به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، همه دانشگاهیان از دی ماه به عنوان فصل امتحانات یاد می‌کنند،فصلی که هر چند یک ماه بیشتر نیست، اما برای عده زیادی طولانی به شمار می‌آید، به آن دلیل که تب امتحانات فروکش نمی‌کند و حتی پس از تمام شدنش باز هم استرس ادمه دارد، چرا که باید منتظر بود تا استادان زحمت کشیده و برگه‌ها را تصحیح و نمره‌ای را که از صفر تا بیستش برای بیشتر دانشجوها مهم است، روی کاغذ بخشکا نند!

نکته‌ای که شاید در این میان کمتر به آن توجه شده، مشکلات و حاشیه‌هایی است که این روزها استادان از سوی دانشجویانشان یا برخی واسطه‌ها با آن مواجه می‌شوند، «سفارش و خواهش برای دادن نمره»!

در واقع باید گفت، افرادی که به دنبال نمره هستند، معمولاً به دو گروه تقسیم می‌شوند، یا دانشجویانی که سر کلاس حاضر نمی‌شوند و تنها موقع امتحان با استاد آشنا می‌شوند یا دانشجویانی که هر چند در طول ترم بوده‌اند، اما انگار در پایان ترم نبوده اند!

تا اینجای ماجرا یک روال عادی است که می‌توان به جرأت گفت 60 هزار استادی که در ایران داریم، با آن آشنا هستند، اما زمانی قضیه جدی تر می‌شوند که گاه برای گرفتن نمره، پیشنهادهایی هم به استادان می‌شود!

گاهی افراد برای نمره گرفتن خود یا آشنایانشان پیشنهادهایی را به استادان می‌دهند، در همین باره عبدالله اسماعیلی، استاد رشته روان‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی بابل به نکات جالبی در زمان امتحانات پایان ترم اشاره می‌کند: «مهم‌ترین دردسر در امتحانات پایان ترم، سفارش‌هایی هست که از این طرف و آن طرف می‌آید. دردسر دوم مربوط به دانشجویانی است که از ابتدای ترم سر کلاس حاضر نبودند و آخر ترم یادشان می‌آید کلاس و استادی دارند که باید یک سری هم به آنجا بزنند. البته من چون حضور و غیاب نمی‌کنم و اعتقادی به حضور و غیاب ندارم، کسی را هم از امتحان محروم نمی‌کنم، بنابراین این جور افراد، دانشجویانی هستند که می‌خواهند نبودنشان را توجیه کنند و نمره بگیرند.»

این استاد دانشگاه در ادامه درباره چندین پیشنهادی می‌گوید که موقع شروع امتحانات از در و دیوار جلوی پایش یا به عبارتی جلوی نمره دادنش سبز می‌شود: « یکی دیگر از کلافه کننده‌ترین موضوع‌ها در بحبوحه امتحانات، کسانی هستند که می‌خواهند قول رشوه دهند. مثل کسی که یکی دو روز پیش آمده بود و می‌گفت، در پلیس راه کار می‌کند و اصرار داشت شماره اش را بگیرم تا اگر جایی گیر کردم و به مشکلی برخوردم، کمکم کند. یکی دیگر از مراجعاتی که برای نمره دادن داشتم، مربوط به فردی بود که ادعا می‌کرد، کارمند بانک است و می‌تواند برایم وام بگیرد! این جور آدم‌ها واقعاً عصبی ام می‌کنند که البته به نظرم نشان می‌دهد در پست خودشان به درستی هم کار نمی‌کنند و برای گرفتن امتیاز ممکن است دست به هر کاری بزنند.»

او در واکنش به درخواست‌هایی که می‌شنود، تأکید می‌کند: «من سختگیرترین استاد در امتحانات پایان ترم هستم و دانشجوها جرأت ندارند از من طلب نمره کنند، حتی گاهی اوقات خواهرم دلش به حال برگه‌های امتحانی که من صحیح می‌کنم، می‌سوزد، اما من به ناحق نمره نمی‌دهم. حتی در برخی موارد

دیده ام که رئیس و معاون دانشگاه هم سفارش فلان دانشجو را کرده‌اند، اما من نمره‌ای نمی‌دهم، مگر اینکه ببینم دانشجو تلاش کرده است. البته در برخی موارد که می‌بینم دانشجو واقعاً مشکل دارد، کمی امتیاز می‌دهم.»

یکی دیگر از استادان دانشگاه در گفت‌وگو با ما از پیشنهاد دریافت یک وام از یک بانک در زمان امتحانات پایان ترم می‌گوید: «یکی از دوستانم به من گفت تازگی‌ها دنبال وام نیستی؟ گفتم، اتفاقاً چرا می‌خواهم یک وام بگیرم و چه بهتر که شرایطش هم راحت باشد. دوستم از وامی خبر داد که در یک بانک انتظارم را می‌کشد، اما وقتی شرایطش را پرسیدم، خبردار شدم که رئیس و معاون شعبه را می‌شناسم و برای نمره التماس دعا دارند! با شنیدن این حرف، گفتم نه وام می‌خواهم و نه نمره می‌دهم!»

قصه درخواست‌ها و خواهش‌ها برای نمره‌ای که حتی 10 باشد و شیرین تر از 20 هم می‌شود، تمامی ندارد.

در همین تهران، هستند استادانی که پیشنهادهای جالب تر می‌شنوند : بنزین بگیر، نمره بده!

در یکی از بزرگ‌ترین دانشگاه‌های غیرانتفاعی کشورمان گاهی اتفاقاتی می‌افتد که به جای تأسفبار بودن، بیشتر خنده دار است. یکی از دانشجویان برای نمره گرفتن، از سهمیه تاکسی اش به استادان بنزین می‌دهد و نمره می‌گیرد!

این دانشجو موقع پایان ترم‌ها به خاطر شاغل بودن با بیشتر استادان هماهنگ می‌کند که هوای آن‌ها را برای بنزین داشته باشد و به هدفش هم می‌رسد، یعنی نمره گرفتن.

یکی از مدرسان دانشگاه پیام نور که دیگر از گرفتن پیام‌ها و ایمیل‌های دانشجویانش خسته شده، می‌گوید که در دو سال اول تدریسش اصلاً تحت تأثیر پیشنهادها و خواهش و التماس‌های دانشجویان قرار نمی‌گرفت و نمره می‌داد، اما چند سال بعد دستش روان‌تر شده و نمره می‌دهد، چون از خواندن نامه‌های طولانی شاگردانش به تنگ آمده است!

اما سری هم به دانشگاه‌های دولتی بزنیم. دانشگاه‌هایی که برای نمره گرفتن باید تلاش کرد و درس خواند و می‌دانیم ورود به این کلاس‌ها خیلی هم ساده نیست.ابوالفضل حسنی، استاد تمام رشته عمران و محیط زیست دانشگاه تربیت مدرس به خبرنگار ما می‌گوید: «به هیچ عنوان چنین رسمی در دانشگاه ما و هیچ دانشگاه دولتی دیگری وجود ندارد که استاد با دریافت یک پیشنهاد وسوسه انگیز نمره دهد، هر نمره‌ای که دانشجو می‌گیرد، با زحمت خودش به دست می‌آید. من هم در این چند سال تدریسم، هیچ گاه اجازه نداده ام دانشجویانم طلب نمره کنند.»

اما دکتر محمدرضا آزاده‌فر، استاد رشته موسیقی دانشگاه هنر تهران به نکته دیگری در این باره اشاره می‌کند: «برای من تاکنون پیش نیامده که پیشنهادی در ازای نمره دادن داشته باشم، اما همیشه به دانشجویان کمک می‌کنم که در امتحانات با موفقیت عمل کنند. تا آنجا که می‌دانم، معمولاً این اتفاقات در دانشگاه‌های شاخص دولتی رخ نمی‌دهد، اما ممکن است برای برخی استادان پیش آمده باشد. چیزی که برایم مهم است، کمک کردن به دانشجویانم تا زمان شروع امتحانات پایان ترم است تا بتوانند خودشان نمره بگیرند و به شرایطی نرسند که مجبور شوند التماس کنند.»نمونه‌های متعدد نمره گرفتن و نمره دادن در میان استادان و دانشجویان زیاد به چشم می‌خورد، اما آنچه مهم به نظر می‌رسد، این است که آن‌قدر شوق در دانشجو ایجاد شود تا خودش تمایل داشته باشد با وجود همه مشکلات شخصی و کاری، برای امتحان پایان ترم درس بخواند و نیازی نباشد برای گرفتن یک نمره 10 ، پیشنهادهای غیراخلاقی به استادانی بدهد که شأنشان به هیچ عنوان در حد این مسایل تأسفبار نیست.

منبع: قدس

انتهای پیام/