط آب و هوایی ساری از خاک و پوشش گیاهی متنوعی از قبیل جنگل‌های انبوه و چمنزار برخوردار است. به طور کلی، پوشش گیاهی این منطقه را می‌توان به جنگل و مرتع تقسیم کرد.

۲.  شهر ساری به دليل موقعيت جغرافيايی و مجاورت با دريا و كوه، از زندگی جانوری متنوعی برخوردار است. مجموعه‌ای از جانوران كوهستانی، جنگلی، جلگه‌ای و همین‌طور پرندگان بومی مهاجر و آبزيان، شرايط زيستی متنوعی را به وجود آورده است.

۳. در مورد سكونت زندگی و تمدن در این منطقه، با توجه به بررسی‌هايی كه از غارهای مختلف به عمل آمده، معلوم شده است که شرايط زندگی انسان‌های دوره‌ی پارينه سنگی ميانه و پارينه سنگی جديد در اين منطقه نيز نظير ديگر مناطق فلات ايران بوده است. به عبارتی پیشینه‌ی سکونت بشر در این منطقه به ۶ هزار سال قبل باز می‌گردد.

۴. برای نام ساری نظریه‌های مختلفی مطرح است. طبق یکی از نظریه‌ها، این منطقه، محل سکونت گروهی از آریایی‌های مهاجر بوده و احتمالا ساری باید کلمه‌ای به صورت «سری آریه» یا «ساآریه» بوده باشد. این دو نام در زبان فارسی «سروری کردن» و «محل استقرار» معنی می‌دهد. به عبارت دیگر ساری محل استقرار و آسایش آریایی‌ها بوده و این نام در طی هزاران سال به صورت ساری در آمده است.

نظریه‌ای دیگر حاکی از آن است که نام ساری برگرفته از نام قوم «سائورو» بوده که پیش از هجوم اقوام آریایی به ایران، در شهر باستانی «اسرم»، که هم‌اکنون نام دهی در ۱۰ کیلومتری ساری است، زندگی می‌کرده‌اند.

نظریه‌ای دیگر بیانگر این است که نام «سارو» به معنی «شهر زرد» برای ساری به کار می‌رود که دلیل آن، وجود درختان متعدد مرکبات خصوصا نارنج و لیمو است.

۵. آب و هوای شهر ساری در تابستان‌ها، گرم و مرطوب و در زمستان‌ها نسبتا سرد و خشک است. همچنین بخش‌های جنوبی کوهستانی این شهر، دارای زمستان‌های طولانی و بسیار سرد می‌باشد.

۶. میانگین دمای سالانه‌ی این منطقه، ۱۵ درجه است. همچنین میزان متوسط بارندگی سالانه در ساری، ۷۹۰ میلی‌متری اندازه گرفته شده است.

۷. این منطقه در ارتفاق ۳۲ متری از سطح دریا قرار دارد.

۸. شهر ساری مركز استان و از جمله شهرهای بزرگ طبرستان و مركز فرمانروايی «اسپهبدان» بوده است.

۹. آغا محمد خان قاجار در سال ۱۱۵۱ شمسی در ساری مدعی سلطنت بر ایران شد و پایتخت خود را این شهر اعلام کرد. پس از تصرف قفقازیه و سرکوب کلیه‌ی حکام داخلی و پذیرش اطاعت و فرمان خان قاجار از سوی کلیه نواحی، آغا محمد خان در تهران مستقر شد و آن را دارالخلافه نامید.

۱۰. ساری در گذشته دارای چهار دروازه در چهار سمت شهر بود که عبارت بودند از، دروازه بابل، دروازه گرگان، دروازه فرح آباد و دروازه نوباغشاه.

۱۱. جمعیت امروزه‌ی ساری در حدود نیم میلیون نفر است. همچنین به مردم اهل ساری، «ساروی» گفته می‌شود.

۱۲. زبان مردم ساری، طبری يا مازندرانی است که بازمانده‌ی زبان ايرانيان قديم است كه ديرتر و كمتر از ساير زبان‌ها تحت تاثير زبان‌های بيگانه‌ای چون عربی، مغولی، تاتاری قرار گرفته است. همچنین تا قرن پنجم هجری، پادشاهان طبرستان به خط پهلوی می‌نوشتند. خطی که هنوز هم در گنبد «لاجیم» یا برج «رسکت» مورد استفاده است.

۱۳. زمان احداث بلدیه یا همان شهرداری ساری، به سال ۱۲۹۹ شمسی بازمی‌گردد. امروزه ساری به سه منطقه‌ی شهری تقسیم شده است.

۱۴. در شرق شهر ساری رودخانه‌ی «تجن» جاری است. اخیرا در ساحل این رود، پارک تجن و پارک ملل ساری ساخته شده ‌است که بزرگترین پارک این شهر نیز به شمار می‌رود.
رودخانه ساری
 مسجد جامع ساری که قدیمی‌ترین و نخستین مسجد مازندران محسوب می‌شود، قبل از آنکه به مسجد تبدیل شود، آتشکده زرتشتیان بوده است.

۱۶. نخستین مدرسه‌ی مدرن شهر ساری در سال ۱۲۸۴ شمسی توسط جمعی از سیاسیون ساروی تاسیس شد. مدرسه‌ای که با ۷۰ دانش‌آموز آغاز به کار کرد ولی مدتی بعد با فشارهای مخالفان مشروطه و برخی از مردم شهر تعطیل شد.

۱۷. ساری نخستین شهر ایران بوده ‌است که ساخت راه آهن سراسری ایران در آن آغاز شد. این خطوط ریلی از شعبه‌های اصلی راه آهن سراسری ایران است که در سال ۱۳۰۸ شمسی در دوران رضاشاه، نخستین فاز آن افتتاح گردید.
میدان ساری

۱۸. غذاهای سنتی و پرطرفدار ساری عبارتند از سیر انار، ناز خاتون، کدو پلو، چاشنی ساک، ماهی شکم‌پر و مرغ شکم‌پر. همچنین عموما غذاها و خوراکی‌های ساری طعمی ترش و ملس دارند.
۱۹. برای صنایع دستی این منطقه نیز می‌توان به صنایع چوبی، صندوق‌مزار، ارسی، لاک‌تراشی، جوله، کیله‌لاک، سیرکوب، حصیربافی، گلیم‌بافی، جاجیم‌بافی، جوراب‌بافی، موج‌بافی، پارچه‌بافی، نمدمالی و سفال‌گری اشاره داشت.