به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه اینترنتی سیکینگ آلفا؛ اوپک مکانیسم سهمیه‌بندی سنتی خود را در سال 2011 رها کرد و به‌جای آن با هدفی مبهم سامانه سهمیه‌بندی را برای تولیدکنندگان منفرد در نظر گرفت. در دو نشست پیشین این سازمان، موضوع سقف تولید نفت از متن قطعنامه حذف شد. با این حال، دیدگاهی که اوپک را عاری از هرگونه سیاست معرفی می‌کند، یک تصور غلط است.

در طول یک دهه گرانی نفت، اقتصادهای صنعتی مانند هند و چین بالاترین میزان تقاضا برای طلای سیاه را داشتند. تنها سیاستی که در این دوره اعمال می‌شد حفظ حجم تولید بود. کل صنعت نفت جهان ازجمله اوپک برای حفظ منابع نفتی و جلوگیری از تخلیه شدن مخازن به توقف کوتاه‌مدت پمپاژ، استخراج و صادرات روی آوردند. بزرگ‌ترین نگرانی خطر بهای بیش از اندازه نفت بود. به همین منظور سرمایه‌گذاری و فناوری‌های جدید اکتشاف و استخراج بهترین برای کاهش بهای نفت در طولانی‌مدت بود. در این راستا، اوپک و عربستان سعودی متعهد به تولید طولانی‌مدت نفت شدند و اینکه نیاز بازار نفت را تأمین می‌کنند. برخی نیز عربستان را بهترین گزینه برای ریاست اوپک عنوان کردند. سیاستی که به نظر می‌رسید عربستان را به مهم‌ترین عضو اوپک تبدیل می‌کرد.

تا سپتامبر سال 2014، تولید نفت مازاد بر تقاضا شد. بنابراین تغییراتی در سیاست سازمان اوپک لازم به نظر می‌رسید. رویه‌ای که در نشست‌های پیشین به بن‌بست رسید. در نشست ماه سپتامبر اوپک در الجزایر انتظار می‌رود توقف تولید مازاد بر تقاضای نفت بار دیگر به یکی از موضوعات کلیدی تبدیل شود. همچنین احتمال حضور روسیه در برخی از مباحث این نشست ممکن است.

انتهای پیام/