پروازهای هیجان‌انگیز و پراسترس
از زمانی که انسان با خیره شدن به آسمان آبی و تماشای پرندگان، رویای پرواز را در سر می‌پروراند، مهم‌ترین و بهترین انگیزه‌ای که او را به سوی مقصودش پیش می‌برد، هیجان و کنجکاوی ناشی از یک تجربه جدید بود،؛ تجربه‌ای که بعدها به دانش بشری تبدیل شد و افراد زیادی را به عنوان حرفه درگیر خود کرد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ برای کسانی که پرواز را به عنوان حرفه خود قبول کرده و بخش زیادی از زندگی خود را به آن اختصاص داده‌اند، هیجان در پرواز معنی پیدا نمی‌کند.
یک خلبان ترانسپورت پس از گذراندن مراحل آزمون‌ها و دروس سخت تخصصی، می‌تواند خلبان یک هواپیمای مسافربری شود.
یک خلبان مسافربری مقید به قوانین و آیین‌نامه‌های زیادی است که او را در مقابل خطرات احتمالی مصون می‌دارد.
شما به عنوان خلبان یک شرکت هواپیمایی، مجاز به انجام برخی مانورها یا عدول از کمینه نکات ایمنی اشاره شده نیستید. زیرا یک هواپیمای مسافربری با داشتن مسافران زیاد و در رده‌های سنی و میزان سلامت، هیچ گاه نمی‌تواند به انجام مانور یا افزایش ریسک پرواز بیندیشد.
حتی اگر پرواز کار روزمره شما شده باشد، باز هم موقعیت‌ها و اتفاقاتی وجود دارند که باعث ایجاد هیجان در شما شوند. برای هر خلبانی، پرواز در مکان‌های متفاوت با مشخصات جغرافیایی و آب و هوایی ویژه و خاص آن منطقه همواره تازگی دارد. درست مثل هیجان کسانی که برای نخستین بار، زمین را از اوج آسمان می‌نگرند.
پرواز در مناطق کوهستانی با ارتفاع بالای فرودگاه از موقعیت‌هایی است که خلبانان را به چالش می‌کشد. هرچه ارتفاع فرودگاه از سطح دریاهای آزاد بیشتر شود، توانایی یا به عبارتی کارآیی هواپیمایی که از باند این فرودگاه می‌خواهد پرواز کند، پایین خواهد آمد.
موتور هواپیما با توجه به فشار هوای کم آن منطقه، توانایی کمتری در فراهم کردن نیروی پیشران داشته و بال‌های وسیله پرنده نیز با کمبود فشار، نیروی بالابرنده یا لیفت کمتری تولید خواهد کرد.
پس وقتی خلبانی قصد پرواز از چنین فرودگاهی و با این شرایط فنی را دارد، باید مدنظر داشته باشد که در کوتاه‌ترین زمان و ایمن‌ترین زمان ممکن به ارتفاع امن برسد. منظور از ارتفاع امن، ارتفاعی است که در هر شرایطی، با نگه داشتن هواپیما در آن ارتفاع و در یک مسافت مشخص، احتمال برخورد با موانع طبیعی و انسانی، به حداقل می‌رسد.
برای این نوع از پرواز می‌توانید یکی از فرودگاه‌‌های شمال کشور را در نظر بگیرید که در صورت پرواز با یک هواپیما با قابلیت پایین، خلبان ملزم است با انجام مانورهایی خود را به ارتفاع بالا برساند و سپس برای عبور از روی رشته کوه البرز، به سمت آن حرکت کند.
پرواز روی آب که فاصله زیادی از خشکی دارد، از مشکلاتی بود که مدت‌ها متخصصان هوانوردی را درگیر خود کرده بود. طبق قوانین اگر هواپیمایی قصد عبور از روی دریا را دارد و در این ناوبری هوایی از ساحل فاصله می‌گیرد، باید در صورت از دست دادن یکی از موتورهای خود بتواند مجددا به سمت ساحل بازگردد؛ چیزی که باعث طراحی هواپیماهای نسل جدید با موتورهای خاص و بسیار بزرگ شد.
در هر صورت اگر خلبان نیستید و می‌خواهید هیجان پرواز را از نزدیک لمس کنید، توصیه می‌کنم هیچ گاه آن را به عنوان شغل در نظر نگیرید؛ زیرا در این صورت بیشتر با استرس سلامت مسافران و هواپیمای خود روبه‌رو خواهید بود تا لذت بردن از هیجان و زیبایی‌های پرواز. بماند که هر لحظه حضور در آسمان و بال کشیدن به سمت بالا، جزو بهترین تجارب بشر است.
منبع: جام جم
انتهای پیام/
یک خلبان ترانسپورت پس از گذراندن مراحل آزمون‌ها و دروس سخت تخصصی، می‌تواند خلبان یک هواپیمای مسافربری شود.
یک خلبان مسافربری مقید به قوانین و آیین‌نامه‌های زیادی است که او را در مقابل خطرات احتمالی مصون می‌دارد.
شما به عنوان خلبان یک شرکت هواپیمایی، مجاز به انجام برخی مانورها یا عدول از کمینه نکات ایمنی اشاره شده نیستید. زیرا یک هواپیمای مسافربری با داشتن مسافران زیاد و در رده‌های سنی و میزان سلامت، هیچ گاه نمی‌تواند به انجام مانور یا افزایش ریسک پرواز بیندیشد.
حتی اگر پرواز کار روزمره شما شده باشد، باز هم موقعیت‌ها و اتفاقاتی وجود دارند که باعث ایجاد هیجان در شما شوند. برای هر خلبانی، پرواز در مکان‌های متفاوت با مشخصات جغرافیایی و آب و هوایی ویژه و خاص آن منطقه همواره تازگی دارد. درست مثل هیجان کسانی که برای نخستین بار، زمین را از اوج آسمان می‌نگرند.
پرواز در مناطق کوهستانی با ارتفاع بالای فرودگاه از موقعیت‌هایی است که خلبانان را به چالش می‌کشد. هرچه ارتفاع فرودگاه از سطح دریاهای آزاد بیشتر شود، توانایی یا به عبارتی کارآیی هواپیمایی که از باند این فرودگاه می‌خواهد پرواز کند، پایین خواهد آمد.
موتور هواپیما با توجه به فشار هوای کم آن منطقه، توانایی کمتری در فراهم کردن نیروی پیشران داشته و بال‌های وسیله پرنده نیز با کمبود فشار، نیروی بالابرنده یا لیفت کمتری تولید خواهد کرد.
پس وقتی خلبانی قصد پرواز از چنین فرودگاهی و با این شرایط فنی را دارد، باید مدنظر داشته باشد که در کوتاه‌ترین زمان و ایمن‌ترین زمان ممکن به ارتفاع امن برسد. منظور از ارتفاع امن، ارتفاعی است که در هر شرایطی، با نگه داشتن هواپیما در آن ارتفاع و در یک مسافت مشخص، احتمال برخورد با موانع طبیعی و انسانی، به حداقل می‌رسد.
برای این نوع از پرواز می‌توانید یکی از فرودگاه‌‌های شمال کشور را در نظر بگیرید که در صورت پرواز با یک هواپیما با قابلیت پایین، خلبان ملزم است با انجام مانورهایی خود را به ارتفاع بالا برساند و سپس برای عبور از روی رشته کوه البرز، به سمت آن حرکت کند.
پرواز روی آب که فاصله زیادی از خشکی دارد، از مشکلاتی بود که مدت‌ها متخصصان هوانوردی را درگیر خود کرده بود. طبق قوانین اگر هواپیمایی قصد عبور از روی دریا را دارد و در این ناوبری هوایی از ساحل فاصله می‌گیرد، باید در صورت از دست دادن یکی از موتورهای خود بتواند مجددا به سمت ساحل بازگردد؛ چیزی که باعث طراحی هواپیماهای نسل جدید با موتورهای خاص و بسیار بزرگ شد.
در هر صورت اگر خلبان نیستید و می‌خواهید هیجان پرواز را از نزدیک لمس کنید، توصیه می‌کنم هیچ گاه آن را به عنوان شغل در نظر نگیرید؛ زیرا در این صورت بیشتر با استرس سلامت مسافران و هواپیمای خود روبه‌رو خواهید بود تا لذت بردن از هیجان و زیبایی‌های پرواز. بماند که هر لحظه حضور در آسمان و بال کشیدن به سمت بالا، جزو بهترین تجارب بشر است.
منبع: جام جم
انتهای پیام/
