به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،ولفگانگ ساچیزتسکی، نیل لیبرت، دوروتی بوام عکاسانی بودند که شاید در کنار هم زندگی نمی کردند و با سنین مختلف نگاه متفاوتی به زندگی داشتند ولی هر سه یک هدف را دنبال می کردند، ثبت زندگی شهری و خیابانی به همان خشونت و زمختی که هست.

ولفگانگ ساچیزتسکی در سال ۱۹۳۵ در حالی که از دست نازی ها فرار می کرد از آمستردام به لندن رسید ولی در همان سال های جوانی عکاسی را در وین یاد گرفت. او به عنوان یک عکاس مهاجر مجذوب خصوصیات لندن شده بود بالاخص طبقه ی فقیر و کارگر و طبقه ی متوسط رو به رشد. (دهه ۳۰ الی ۴۰)

 

دوروتی بوام در سال ۱۹۲۴ در کواینزبرگ به دنیا آمد و توسط والدینش در سال ۱۹۳۹ به انگلستان فرستاده شد او در زمان جنگ اول شروع به یادگیری عکاسی کرد ولی در سال ۱۹۴۷ به پاریس رفت و تحت تاثیر شهر و مردمش قرار گرفت و تا ۱۹۵۴ آنجا ماند تا عکاسی را در فرانسه ادامه بدهد. دوربین بوام شروع به ثبت معماری ابسترکت پاریس و نور و کرانه های رود سن کرد. البته او فقط به ثبت زیبایی های پاریس مشغول نشد بلکه تلاش کرد که واقعیت های این شهر را بعد از جنگ نیز ثبت کند. (دهه ۴۰ الی ۵۰)

 

نیل لیبرت در سال ۱۹۳۸ در سالفورد به دنیا آمد. او به عنوان یک عکاس خبری به لندن رفت ولی بعدها به طور گسترده در نیویورک به فعالیت پرداخت. او در اوایل دهه ۶۰ وارد نیویورک و از هر چیزی شروع به عکاسی کرد. عکس های لیبرت نشانگر پارادوکس و تنش هایی است که در خیابان در جریان است. شروع عکاسی او در نیویورک مصادف شد با درگیری های نژادی – رنگین پوستی در سال ۱۹۶۴ و تمام این تظاهرات ها را در خیابان هارلم ثبت کرد. (دهه ۶۰ به بعد)

منبع: ساعت 24

انتهای پیام/