به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛در میان قهرمانان ورزشی ما کسانی هستند که خارج از دنیای قهرمانی، کوهی از مشکلات پیش رویشان قرار دارد، افرادی که بعد از سال ها افتخارآفرینی برای تیم ملی امروز مجبورند به دلیل فقر و نداری چوب حراج به گنجینه افتخاراتشان بزنند.

تقریبا اواخر آذرماه سال گذشته بود که غلامرضا نجفی عضو سابق تیم ملی فوتبال هفت نفره کشورمان در گفتگویی از سختی زندگیش گفت و اینکه برای کسب لقمه ای نان حلال مجبور به انجام کارهایی طاقت فرساست.

فوتبالیستی که پس از کنار گذاشتن دنیای قهرمانی با وجود کسب افتخارات متعدد که مدال برنز پارالمپیک 2008 پکن، مدال نقره مسابقات جهانی برزیل در سال 2007، مدال برنز مسابقات جهانی هلند در سال 2009، مدال برنز مسابقات جهانی آمریکا در سال 2005 و مدال طلای مسابقات آسیایی مالزی در سال 2006 تنها بخشی از آن هاست، مورد بی مهری قرار گرفت.

این فوتبالیست معلول کرمانشاهی و عضو سابق تیم ملی فوتبال هفت نفره کشورمان که 33 بهار از عمرش را پشت سرگذاشته امروز با داشتن دو فرزند آنچنان در مشکلات غوطه ور و اسیر فراموشی شده که تصمیم به حراج مدال هایی گرفته که بهترین سال های زندگیش را برای کسب آن ها تلاش کرده است.

و اینجا برای فوتبالیست با اراده کرمانشاهی آخر خط است، جایی که وی را مجبور کرده برای سیرکردن شکم زن و بچه هایش و بیرون آمدن از زیر دین پدری که هنوز هم بیشتر هزینه های زندگیش را تقبل می کند چوب حراج به مدال های قهرمانیش که به گفته خود عمر و جوانیش را برای آن ها گذاشته، بزند.

امیدی که در حال کمرنگ شدن است

غلامرضا نجفی از زندگی خود گفت و اینکه پس از مدت ها تلاش برای یافتن کاری و داشتن درآمدی خسته تر از قبل، امیدش به آینده در حال کمرنگ شدن است.

وی در ابتدا با بیان اینکه پس از بازنشستگی از دنیای قهرمانی فوتبال هیچ سرپناه و درآمدی ندارد، گفت: اکنون همراه با همسر و 2 فرزند کوچک خود در اتاقی که پدرش به وی داده روزگار می گذارند و تا مدت ها مجبور بودم برای سیر کردن شکم زن و بچه هایم با پای معلول کارگری کنم.

نجفی خاطرنشان کرد: مدت ها همراه با یکی از دوستانم و در قالب شرکت های خدماتی در ساختمان های مسکونی و تجاری کار نظافت را انجام می دادیم تا از این طریق پولی برای سیر کردن شکم زن و بچه هایمان به دست آورم.

عضو سابق تیم ملی فوتبال هفت نفره ایران با بیان اینکه کار کردن هرگز برایش عیب و عار نبوده و هر کاری که درآمدش مشروع و حلال باشد را انجام می دهد، خاطرنشان کرد: مشکلی با طی کشیدن راهروها و پله های خانه مردم نداشتم و این کار سخت و طاقت فرسا را با وجود معلولیتی که داشتم انجام می دادم اما الان مدتی است که این شغل را نیز از دست داده و کاملا بیکار شده ام.

وی که به گفته خود سابقه 10 سال حضور در تیم ملی فوتبال هفت نفره کشورمان را داراست، گفت: تا زمانی که در تیم ملی فوتبال هفت نفره حضور داشتم به وضعیتم توجه می شد و مشکل خاصی نداشتم اما مشکلاتم دقیقا از زمانی آغاز شد که از تیم ملی کنار رفتم و پس از آن کسی سراغی از من نگرفت.

تلاشم برای پیدا کردن شغل بی فایده بوده است

نجفی در ادامه از بی فایده بودن جستجوی خود برای یافتن شغل سخن گفت و افزود: از آن روزی که برای اولین بار  قصه پرغصه زندگی خود را رسانه ای کردم در به در به دنبال شغل بوده ام و بارها نیز به استانداری، سازمان بهزیستی، شهرداری و اداره کل ورزش و جوانان مراجعه کرده ام ولی متاسفانه هیچ جوابی نگرفتم.

وی با بیان اینکه حتی نامه نیز از دفتر ریاست جمهوری، رئیس مجلس، سازمان بهزیستی کل کشور، وزارت ورزش و جوانان را برای پیگری توسط مسئولان استانی دریافت کرده است، گفت: متاسفانه هیچ کدام از این نامه ها نیز موثر واقع نشده و هیچ تغییری در شرایط من حاصل نشده است.

این ملی پوش سابق فوتبال همچنین به ارسال نامه ای از سوی اداره کل ورزش و جوانان استان کرمانشاه برای استانداری که در آن اسامی 26 نفر از قهرمانان ورزشی استان که سابقه کسب مدال های المپیک و پارالمپیک، جهانی و آسیایی و پارآسیایی را داشتند اشاره و اظهار کرد: در آن نامه خواسته شده بود این افراد که من هم یکی از آن ها بودم در بخش های دولتی و عمومی غیردولتی جذب و مشغول به کار شویم اما متاسفانه هیچ اتفاقی نیفتاد.

نجفی یادآور شد: در مجلس گذشته نیز قانونی تصویب شد که طی آن مدال آوران المپیک و پارالمپیک به استخدام سازمان ها و شرکت ها در آیند که متاسفانه این قانون در کرمانشاه و در خصوص بنده که دارای مدال برنز پارالمپیک 2008 پکن هستم اتفاق نیفتاد.

وی گفت: با تمام این شرایط تحصیل خود را نیز ادامه داده و از دانشگاه آزاداسلامی مدرک کارشناسی مدیریت بازرگانی را نیز اخذ کرده ام.

تنها درآمدم حقوق 145 هزار تومانی صندوق حمایت از قهرمانان ملی است

نجفی با بیان اینکه از حمایت مسئولان ورزشی و غیرورزشی استان مایوس شده و دیگر امیدی به کمک آن ها ندارد، گفت: تنها درآمدم دریافت حقوق 145 هزار تومانی است که از طریق صندوق حمایت از قهرمانان ملی پرداخت می شود که البته در سال جدید هنوز هیچ مبلغی به من داده نشده است.

وی گفت: تا زمانی که در اوج بودیم و افتخار کسب می کردیم برایمان هورا می کشیدند و کف می زدند اما الان که به دلیل یکسری مسایل از حضور در مسابقه ها بازمانده و تیم ملی تعطیل شده است هیچ کس کوچکترین سراغی از ما نمی گیرد و این بیشتر از هر چیز دیگری دل ما را به درد می آورد.

فروش مدال ها برای سیرکردن شکم زن و بچه هایم

ملی پوش سابق فوتبال ایران با بیان اینکه دیگر دارد به آخر خط می رسد، از تصمیمش برای فروش مدال های ارزشمندی سخن گفت که برای کسب هرکدام آن ها ماه ها تلاش کرده و از خانواده دور بوده است.

نجفی در این خصوص می گوید: به دلیل شرایط نامناسبی که دارم تصمیم گرفته ام مدال های قهرمانی خود را که حاصل 10 سال حضور در سطح اول فوتبال معلولان جهان بود را به حراج بگذارم.

وی گفت: در این مدت نزدیک به 40 مدال قهرمانی کسب کرده ام که مهمترین آن ها مدال برنز پارالمپیک 2008 پکن، مدال نقره مسابقات جهانی برزیل در سال 2007، مدال برنز مسابقات جهانی هلند در سال 2009، مدال برنز مسابقات جهانی آمریکا در سال 2005 و مدال طلای مسابقات آسیایی مالزی در سال 2006 هستند.

نجفی در ادامه به نکات تلخ و قابل تاملی در خصوص زندگی شخصی خود و سختی که همسر و فرزندان خردسالش تحمل می کنند نیز اشاره کرد اما خواست تا رسانه ای نشوند.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/