با تشویق حضار و همراهی نور آبی سالن میلاد و با ورود گروه موسیقی، مازیار فلاحی سانس اول نهمین شب اجرای جشنوارهای را با قطعه معروف خود به نام «قربون مست نگاهت» شروع کرد.
تشویق مخاطبان این اجرا به حدی بود که گویی با خط به خط اشعاری که مازیار میخواند، سالها زندگی کرده و لحظههایی را پشت سر گذاشتهاند که فقط در همین شعر و همین صدا یافت میشود.
پس از اجرای چند آهنگ از لا به لای آلبومهای قدیمی، مازیار فلاحی با اشاره به آهنگ «بیقراری» که چندی پیش در گرامیداشت شهید محمدجواد تندگویان خوانده بود، رو به فرزند این شهید گفت: «به واسطه آهنگسازی و تنظیم این آهنگ با اندیشه و مَنش شهید تندگویان بیش از پیش آشنا شدم و این قطعه بیش از هر چیز دیگری کمک کرد تا با آن بزرگمرد بیشتر آشنا شده و ارتباط بر قرار کنم.
اما در نگاه دیگر گویی آهنگ «ماه هفتم» در بین قطعات این اجرا شور و حال دیگری را به صحنه اجرا اضافه کرد. به طوری که فلاحی دو بار «ماه هفتم» را اجرا کرده و هر بار با تشویق بیش از پیش مخاطبان خود روبرو میشد.
این اجرا علاوه بر صدابرداری مطلوب که توسط سجاد مهدیپور و علی صانعی صورت گرفته بود، یک مزیت عالی نسبت به دیگر اجراها داشت که خواننده کنسرت بیش از این که مشغول صحبت با مخاطبان باشد، بیشتر آواز خواند و با ارائه ظرافتهای موسیقایی و حس صحنهای احساسات جمع را برانگیخت.
فلاحی در بخش دیگر این کنسرت ضمن تشکر از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی ایران، لطف و حمایتهای این نهاد را عاملی مهم برای برگزاری کنسرتها دانست، گفت: اگر این حمایتها از طرف دفتر موسیقی نبود، جشنواره موسیقی و کنسرتها به این خوبی و کیفیت برگزار نمیشد.
گفتنی است؛ در این کنسرت قطعات «قربون مست نگاهت»، «عکس یادگاری»، «ماه هفتم»، «تیغ عشق»، «نفرین به تو آخرین نفسام»، «یادم تو را فراموش»، «خدای مهربون»، «لیلا»، «شهرزاد رویا»، «رویای واقعی»، «کاش نروی»، «دوستت دارم لبالب»، «بی قرار»، «ازت مچکرم»، «دوستت داشتم»، «دروغه» اجرا شد.
انتهای پیام/
واقعا كه بايد تاسف خورد...