به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در میانه خش‌خش برگ‌های پاییزی که رنگ و بوی هنر را در شهر پراکنده‌اند، نگارخانه‌ها و گالری‌های شهر نیز همراه با این فصل به هنرنمایی می‌پردازند؛ از جمله می‌توان به گالری گلستان با مدیریت لیلی گلستان اشاره کرد که از جمعه ده مهر میزبان نقاشی‌های تارا بهبهانی می‌شود، نمایشگاهی که تا پانزدهم این ماه برقرار است.
 
این گالری همه روزه به جز پنجشنبه‌ها به نشانی خیابان دروس، خیابان کماسایی، پلاک 34 پذیرای بازدیدکنندگان خواهد بود.
 
افتتاحیه پنجمین نمایشگاه سالانه هنر دیجیتال تهران
 
پلتفرم داربست هم از جمعه نمایشگاه هنر دیجیتال را در قالب دیجیتال آرت برگزار می‌نماید.

این پلتفرم واقع در ظفر، خیابان ناجی، خیابان فرزان، کوچه نوربخش، بلوار مینای شرقی، پلاک42 آثار هنرمندانی را به نمایش می‌گذارد.

گونه‌های در خطر
 
این عنوان نمایشگاه هنرمند بنام کشورمان فریدون آو است که با کارهای خود به گالری W01 می‌آید.

در این نمایشگاه که از 10 مهر تا 1 آبان برقرار خواهد بود، نقاشی‌هایی با عنوان «گونه‌های در خطر» در معرض دید بازدیدکنندگان قرار می‌گیرد.

گالری هما

نگارخانه هما نقاشی-کلاژهای سیما شاهمرادی را از جمعه تا 21 مهر به نمایش می‌گذارد.

در متنی در خصوص این نمایشگاه آمده است: یکی از پرسش‌های اصلی هنر مدرن و معاصر ایران این بوده که آیا استفاده از هنر سنتی و بومی می‌تواند امکانی برای رهنمون‌شدن به تصویری اکنونی باشد؟ هنرمندان ایرانی بسیاری با موضوع مینیاتور کلنجار رفته‌اند ولی در کمتر نمونه‌ای از این رجوع به تاریخ تصویری، گذر از ماهیت سانتیمانتال به چشم می‌خورد. سیما شاهمرادی تمهیدی به کار گرفته تا در چمبره چنین رخوتی نیفتد، او مینیاتورها را به عنوان کار ماده فنی به هم کلاژ کرده و تصویری می‌سازد که در ساخت ریختی اثرش مینیاتورها صرفا نقش انفعالی یک عنصر تصویری را بازی می‌کنند و در نهایت آنچه به ما نشان داده است فراتر از گفتمان مینیاتور به واگویه شخصی هنرمند بدل شده است. این به حاشیه بردن و استحاله مینیاتور تعمدی است که شاهمرادی را از دیگر هنرمندان هویت محور متمایز می‌کند .شهرام خداوردیان در مقدمه این نمایش به نقش دو پهلوی تصویر زن معاصری که از درون جنگ مردانه مینیاتورها بیرون آمده اشاره داشته است و این را بیانیه اصلی هنرمند معرفی می‌کند.  

گالری هفتان

نمایشگاه گروهی نقاشی و طراحی شهرزاد زمهریری، زهرا زمانی، مه‌سیما شکریان، سپیده پیروزی در نگارخانه هفتان برپا می‌شود.

این نمایشگاه به نشانی میدان هفت تیر، بهار شیراز، سلیمان خاطر، کوچه ابرار غربی، پلاک 65، تا 15 مهر پذیرای بازدیدکنندگان است.
 
در فنجان چای حل می‌شوم

مریم رضوی نقاشی‌های خود را در نگارخانه مهروا در معرض دید عموم قرار می‌دهد.
این هنرمند از جمعه 10 تا 20 مهر با کارهای خود در گالری مهروا به نشانی خیابان کریم خان زند، خیابان شهید عضدی( آبان جنوبی)، شماره 38  با آثار خود حضور دارد.
 
در عمق صحنه

نمایشگاه عکسی از طیبه نصراللهی که مجموعه عکس‌های وی از تئاتر را شامل می‌شود، از جمعه 10 مهر در گالری مریم به نمایش گذاشته می‌شود.

این مجموعه که توسط هنرمند پیشکسوت، مسعود زنده روح کرمانی انتخاب شده است تا 21 مهر پذیرای علاقه‌مندان است.
 
گالری اُ

این گالری آثار شهلا حسینی را میزبانی می‌کند.

در متنی راجع به نمایشگاه وی آمده است: گالری «اُ» با افتخار نمایشگاه شهلا حسینی (م. 1333، تهران) با عنوان «بازی‌ها» را برگزار می‌کند. کار شهلا حسینی بر هم زدن قواعد کارکردی اشیاست. از همین رو چینش آن‌ها نوعی بازی است٬ یعنی قواعدی دارد که در درون خود آن‌ها تعریف می‌شود. قواعد یک بازی صرفا دستور‌العمل‌هایی به موازات اصول نمادین زندگی نیست بلکه تعلیق این اصول٬ و برهم زدن توهم طبیعی بودن هر قاعده‌ نمادینی است. نگریستن از دورنمای زمان طبیعی٬ سرنوشت بشری و هستی بیکران؛ هر قاعده‌ نمادین تاریخی را از جدیت و مرجعیت خالی می‌کند.

گفتنی است این مجموعه تا 22 مهر برقرار خواهد بود.
 
تکنیک‌های نوظهور

نگارخانه «گل‌های من» از 10 تا 16 مهر کارهایی از سعید رضا علیخانی را به نمایش می‌گذارد.

طی توضیحی راجع به این نمایشگاه نوشته شده:
 
در این نمایشگاه با کنار هم آوردن دو تکنیک ابداعی و تحول داده شده، در زمینه هنر دیجیتال و هنر دستی، کار  و عمل شده، در تکنیک اول که تحول یافته تکنیک اسکراچ بورد است و با ترکیب آن با نرم‌افزارهای دیجیتالی و ابزار و سخت‌افزارهای دیجیتال در بستری از خمیر و تکسچر و ترکیب مواد ایجاد تصویر شده و ارائه گردیده است.

در شیوه و تکنیک دوم،  تحول داده شده استمپینگ و چاپ دستی بدون دخالت ابزارآلات پیچیده انجام شده است که نتیجه آن تصاویری شبیه به تصاویر فیلم‌های رادیولوژی  مشاهده می‌شود.
 
تنفس عمیق

نمایشگاهی از مجسمه های محمدرضا یزدی تا 18 مهر در نگارخانه «زیرزمین دستان» از جمعه برپا می شود.

مجموعه «تنفس عمیق» همه روزه به جز یکشنبه‌ها در گالری ذکر شده قابل رویت است و علاقه‌مندان می‌توانند به نشانی خیابان فرشته، خیابان بیدار، پلاک 6 مراجعه کنند.
 
تهران شهر بی دفاع

این عنوان نمایشگاه گروهی است که در توضیح آن به طور کامل آمده است : پــــروژه تهــــــران

گردآورنده: فرشید پارسی‌کیا با همکاری میلاد فداکار

افتتاحیه: جمعه 10 مهر ساعت 4 تا 9

اختتامیه: دوشنبه 27 مهر ساعت 4 تا 8

با آثاری از:

آزاد احمدی، آیدا احمدی‌شرف، کورش ادیم، مینا بخشی، صالح تسبیحی، هامد جابرها، حمید جانی‌پور، مرتضی حسنی، ابراهیم حقیقی، زهرا خرمی، هیرش خیر، نازیلا دانشوران، مصطفی دهقانیان، معصومه دیواندری، علی رشیدی‌فر، میلاد فداکار، محمد فدایی، مسعود قرائی، نسیم گلی، احمد مطلایی، مریم نهاله، محسن یزدی‌پور، رسول یونان

این نمایشگاه در گالری دنا به نشانی  میدان فردوسی، خیابان سپهبد‌قرنی، بعد از چهارراه طالقانی، کوچه سوسن، پلاک4 پذیرای علاقه مندان است.
 
گالری ویستا  

معصومه مزرعه لی از 10 مهر تا 20 این ماه با نقاشی‌های خود به نگارخانه ویستا می‌آید.

این گالری همه روزه به جز شنبه‌ها در خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچه دوازدهم، پلاک11 پذیرای بازدیدکنندگان خواهد بود.
 
رویای قلم

نگارخانه «والی» هم از جمعه تا 28 مهر آثار نقاشی خط احمد محمدپور را به نمایش می‌گذارد.

«رویای قلم» عنوان این نمایشگاه است که همه روزه به نشانی میدان ونک، خیابان شهید خدامی، پلاک 72 پذیرای علاقه‌مندان است.

گالری آناهیتا

این گالری میزبان نمایشگاه گروهی است که  توسط آلا دهقان جمع آوری شده و آثار 36 هنرمند را از سراسر جهان به نمایش می گذارد.

مازیار اسلامی در خصوص هدف این نمایشگاه طی نوشته‌ای گفته است: ایده‌ «نمایشگاه گروهی» چیست؟ گرد هم‌آوردن آثاری که می‌توان ردی مشترک میان‌شان یافت، هم‌چون این نمایشگاه که گردهم‌آیی مجموعه‌ای است از نقاشی‌های یک لبنانی، یک امریکایی، یک ایرانی... در هیات کلیتی که بدون نمایشگاه پراکنده می‌ماندند، هم‌چون تکّه‌ابرهایی جدا از هم بر زمینه‌ آسمان آبی، بی‌بار، که برای باریدن اما باید نخست به هیات یک کل درآیند، یک‌تکّه و یک‌پارچه شوند؟ «نمایشگاه گروهی» ارکستراسیون اجباری و تحمیلی آثاری است که هرکدام جداگانه ساز خود را می‌نوازند و گاه حتّی سازی مخالف کوک می‌کنند، به نیت دست‌یابی به هارمونی رویایی که هدف آرمانی هر نمایشگاه گروهی است؟ مستقر ساختن نقاشی‌های پخش و پلا، زیر یک سقف، آویخته بر دیوارهایی در امتداد هم، زیر درخشش نورهایی با ولتاژ ثابت، با حاشیه‌ صوتی مشترک، منتظر نگاه‌هایی که این نقاشی‌های هرکجایی و هرکسی را به‌دنبال هم تماشا کنند و در تماشا کردن‌شان روایتی را تجربه کنند که یک نمایشگاه گروهی برای‌شان تدارک دیده است؟ یا هم‌چون نوانخانه‌ای که بی‌خانمان‌ها، آوارگان و طردشدگان را موقتاً، برای یک یا چند شب، زیر یک سقف گرد هم می‌آورد، بی‌آنکه سودای آن‌را داشته باشد تا از آن‌ها خانواده‌ای بسازد، برای رفع تنهایی و ولگردی‌شان. بالقوگی قابل اعتنای نمایشگاه گروهی احتمالاً در همین شباهتش با نوانخانه است، جمع‌کردن موقت و حادثی تعدادی نقاشی از تعدادی نقاش، به قصد از انزوا خارج کردن‌شان، گرچه برای چند روز.  امّا یک نقاشی همواره منزوی باقی می‌ماند، البته اگر حقیقتاَ یک نقاشی باشد. منزوی نه هم‌چون موقعیت یونس در شکم نهنگ، درحال استغاثه‌ مدام برای نجات و رهایی. انزوا هم‌چون تقدیری که دقیقاً در همان لحظه‌ اجرای رنگ و نقش‌ها بر بوم، درون روح و تن یک نقاشی شکل می‌گیرد و در لحظه‌ تولدش قطعیت می‌یابد. یک نقاشی همواره منزوی است، چه در پستوی انبار یا زیرزمین شخصی نقاش باشد، در میان خرت و پرت‌ها و اسباب و اثاثیه‌ مستعمل و از رده خارج‌شده و خاک گرفته، چه بر دیوار همان خانه در معرض دائمی نگاه، چه بر دیوارهای یک رستوران برای تحریک اشتهای مشتریان، چه بردیوار دالان‌های هتل به قصد خوشامد گویی به نگاه میهمانان، چه آویخته بر دیوار یک موزه، هم‌چون منزل آخرش یا مقبره‌ای که سرانجام قرار است در آن آرام بگیرد، در عیش مدام با دوستان و بستگان همدلش. منزوی است چون نمی‌خواهد به خود آن‌گونه بنگرد که از سوی دیگران نگریسته می‌شود.  هم‌چون تکّه‌ای نفوذناپذیر از فضا، و نه به سیاق مالوف به ابعاد فضایی که اشغال می‌کند. معذّب زیر نگاه، هر نگاهی، چه دقیق و آشنا وچه ناشی و پرت. ناتوان از اینکه در جایی باشد چون تمام عمرش بی‌اراده در جای دیگری است، غیر از آن‌جا که باید باشد.  البته اگر یک نقاشی حقیقتاَ یک نقاشی باشد. جایی بین اینجا و آنجا، که ورود به انزوایش را ناممکن می‌کند.  هر نمایشگاه گروهی، احتمالاَ، به نیت خیر، به قصد از انزوا درآوردن انبوه نقاشی‌های منزوی برپا می‌شود، به قصد اجتماعی‌کردن نقاشی، معاشرتی‌کردن و مقبول‌کردن آن ازطریق بزک قاب و نور، از طریق حضور در جشنواره‌ی نگاه و کلام بازدیدکنندگان. گرداندن آن بر مدار زندگی. اما نقاشی همواره قمر کوچکی باقی می‌ماند که تنها بر مدار انزوا می‌گردد. در فاصله‌ای مشخص از سیاهچاله‌ی زندگی و گرانش مهیب آن، هم‌چون صدای گوش‌خراشی که هارمونی رویایی نمایشگاه را حتی پیش از آنکه نُتی بنوازد، مختل می‌کند. البته اگر یک نقاشی... .

گفتنی است که این نمایشگاه تا 29 مهر برقرار خواهد بود.
 
گرمای منفی 37 درجه

این عنوان نمایشگاه گروهی نقاشی است که توسط بیتا علی آبادی جمع آوری شده است.

گالری «درخت» که میزبانی این نمایشگاه را به عهده دارد تا 22 مهر این آثار را به نمایش می‌گذارد.

علاوه بر این مراکز، نگارخانه‌های چون لاله، کبیری، شلمان، ایوان سپید، افرند، آرته،احسان و تعداد دیگری از گالری‌ها نیز با آثار نویی از هنرمندان عرصه‌های مختلف، رونق‌بخش هنر امروز و پاییزمان شده‌اند.





گزارش از: فاطمه شهدوست


انتهای پیام/