به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز؛ آتبین سلامی در سال 1365 در شیراز متولد شد.
او عکاسی را از سال 1385به صورت حرفه ای آغاز کرد و در سال 1391 از دانشگاه ناتینگهام در کوالالامپور در رشته گرافیک فارغ التحصیل شد.
طرح های مستند عکاسی او نگاهی مردم شناسانه به زندگی و رفتار مردم کشور های مختلف دارد.
عکس های او در چندین نمایشگاه در کوالالانپور به نمایش گذاشته شده است و اولین نمایشگاه عکس او در ایران، درباره محله سنگ سیاه شیراز در نگارخانه وصال شیراز برگزار شد.
او از سال 1393 تا 1395 از محله سنگ سیاه شیراز عکس گرفت، محله ای که با آسیب های اجتماعی زیادی از جمله اعتیاد روبه رو است.
نگاهی صمیمی به مختصات انسانی در خانه های سنگ سیاه ویژگی این عکاس است.

 عکس های محله سنگ سیاه فرصتی شد که به دعوت مدیرکل فرهنگ و ‏ارشاد اسلامی فارس در نگارخانه وصال شیراز مدیران مرتبط با موضوع مبارزه با مواد مخدر و آسیب‌های اجتماعی این ‏فرصت را بیابند پس از دیدار از عکس‌های محله سنگ سیاه درباره زندگی خانواده‌ های ‏درگیر با آسیب های اجتماعی به هم اندیشی بپردازند.‏

سین: خودتان را معرفی کنید.
جیم: آتبین اسلامی هستم، حدود 10 سال است که عکاسی می کنم.
سین: ازچه سالی عکاسی را به عنوان حرفه مورد علاقه خود آغاز کردید؟
جیم: از سال 1385
سین: عکس هایی که گرفتید بیشتر درباره چه موضوع هایی بوده است؟
سعی کردم نگاهی مردم شناسانه به زندگی و رفتار اجتماعی مردم کشور های مختلف داشته باشم.
مجموعه "خوبی همگانی " از آثار مستند من است که در سفر به نپال شکل گرفت.
سین: دلیل انتخاب این محله چه بود؟
جیم: من اهل شیرازم و دوست داشتم اولین نمایشگاه من در کشورم، ریشه در سرزمین خودم داشته باشد، البته، خارج از کشور بی تاثیر نبود، وقتی برای مدتی خارج از کشور باشی دلتنگی به سراغت می آید که فقط برای خانواده نیست، دلت می خواهد همه لایه های جایی را که زندگی می کردی ببینی. من علیرغم تعریف های ناخوشایندی که از محله سنگ سیاه شنیده بودم به آن محله رفتم، دیدن زندگی در آن محل دریچه ای تازه به روی من گشود و حاصلش بعد از دوسال وقت گذاشتن یک نمایشگاه عکس شد.
سین: مهمترین تفاوت شما با دیگر عکاس هایی که از محله سنگ سیاه عکس گرفتید در چه می بینید؟
جیم: عکاسان دیگر تا کنون از داخل خانه ها عکس نگرفته بودند و کسی صمیمیت مردم این محل را به تصویر نکشیده است.
سین: ویژگی زندگی در داخل خانه های این محله چه بود؟
جیم: گرمی وصفای مردم محل با وجود همه مشکلات زندگی و آسیب های اجتماعی که گریبان گیر آن ها است.
توجهی که اعضای خانواده نسبت به هم داشتند برایم بی نظیربود . معماری خانه ها هم چشم نواز است.
سین: سوژه سنگ سیاه چه تفاوتی با دیگر سوژه های شما دارد؟
جیم: من ازسوژه های زیادی عکس گرفته ام ، ندیده های کشور های مختلف را دیدم مثلا برای سوژه نپال دوماه روی کوه زندگی کردم ، اتفاقات را مستند نگاری کردم . همه آنها بعد عمیقی از زندگی من بوده اما! تعلق خاطری که من به سرزمینم دارم، سنگ سیاه را برایم ماندگار می کند.
سین: مهمترین پیام شما در عکس های که از محله سنگ سیاه گرفتید چه بود؟
جیم: سعی می کنم از عکاسی صرفا به عنوان وسیله ای برای انتقال داستان هایی که در زندگی مردم در جریان است استفاده کنم و تا آنجاکه ممکن است از دخیل کردن احساسات خودآگاه و شخصی ام درهر سوژه ای بپرهیزم .
سین : گویا عکس های محله سنگ سیاه دستاوردهای بین المللی هم به ارمغان داشته است ؟
جیم : بله در مسابقه عکاسی در فرانسه برگزیده شدم ، یکی از عکس هایم در سال 2014 از همین مجموعه سنگ سیاه در سایت رسمی نشنال جئوگرافیک منتشر شد .
سین :از دیگر دستاوردهایی که عکاسی برای شما داشته بگویید ؟
جیم :یکی دیگر از عکس هایم ، در سال 2014 در کتاب عکس نیویورک منتشر شد . یک ویدیو از کارهایم را دیوید هابی عکاس معروف آمریکایی را در وبلاگ پر بیننده اش منتشر و نقد کرد و از این موضوع آغازی برای دیدن کارهایم شد .
سین : کدام محله شیراز سوژه بعدی شماست؟
جیم: هنوز نمی دانم انتخاب سوژه کار بسیار دشواری است. من با گشتن و دیدن سوژه هایم را انتخاب می کنم.
سین: عکاسی شما را به کجا خواهد برد؟

جیم: نمی دانم ، اما! خوب می دانم عکاسی یعنی کنجکاوی ،رفتن و دیدن و عکس گرفتن و مسیر رفتن را سوژه های عکس هایم مشخص می کند .
سین: عکاسی برای شما چه معنایی در زندگی دارد؟
جیم: من علاقه زیادی به مردم شناسی دارم . فکر می کنم یک خوبی مشترک رادر وجود همه انسانها می توان دید . عکاسی برای من وسیله ای برای ارتباط با مردم است.
انتهای پیام/ر