وی در ادامه بیان کرد: حضرت امیر(ع) در هنگام خاکسپاری پیامبر اعظم(ص) جملاتی دارد که ناشی از غم و اندوه آن حضرت(ع) است و خطاب به پیامبر بزرگوار اسلام می‌گوید که "صبر جمیل و زیباست، مگر در مرگ تو و بی‌تابی زشت است مگر در فراغ تو، اندوهی که از مرگ تو می‌رسد بسیار بزرگ است و هر اندوه دیگری چه پیش و چه پس از این داغ بزرگ کوچک و بی‌مقدار محمسوب می‌شود".

رجبی دوانی عنوان کرد: آنچه که مسلم است، حضرت امیرالمؤمنین(ع) در پی ارتحال پیغمبر(ع) به شدت سوگواری کردند و اشعاری را سرودند که چگونگی سوگ خود و عظمت فراغ و رحلت رسول خدا(ص) را در این اشعار توصیف کردند.

وی در خصوص شباهت‌های عزاداری ابتدای تاریخ اسلام با زمان کنونی توضیح داد: یادبود مسلمانی که از دنیا می‌روند بسیار اهمیت داردو امری پسندیده است و همچنین همدردی و تسلیت دادن به کسانی که بازماندگان متوفی هستند بسیار ثواب دارد، درست است که در آن دوران در قالب تشییع جنازه‌های امروزی و مراسم بزرگداشت‌ها نبوده است، اما نمی‌توان گفت این نوع سوگواری این عیب و ایراد است، بلکه امری پسندیده است و از سوی هیچ کدام از اولیای دین و بزرگان و علمای دینی هم نهی نشده است.

انتهای پیام/