به گزارش خبرنگار مجله سرگرمی باشگاه خبرنگاران جوان، وقتی نوبت جمع کردن اسباب سفر می‌ر‌‌سد، ترجیح می‌دهید از چمدان استفاده کنید تا بتوانید به مقدار دلخواه‌تان لباس به همراه ببرید. از این رو وقتی که فرصتی برای یک پیاده‌روی یک هفته‌ای در کوه‌های دولومایت (Dolomite Mountains) پیش می‌آید با خود می‌اندیشیم: چقدر بد! نمی‌توانم به قدر کافی با خودم لباس ببرم.ما در این مقاله تجربیات فردی را که در این زمینه تجربه‌ی زیادی دارد، در اختیار شما قرار می‌دهیم.

هرآنچه را که فکر می‌کنید به آن نیازم دارید، یک‌جا جمع کنید، سپس از نصف آن‌ها صرف نظر کنید

هواداران کتاب وایلد (Wild) اثر شریل استرید (Cheryl Strayed) تمایل دارند تا برای هر اتفاق غیرمنتظره‌ای در حین سفر لوازم ضروری مربوطه را به همراه داشته باشند. سوت مخصوص خرس و اسپری حشرات ممکن است نیاز شود. توصیه من این است که هر چیزی که فکر می‌کنید باید به همراه داشته باشید را روی تخت خود جمع کنید.سپس برای ساعاتی از تخت دور شوید و پس از آن دوباره بیایید و به آن‌ها به خوبی بنگرید. هر رقم را در دستان خود بگیرید و دلیلی برای ضرورت آن بیابید. آیا هوا برای استفاده از لباس خز مناسب خواهد بود؟ آیا در مسیر شما پشه وجود دارد؟ کم کم توده‌ای از وسایل را جدا کنید و کنار بگذارید.

دوربین کوچک برای پیاده‌روی عکاس‌ها ممکن است در این مورد با من موافق نباشند اما من از دوربین سونی RX100 خودم راضی بودم. کیفیت عکاسی رضایت بخش است و دوربین هنگامی که به چشم‌اندازی خیره شده‌ام و یا در حال پیاده‌روی هستم از من آویزان نمی‌شود. وقتی که میلی ناگهانی برای عکس گرفتن داشتم، خارج کردن و استفاده از این دوربین بسیار ساده بود. به علاوه این دوربین بسیار سبک است و فضای زیادی را اشغال نمی‌کند. البته استفاده از دوربین گوشی هم در مواقعی که حوصله ندارید فایل عکس‌ها را به کامپیوتر منتقل کنید و سپس در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارید، بسیار خوشایند است.

کامپیوتر شخصی من یک نویسنده هستم و از این رو نیازمندم که کامپیوتر به همراه داشته باشم. اما این کار را نکردم. در عوض آن را داخل کیف کوله‌ی اضافه‌ام در هتل مخفی کردم تا مانعی برای پیاده‌روی‌ام نباشد. به من اعتماد کنید: حتی هنگامی که اطمینان دارید از لپتاپ خود در پیاده‌روی استفاده خواهید کرد، زمانی که در حال پیاده‌روی در دامنه کوه هستید لپتاپ ‌آخرین چیزی است که بدان نیاز خواهید داشت.

البته لازم به ذکر است که تبلت‌ام را همراه دارم و این بسیار مایه خشنودی من است. زیرا قبل از این که در ساعت ۸ عصر از زور خستگی غش کنم، می‌توانم با تبلت کتاب بخوانم و یا بازی کنم.از کیسه‌های بسته‌بندی استفاده کنید.واقعا درک نمی‌کنم قبل از این که با کیسه‌های بسته‌بندی آشنا شوم، چطور سفر می‌کردم. با کشف کردن این کیسه‌ها شرایط سفرم به راستی تغییر کرد.من کیسه‌های بزرگ خریداری کردم اما توصیه می‌کنم که برای شروع از سایز کوچک استفاده کنید. البته این کیسه بزرگ قابلیت دسته‌بندی لباس‌هایم (یکی برای لباس‌های تمیز، یکی برای کثیف و دیگری برای لباس‌های شرایط اضطراری) را دارد. بدین وسیله می‌توانم بدون بهم ریختن تمام وسایلم، وسیله‌ی دلخواهم را از چمدان خارج کنم.این آسودگی به ویژه در مواقعی که در کلبه‌ای کوهستانی مستقر شده‌اید کارآیی دارد، زمانی که همه به خواب فرو رفته‌اند و می‌خواهید از چمدان خود وسیله‌ای بردارید.شلوار شش جیب در صورتی که فضای کافی دارید نیازی نیست که لباس‌زیرتان را محدود کنید. می‌توانید ۲ یا ۳ جفت لباس زیر اکس‌اوفیسیو (ExOfficio) و یا سایر لباس‌‌زیر‌های خشک‌شو به همراه داشته باشید و هر شب آن‌ها را بشورید.

همچنین تعدادی پیراهن سریع خشک-شو بروکز (Brooks) و شلوارهای شش-جیب خریدم. اگر هر یک از لباس‌ها در طول شب خشک نشوند آن را در طول روز در پشت کوله پشتی‌ام آویزان می‌کنم.با نظم باشید مهم‌ترین نکته در رابطه با بستن اسباب سبک داشتن جایی مشخص برای هر شی داخل کیفتان است. هر کیفی قطعا دارای چند جیب است، بنابراین سعی کنید هر چیز را بر حسب موارد نیاز سر جای خودش قرار دهید. چسب زخم و باند را جایی قرار دهید که در دسترس باشند. اما وسائلی مانند پاسپورت و پول را در جیب‌های زیپ‌دار داخل کیف بگذارید. پس از آن فقط کافی است جای هر چیز را به خاطر بیاورید!

برای کوهنوردی در دولومایت من کیفی به وزن ۸/۵ کیلو به همراه داشتم. مانند معجزه بود! هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم سبک سفر کردن انقدر خوشایند باشد. آزادی‌ای که سبک سفر کردن در اختیار شما قرار می‌دهد بسیار دلپذیر است. با این روش از رنج حمل همزمان چندین کیف خلاص می‌شوید و به آسانی در پله‌های ایستگاه‌ قطار رفت‌و‌آمد می‌کنید.

منبع: زومیت

انتهای پیام/