برای مردم مهربان بم که دیگر نیستند؛
زلزله بم؛ حکایت شهری که در ۱۲ ثانیه به تلی از خاک تبدیل شد + فیلم
شیراز؛
بهار باشکوه ترین جلوه های خدا در جهان هستی
صدای پای بهار، خواب و خیال خزان را بر می آشوبد و بوی بیداری و حرکت بهار عالم را فرا می گیرد.
به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز؛ بهار فصل آرامش، آسایش و لذت جان است و فروردینش گلریزان است، و در دره ها و تپه ها و کوهستان ها همه جا بوی دلاویز گل ها مشام جان را معطر می سازد.
بسیاری از مردم فصل بهار را آغاز زندگی دوباره طبیعت می دانند.
در فصل زیبای بهار نسيم از خواب بر می خيزد، خاک تکان می خورد و آزادی جان تازه ای می گیرد، نبض باغچه می تپد و درختان به تولدی دوباره فرا خوانده می شوند.
زمین، بار سنگین خویش را وا می نهد و آسمان، خورشید درخشانش را ارزانی زمین می کند و بهار می آید.
در فصل بهار حیواناتی که داری خواب زمستانی هستند از خواب زمستانی بیدار شده و همچنان درختان از خواب زمسناتی هوشیار شده و رشد متو قف شده را در بهار دوباره آغاز می کنند.
فصل بهار فصل گل و جوانه است، درختان از پس زمستان سرد شکوفه می دهند و بوسیله زنبورها گرده افشانی می کنند.
فصل بهار که شروع آن با روییدن چمن ها با شکوفه سبز شدن درختان و گیاهان و شکفتن گلها همراه است با معتدل شدن هوا در این فصل کشت و کار شروع می شود یعنی فصلی که مدت شب و روز آن مساوی هوای آن معتدل و مطبوع طبیعت زیبا و قشنگ که هر انسانی را به شادی و خوشحالی باز می دارد و دهقان کشت گندم زار و باغبان از تماشای رشد کاشت گیاهان خود لذت می برد.
در فصل بهار باران های بهاری می بارد، دشت و صحرا سبز و زیبا برای چرای دام ها آماده می شود و همزمان یخ کوه ها بر اثر گرم شدن هوا آب می شود و دریاها، جوی ها، نهرها برای آبیاری طغیان می کنند و تالاب ها، جهیل و کول ها برای شنای پرندگان آبی پر از آب می شوند.
بهار نیز یکی از باشکوه ترین جلوه های خدا در جهان هستی است که می توان با تماشای آن، نقبی به عالم معنا زد و راهی به سوی خدا یافت و جمال پروردگار را به تماشا نشست.
چه زیبا سروده است، سعدی شیرازی:
انتهای پیام/ر بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار
بلبلان وقت گل آمد که بنالند از شوق نه کم از بلبل مستی تو بنال ای هشیار
آفرینش همه تنبیه خداوند دل است دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار
خبرت هست که مرغان سحر می گویند آخر ای خفته! سر از خواب جهالت بردار
بلبلان وقت گل آمد که بنالند از شوق نه کم از بلبل مستی تو بنال ای هشیار
آفرینش همه تنبیه خداوند دل است دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار
خبرت هست که مرغان سحر می گویند آخر ای خفته! سر از خواب جهالت بردار
