به گزارش خبرنگار
گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان _ علی صفری:
در کوچه پس کوچههای محله دروازهغار که قدم میزنیم متوجه میشویم که اصلا حال و هوای خوبی ندارد ؛ جایی که یکی از قدیمی ترین محلههای تهران است حالا شده پاتوق مواد فروشان و معتادانی که گاهی در حال چرت زدن هستند و گاهی در حال کشیدن مواد. در گوشهای هم ساقیها و مواد فروشان در حال کاسبی هستند اما در این میان کودکان مظلومی به چشم میخورند که در دنیای کودکانه خود مشغول بازی هستند و به سادگی نمیشود از کنار آنها گذشت ، کودکانی که صدای فریادشان به گوش هیچ کس نمیرسد و از کودکی خود فقط کارکردن را یاد گرفتهاند به اینها کودکان کار میگویند، همان کودکانی که حتما پشت چراغ قرمزها، داخل اتوبوسها و مترو با بستههای آدامس، جوراب، فال و بسیاری از جنسهای کم ارزش دیدهایم.
* کار کردن برای خرج مواد
خانواده این کودکان که به اصطلاح به آنها غربتی میگویند اگر بتوانند از صبح تا شب در سطح شهر پخش میشوند و دستفروشی و گدایی میکنند، اگر هم نتوانند و معتاد باشند بچه های خود را به متکدی ها اجاره میدهند تا پول مواد خود را بدست آورند و هیچ نظارتی بر تربیت کودکان خود ندارند و مسلما این کودکان، فرهنگ و تربیت را از معتادان و خلافکاران این منطقه میآموزند.
*خرید و فروش یا اجاره کودکان
این کودکان وقتی به سن 12 -13 سالگی میرسند به اجبار پدر و مادر معتاد خود باید بروند و کارکنند وتا پدر ومادر با خیال راحت موادبکشند اما یکی از مشکلات غیر قابل تحمل این است که سوء استفادههای دیگری هم از این کودکان میشود. این که پول فرزندانشان از چه راهی بدست میآورند مهم نیست مهم بساطشان است که باید به راه باشد.
این کودکان بر اساس جنس، تجربه و سنی که دارند تعییت قیمت میشوند و از صد هزار تومان تا پنج میلیون تومان خرید و فروش میشوند.
پدر و مادر این کودکان را به فامیل یا باندهای متکدی اجاره میدهند تا برای آنها کار کنند. این کودکان باید تا آخر شب مقدار مشخصی پول به خانه ببرند و گرنه به اجبار تن به کارهای دیگری میدهند.
امیر حسین ، 13 ساله، ساکن این محل میگوید: من باید روزی چهل هزار تومان کار کنم و برای پدرم ببرم و گرنه کتک میخورم و اجازه ندارم به خانه بروم.
**کمک رسانی
در یکی از کوچههای این محله چند دانشجو جوان با حمایت یک موسسه خیریه این کودکان را دور هم جمع میکنند تا در فضای کوچکی خواندن و نوشتن یاد بگیرند و ساعاتی دور از کار سخت روزانه باشند.
این دانشجوها با توجه به مشکلات کودکان به خصوص کودکان کار با اجرای طرحهای مختلف ازجمله برگزاری کلاسهای آموزشی درسی، برگزاری کلاسهای کامپیوتر و موسیقی وکلاسهای نشاط سعی در بهبود شرایط این کودکان دارند.
با وجود این که موسسات خیریه و ایستگاههای سلامت که خدمات بهداشتی رایگان ارائه میدهند و همچنین ستاد مدیریت بحران دراین محله فعالیت دارد وضعیت ساکنان این محله تا حدودی بهبود یافته اما همچنان در شرایط بدی قرار دارند و در این میان نیاز به همیاری وکمک تمامی شهروندانی که توانایی هرگونه اقدام راهگشایی در جهت بهبود بیشتر وضعیت کودکان این محله را دارند به شدت احساس میشود.
انتهای پیام/
همه حرفایی که خوندم از زبون خودش عینا شنیده بودم.
این دوستانمون نیاز به کمک دارن.... خصوصا کمک مالی.
هرکی دستش میرسه به این جوونا کمک کنه.
تو تمام دنیا سرپرستی کودکان رو به افراد دارای صلاحیت میدم
تا وقتی قانون حمایت نکنه این مشکلات وجود دار