به گزارش گروه  وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ،  در برخي كشورها مردم احتمالا محدوديت‌هاي مذهبي و فرهنگي براي مصرف گوشت داشته باشند، اما به استثناي آن مصرف گوشت در كشورها با اقتصاد آن مرتبط است. در انگلستان اين عقيده وجود دارد كه مردماني گوشت بيشتر مصرف مي‌كنند كه پول بيشتري دارند و مشخصا درآمد آنها بيشتر است. به عنوان مثال در لوكزامبورگ كه سرانه توليد ناخالص ملي حدود ٧٠ هزار دلار است، هر نفر حدود ١٠٠ كيلوگرم گوشت مصرف مي‌كنند. در چين كه سرانه توليد ناخالص ملي ١١هزار دلار است، مردم اين كشور مصرف سالانه ٥٥كيلوگرم گوشت دارند. گزارش مجمع جهاني اقتصاد اضافه مي‌كند كه علاوه بر توليد ناخالص ملي رشد سريع درآمد خانوارها در اقتصادهاي نوظهور نيز مي‌تواند به تغيير رژيم غذايي آنها كمك كرده و آنها را به سمت مصرف محصولات پروتييني كه قيمت بالايي دارند، سوق دهند.

با افزايش درآمد مردم گرايش بيشتري به خوردن گوشت، محصولات لبني و غذاهاي دريايي پيدا مي‌كنند. براساس اين گزارش مردم هنگ‌كنگ با مصرف نزديك به ١٦٠ كيلوگرم گوشت در سال پرمصرف‌ترين مردم جهان از اين نوع غذا هستند. بعد از آن نيوزيلند با مصرف حدود ١٣٥ كيلوگرم در جايگاه دوم، استراليا با مصرف حدود ١٣٠ كيلوگرم در جايگاه سوم و امريكا با مصرف ١٢٠ كيلوگرم در جايگاه چهارم قرار دارد. بعد از آن كشورهاي لوكزامبورگ، برزيل، ‌انگلستان، دانمارك، سوييس، نروژ، چين، ژاپن، اندونزي و هند قرار گرفته‌اند. بررسي‌ها نشان مي‌دهد سرانه مصرف گوشت قرمز در ايران حدود ١٢ كيلوگرم است.

منبع: روزنامه اعتماد

انتهای پیام/