به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ جشنواره فیلم مستند امسال نهمین دوره خود را تجربه می‌کند و قرار است از 22 آذر ماه تا 28 همین ماه در دو سینمای فلسطین و سپیده در تهران برگزار شود. رویکرد این جشنواره نگاه تخصصی به سینمای مستند است. سینمای مستند این روز‌ها در مسیر رو به رشدی قرار دارد و فیلم‌سازان این بخش در جشنواره‌های بین‌الملل نیز حضور موفقی داشته‌اند. به همین منظور با پنج تن از فیلم‌سازان مستند در مورد جشنواره حقیقت به گفتگو نشسته‌ایم:

جشنواره فیلم مستند یا سینما حقیقت خوشبختانه در منطقه به یک برند تبدیل شده است، اما هنوز جای پیشرفت در آن وجود دارد. چه از لحاظ کیفی و چه از لحاظ کمی. این جشنواره در شرایط کنونی از اهمیت فراوانی برخوردار است و در زمان برگزاری این جشنواره انسان‌های مهمی در آن حضور پیدا می‌کنند که این حضور برای کشور یک موفقیت بزرگ است. حضور چهره‌های بین‌المللی باعث پیشرفت فیلم‌سازان ایرانی در این عرصه خواهد شد.

در حقیقت تخصصی‌ترین جشنواره‌ای که به فیلم‌های مستند می‌پردازد، همین جشنواره است که دارای مشکلاتی نیز هست.

در این جشنواره باید نگاه‌ها به فیلم مستند تغییر کند و به محتوا بیشتر توجه شود. مسئولان جشنواره در تلاش‌اند که سینما حقیقت به یک جشنواره جهانی تبدیل شود که این تلاش قابل تحسین است.

یکی از بزرگترین مشکلات سینمای مستند این است که هم به وقت زیادی برای ساخت یک فیلم نیاز است و هم به پول بیشتر نسبت به فیلم‌های بلند سینمایی. در این شرایط وقتی یک فیلم ساخته می‌شود، در ایران تنها جایی که این فیلم‌ها دیده می‌شود جشنواره است و خوشبختانه جشنواره فیلم حقیقت از حداقل استاندارد‌ها در این زمینه برخوردار است. اما یکی از معضلات این جشنواره این است که با اتمام کار هر دولت و اجرای سیاست‌های جدید در جامعه، رویکرد این سینما نیز تغییر می‌کند. این جشنواره باید توسط بخش خصوصی اجرا و توسط دولت حمایت شود. نه اینکه همه کار‌ها را خود دولت انجام دهد. به همین خاطر بخش خصوصی رغبت خاصی برای حضور در این حوزه سینما ندارد.

جشنواره حقیقت را نمی‌توان با هیچ جشنواره بین‌المللی دیگری مقایسه کرد. چون این جشنواره در این کشور برگزار می‌شود و در بردارنده فرهنگ و زبان این کشور است. جشنواره امسال نیز از بعد بین‌المللی یکی از بهترین جشنواره‌ها خواهد بود. به دلیل اینکه چهره‌های بین‌المللی متعددی حضور پیدا خواهند کرد. از لحاظ کمی و کیفی این جشنواره از سطح بالایی برخوردار است. حضور این چهره‌ها باعث می‌شود که فیلم‌ساز‌های کشور با بازار‌های جهانی رابطه برقرار  کنند و با پیشرفت این حوزه روبرو شویم.

این جشنواره یکی از مهمترین محافل فرهنگی کشور است که به بخش مستند‌ سینما می‌پردازد و بر خلاف جشنواره‌های بین‌المللی که بخش مستند، یک بخش جنبی جشنواره‌هاست، اما جشنواره حقیقت به طور تخصصی به این موضوع می‌پردازد. یکی از نقاط قوت این دوره‌ این است که فضای آن بسیار فرهنگی‌تر از سال‌های گذشته است و این موضوع جای امیدواریست. اما نکته اینجاست که به همان میزان که فیلم‌سازان مستند به این جشنواره چشم امید دارند، به آن ایراداتی نیز وارد است. یکی از معضلاتی که به این جشنواره وارد است و به تبع آن فیلم‌سازان مستند را آزار می‌دهد، تغییر سیاست‌های هر دوره‌ است که با تغییر مدیریت در آن اتفاق می‌افتد. مدیریت فرهنگی یک دوره پنجاه ساله است که متأسفانه به آن توجهی نمی‌شود.

نکته بعدی این است که در این جشنواره به بخش‌هایی مثل تدوین، صدا‌گذاری و امثال آن‌ها توجهی نمی‌شود. در واقع در این جشنواره نگاه بسیار کلان است. موضوعی که مدیران این جشنواره باید به آن توجه کنند این است که اندکی داوری‌های ما به سمت فیلم‌های جشنواره‌پسند رفته است و این رویکرد باعث می‌شود ما از مردم دور بمانیم.

قابل ذکر است؛ «سمفونی استیضاح» شعبانی قرار بود در این دوره از جشنواره حقیقت حضور داشته باشد که بنا به دلایلی این فیلم توقیف شده است.

با توجه به تمام این صحبت‌ها، می‌توان این جشنواره را با تمام چالش‌ها و ضعف‌هایی که در بحث ساختار و همچنین در بخش اجرا دارد، یک نقطه قوت برای سینمای مستند دانست. حال باید دید این دوره جشنواره ضعف‌های دوره‌های قبل را پوشش خواهد داد یا نه؟

انتهای پیام/